Ο Δ. Χριστόπουλος στον ΑΘΗΝΑ984

Με αφορμή την τραγωδία στη Νορβηγία, ο πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και επίκουρος καθηγητής στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας στο Πάντειο πανεπιστήμιο, Δημήτρης Χριστόπουλος, μίλησε στις 2/8 στον «ΑΘΗΝΑ 9.84», και την Ιωάννα Παπαδημητροπούλου. Για την ανησυχητική αύξηση των φαινομένων ρατσισμού και απροκάλυπτης βίας που παρατηρείται στην Ευρώπημεταξύ άλλων, είπε:«Η αναζωπύρωση της ακροδεξιάς είναι ένα πολιτικό φαινόμενο, το οποίο πηγαίνει μαζί με μια αναδίπλωση, μια πολιτική εσωστρέφεια σε όλη τη Βόρεια Ευρώπη και όχι μόνο τη Σκανδιναβική... Αυτή η πολιτική αναδίπλωση, απέναντι σε αυτό που χαρακτηρίζεται με τον όρο του συρμού "πολυπολιτισμικότητα", έρχεται στις αρχές της δεκαετίας του 2000, την τελευταία δεκαετία 20ου αιώνα. Δηλαδή, πριν από μια δεκαετία, σαν να φάνηκε ότι οι ευρωπαϊκές πολιτικές ελίτ αντιλήφθηκαν αυτό που ονομάστηκε "το τέλος της πολυπολιτισμικότητας". Στη Μεγάλη Βρετανία, στην Ολλανδία, χώρες δηλαδή οι οποίες στήριξαν την ίδια την πολιτική τους, πολιτειακή τους συγκρότηση πάνω στην ενσωμάτωση των αλλοδαπών. Από εκεί και ύστερα, έχουμε σε αυτές τις χώρες μια αναδίπλωση, η οποία νομιμοποίησε σε μαζικές διαστάσεις, τον ακροδεξιό ρατσιστικό λόγο, πλην όμως αυτός ο λόγος -όπως ξέρετε-, ήταν παρών σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη, αρχής γενομένης από την Γαλλία, ανέκαθεν. Δηλαδή, δεν σχετίζεται με το ζήτημα των μεταναστών μόνο. Στο ζήτημα των μεταναστών βρίσκει "βούτυρο στο ψωμί του"».Δημοσιογράφος: Και χρησιμοποιεί και ως επιχείρημα και την ανοχή των παραδοσιακών πολιτικών κομμάτων, αλλά και μέρος του Τύπου. Πόσο ρόλο παίζουν αυτοί οι άλλοι φορείς της εξουσίας, δηλαδή τα παραδοσιακά κόμματα και ο Τύπος, στην αναζωπύρωση αυτού του νέου ρατσισμού;Δ. Χριστόπουλος: «Φυσικά, υπάρχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης εδώ, ακόμη μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης υπάρχει φυσικά στο internet και στα ιστολόγια και όλα αυτά. Δηλαδή, να είστε βέβαιοι ότι το internet έπαιξε πολιτικό ρόλο στην υπόθεση της Νορβηγίας, στην καθ' εαυτή τέλεση του εγκλήματος και ύστερα βέβαια. Η απάντηση δεν μπορεί να είναι περιορισμός ή φίμωμα, ούτε του Τύπου, απλώς όμως μας θέτει ενώπιον ερωτημάτων, που αφορούν τη δεοντολογία και την ηθική της πληροφορίας. Μας θέτει ενώπιον ερωτημάτων, τα οποία άπτονται στο θέμα "πόση ελευθερία για τους εχθρούς της ελευθερίας;", "πού σταματάει ο λόγος;", "πού ποινικοποιείται η βία;" και σε αυτό η απάντηση είναι δύσκολη. Το κατώφλι μεταξύ ελευθερίας και ποινικοποίησης του ανθρώπινου λόγου είναι εξαιρετικά ευαίσθητο και οι σταθμίσεις που πρέπει να κάνουμε είναι εξαιρετικά δύσκολες. Αλλά αυτές τις σταθμίσεις, είμαστε υποχρεωμένοι να τις κάνουμε, διότι η Δημοκρατία είναι το πιο ριψοκίνδυνο πολίτευμα και αν δεν είναι ριψοκίνδυνο, παύει να είναι Δημοκρατία». «ΑΘΗΝΑ 9.84» - ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ