Ο Α. Κουρκουλας στον ΑΘΗΝΑ984

Ο αρχιτέκτονας, Ανδρέας Κουρκουλας, μίλησε στις 18/5 στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τον Άρη Τόλιο.

Μεταξύ άλλων, είπε:

* Για το κέντρο της Αθήνας:

«Υπάρχει τρομερό πρόβλημα αυτή τη στιγμή στο κέντρο, αλλά υπάρχει αδυναμία -όπως σε όλα τα πράγματα στη χώρα μας- να γίνει συντεταγμένη και συντονισμένη κουβέντα. Δεν υπάρχει αρχιτέκτονας, επικεφαλής, στο Δήμο της Αθήνας. Δεν θα έπρεπε να εκφράζει κάποιος την πολιτική για το κέντρο, από τη σκοπιά της αρχιτεκτονικής; Δεν μπορεί να προχωράει στα τυφλά η πόλη. Η Βαρκελώνη -που αναφερόμαστε συνέχεια ως το παράδειγμα πόλης, η οποία κατάφερε να αντιστρέψει γι' αυτή τα ζοφερά φαινόμενα-, είχε έναν αρχιτέκτονα επικεφαλής, ο οποίος, όλη αυτή τη συζήτηση και τον προβληματισμό, τα εξέφραζε σε πολιτική μαζί με έναν δήμαρχο, έναν οικονομολόγο...
Το σλόγκαν στη Βαρκελώνη ήταν "οι Ολυμπιακοί Αγώνες για την πόλη" και όχι η πόλη για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σε εμάς ήταν μια χαμένη ευκαιρία. Χάσαμε την ευκαιρία, το 2004. Ως προς την πόλη, δεν επικράτησε η στρατηγική "οι Ολυμπιακοί Αγώνες για την πόλη". Αντί να πάμε στις υποβαθμισμένες περιοχές να κάνουμε έργα, πήγαμε στους Θρακομακεδόνες να φτιάξουμε τριτοκοσμικές πολυκατοικίες».

Σε άλλο σημείο είπε: «Το άρθρο του Γιάννη Βούλγαρη ήταν προφητικό, με την έννοια ότι έθετε το ζήτημα, πως αν δεν μπορέσουμε να διαμορφώσουμε μια στρατηγική για την πρωτεύουσά μας για τον 21ο αιώνα... Αυτός ο αχταρμάς που έχουμε σήμερα, δεν μπορεί να διορθωθεί μόνο με μέτρα διοικητικά, αστυνομικά ή οικονομικής ανακούφισης. Αν δεν μπει μπροστά ένα όραμα, που λέει ότι αυτή η πρωτεύουσα, για να γίνει μητρόπολη τον 21ο αιώνα, σε σχέση με τη θέση που πρέπει να καταλάβει στις δορυφορικές μητροπόλεις της περιοχής, οικονομικά, ας πούμε, θα ζήσει από αυτούς τους τομείς και οι πολίτες οι οποίοι θα έρθουν να την κατοικήσουν, θα έχουν avantage απέναντι σε αυτούς που μένουν στα προάστια αυτά, εκείνο και εκείνο. Με ημίμετρα δεν γίνεται να συγκροτήσεις μια νέα κατάσταση στην πρωτεύουσα...  Το αρχαιολογικό -ας πούμε- χαρτί της Αθήνας, δεν μπορεί να μείνει στο χρονοντούλαπο ως μουσειακό πράγμα, αν δεν συνδεθεί με τη σύγχρονη της μορφή. Θα πρέπει να ενεργοποιηθούν όλες οι δυνάμεις, όχι μόνο οι Έλληνες αρχιτέκτονες...».

Και πρόσθεσε: «Πρέπει να αισθανόμαστε μεγαλύτερη σιγουριά στο να μπλέξουμε τους δικούς μας αρχιτέκτονες, με αυτούς του κόσμου, για να μπορέσει η Αθήνα να μπει στο διεθνή χάρτη. Δεν μπορεί πια το παιχνίδι να είναι τοπικό... Η αδυναμία μας να πειράξουμε οτιδήποτε, προκύπτει από την κατάρρευση ενός συστήματος κοινωνικής εμπιστοσύνης. Όλοι είναι καχύποπτοι, λόγω της πολιτικής διαφθοράς, όπου καταλήγει στο μην κάνεις τίποτα. Υπάρχει καχυποψία σε όλους μας, ότι κάποιο παιχνίδι πονηρό παίζεται, κάποιοι πάνε να κάνουν μια αρπαχτή από το κέντρο και άρα αυτό δημιουργεί σε όλους μια αγκύλωση... Η πολυπολιτισμική Αθήνα -με την οποία πρέπει να ζήσουμε και η οποία έχει τρομερές δυνατότητες- κινδυνεύει, διότι το κράτος μένει απαθές, δεν λέω, σε ένα πολύ δύσκολ