Μία άλλη Σταδίου

«Ζωή» απέκτησαν ξανά παραμελημένα μέχρι χθες σημεία της Αθήνας, χάρη στην πρωτοβουλία και το μεράκι καλλιτεχνών της πόλης. Από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα, η οδός Σταδίου, από τος ύψος της Πεσμαζόγλου μέχρι και την Πλ. Κλαυθμώνος.

Μία βόλτα άλλωστε είναι αρκετή για να διαπιστώσουμε αυτές τις μικρές, αλλά ουσιαστικές αλλαγές που έδωσαν φως σε σκοτεινά σημεία της.

Ανεβαίνοντας τη Σταδίου, στο γωνιακό κλειστό, πλέον,

κατάστημα στη συμβολή των οδών Σταδίου και Πεσμαζόγλου, η ολοκαίνουργια βιτρίνα δεν προκαλεί πλέον θλίψη, αλλά μας κάνει να χαμογελάμε μιας και μας φωνάζει: "And I Love Athens" (και αγαπώ την Αθήνα).

Σε όλο το μήκος της βιτρίνας μπορούμε να διαβάσουμε την ιστορία της Σταδίου και να δούμε διάσπαρτες φωτογραφίες που απεικονίζουν σημεία της Αθήνας όπως το Αρχαιολογικό μουσείο, τον Εθνικό Κήπο, τις πλατειες και τους ανθρώπους της πόλης.

Όπως ανακαλύψαμε, η κατασκευή είναι των Dworkshop και οι φωτογραφίες παραχωρήθηκαν αφιλοκερδώς από το φωτογραφικό δίκτυο FOSΡΗOTOS.

Στο κέντρο του καταστήματος μάλιστα «χτυπά» μια κόκκινη καρδιά που είναι ορατή και από τις δυο πλευρές της βιτρίνας. Οι περαστικοί κοντοστέκονται και διαβάζουν την ιστορία της Σταδίου, ενώ παράλληλα περιεργάζονται τις φωτογραφίες.

Συνεχίζοντας το περίπατό μας, και μόλις περάσουμε την Πλατεία Κλαυθμώνος, πιο συγκεκριμένα στην οδό Παπαρρηγοπούλου, ανακαλύπτουμε τη δεύτερη εγκατάσταση.

Η πάλαι ποτέ σκοτεινή γωνιά της πλατείας με την ανενεργή έξοδο κινδύνου του υπογείου πάρκινγκ (κυλιόμενη σκάλα) έχει πλέον μετατραπεί σε μια φωτεινή εγκατάσταση.

Όσοι στο παρελθόν δώσαμε λίγη προσοχή, θα γνωρίζαμε ότι οι κυλιόμενες σκάλες που οδηγούν στο παρκινγκ δε χρησιμοποιήθηκαν ποτέ και είχαν δυστυχώς μετατραπεί σε σκουπιδότοπο από τους περαστικούς.

Πριν από λίγο καιρό, όμως, καθαρίστηκαν και βάφτηκαν με άσπρο χρώμα από μια ομάδα καλλιτεχνών, τους Yioko. Κατά μήκος της σκάλας, και στον τοίχο - αδιέξοδο που οδηγεί, τοποθετήθηκε ένα ασημί υλικό που αντανακλά το φως. Ο τοίχος μοιάζει με ψηφιδωτό και από πάνω του ακριβώς εγκαταστάθηκε μια επιγραφή, όπου εναλλάσσονται οι λέξεις "Decomposed Reality" (αποσυντεθειμένη πραγματικότητα). Επιπλέον, κρέμονται αυτοσχέδια φωτιστικά που δημιουργήθηκαν από το ίδιο ασημί υλικό.

Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι οι περαστικοί δεν είναι πια αδιάφοροι. Η εγκατάσταση τους κεντρίζει την προσοχή, σταματάνε για μερικά λεπτά για να τη δουν καλύτερα, ενώ θυμούνται τι υπήρχε σε αυτό το εγκαταλελειμμένο σημείο της Αθήνας.

Ίσως αυτές οι παρεμβάσεις, να αποτελέσουν το έναυσμα νέων μεγαλύτερων προσπαθειών που θα δώσουν ξανά στην Αθήνα φως και ζωή.

Λουκία Σανιδά