Λίγο πριν ξεκινήσει η κούρσα!

Όλες οι δημοσκοπήσεις συμφωνούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι στις εκλογές το πρώτο κόμμα. Το θέμα είναι με τι ποσοστό και με πόσα κόμματα μέσα στην Βουλή. Και ποια κόμματα. Διότι με 35% και τον Καμμένο να ξεπερνά το όριο του 3%,

Όλα αυτά ισχύουν αν πάμε σε εκλογές αύριο. Δηλαδή, αν αυτή η Βουλή δεν εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας, το οποίο και φαίνεται να είναι αυτή την στιγμή το επικρατέστερο σενάριο. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την υπόθεση της εξουσίας στα χέρια του. Δεν έχει λόγο να συμφωνήσει σε κάτι άλλο πέρα από την ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών! Αν υποχωρήσει για κάποιον λόγο και δεχτεί τώρα μία συναινετική λύση στο θέμα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, αυτό θα σημαίνει ότι δεν θα θελήσει να πάρει αυτή την στιγμή την καυτή πατάτα της Οικονομίας στα χέρια του. Προς το παρόν, όμως, τέτοια διάθεση δεν διαφαίνεται.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ενδιαφέροντα ευρήματα. Το πρώτο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει δυναμική αυτοδυναμίας. Δεν έχει εκείνον τον αέρα που διέθετε ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1981, για παράδειγμα. Σύμφωνοι! Οι εποχές δεν είναι ίδιες, όπως και τα πρόσωπα έχουν τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά. Ο Αλέξης δεν είναι Ανδρέας και το 2014 δεν είναι 1981. Παρόλα αυτά, θα περίμενε κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε μία μεγαλύτερη δυναμική από αυτή που εμφανίζει στις δημοσκοπήσεις. Εκτός κι αν ο "αέρας της πρωτιάς" επηρεάσει το εκλογικό σώμα στην τελική ευθεία προς τις εκλογές.

Η δεύτερη παρατήρηση είναι ότι η Νέα Δημοκρατία δείχνει να συμφιλιώνεται με τα ποσοστά που κέρδισε στις εκλογές του Μάιου του 2012. Το κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν συγκινεί τις μάζες! Δεν είναι πλέον ένα κόμμα που διεκδικεί ποσοστά της τάξης του 34%-44%. Το ερώτημα είναι αν αυτή η διαπίστωση θα σπρώξει το κόμμα προς τα δεξιά ή προς το κέντρο. Σήμερα κινείται σαν το εκκρεμές: Μία δεξιά και μία αριστερά. Τόσο γρήγορα που έχουν κουραστεί να το παρακολουθούν και οι πιο ένθερμοι οπαδοί του.

Αυτό που μπορούμε να σημειώσουμε είναι ότι η επιλογή προς τα δεξιά θα σημάνει (πιθανότατα) το τέλος της Νέας Δημοκρατίας. Τουλάχιστον όπως την γνωρίσαμε μέχρι σήμερα, ένα μεγάλο και πολυσυλλεκτικό κόμμα. Ένδειξη γι΄ αυτό αποτελεί η σημαντική κινητοποίηση δυνάμεων που θεωρούν την Ν.Δ φυσικό τους χώρο και η οποία σημειώθηκε την περίοδο που αποκαλύφθηκε η δράση Μπαλτάκου! Είναι σαφές ότι υπάρχουν κυρίαρχα ρεύματα μέσα στον κεντροδεξιό χώρο που δεν θα ήθελαν να δουν μία ακροδεξιά στροφή της Ν.Δ. Πολύ περισσότερο αν αυτή επενδυθεί σε πρόσωπα όπως του κ. Βορίδη.

Το επόμενο ερώτημα είναι αν ο κ. Σαμαράς μπορεί να κερδίσει αυτή την εκλογική μάχη. Το κακό είναι ότι η συσπείρωση που παρατηρήθηκε στις τάξεις των οπαδών της εκλήφθηκε ως ένα κύμα επιδοκιμασίας στα σενάρια του φόβου. Το κλείσιμο της ψαλίδας με τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, δεν σημαίνει ότι οι Έλληνες θα πάνε να ψηφίσουν Σαμαρά αν φοβηθούν πολύ. Αυτό φάνηκε και από τις δηλώσεις Στουρνάρα! Να είναι τυχαίο το γεγονός ότι το κύμα αυτό ανεκόπη εκείνη ακριβώς την ημέρα; Μήπως οι υπερβολικές δόσεις τρομολαγνικών σεναρίων έχουν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα;

Η αλήθεια είναι ότι τα σενάρια αυτά χάνουν την ισχύ τους όταν τα επαναλαμβάνει κανείς συνέχεια, ακόμη κι αν θεωρήσουμε ότι έχουν μεγάλη πιθανότητα επιβεβαίωσης. Για παράδειγμα: Θεωρούμε λογικό να σταματήσει η χρηματοδότηση από την Ευρώπη όταν θα σκίζει ο Αλέξης τα μνημόνια στην Πλατεία Συντάγματος. Οι Έλληνες, όμως, το έχουν ακούσει αυτό τόσες πολλές φορές που δεν τους κάνει πλέον εντύπωση. Κι όταν συμβεί δεν θα το πιστεύουν!

Θεωρητικά ο κ. Σαμαράς έχει πιθανότητες να ανατρέψει την κατάσταση. Στην πράξη θα πρέπει να απευθυνθεί σε εκείνους που πρόδωσε με τον ΕΝΦΙΑ, τον ΟΑΕΕ και το κούρεμα των ομολόγων. Δύσκολο! Το βέβαιο, πάντως, είναι ότι με την καλλιέργεια σεναρίων τύπου Στουρνάρα δεν έχει πιθανότητες. Το αντίθετο! Κάθε φορά που ανοίγουν το στόμα τους οι λαϊκιστές, ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει μερικές χιλιάδες ψήφους.

Το ΠΑΣΟΚ είναι το άλλο μεγάλο ερώτημα! Ποιό ΠΑΣΟΚ; Αυτό ακριβώς είναι το ζήτημα. Θα κερδίσει το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη ή το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου; Οι μέχρι στιγμής δημοσκοπήσεις δείχνουν την πλάστιγγα να γέρνει υπέρ του Βαγγέλη. Αλλά είναι πάρα πολύ νωρίς και επιπλέον ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ δεν έχει πάρει ακόμη στα σοβαρά το δίλλημα Βαγγέλης ή Γιώργος. Επειδή, ακριβώς, δεν πιστεύει ότι μπορεί να γίνει η διάσπαση. Θα έχει, λοιπόν, ενδιαφέρον να δούμε τις επόμενες δημοσκοπήσεις και από την ώρα που ο Γιώργος θα κάνει τις επίσημες ανακοινώσεις του. Παίζει, πάντως, και το ενδεχόμενο να μην κατορθώσει να μπει ούτε ο ένας ούτε ο άλλος στην Βουλή. Βούτυρο στο ψωμί του ΣΥΡΙΖΑ, ο δρόμος του οποίου για την αυτοδυναμία περνάει μέσα από τον αποκλεισμό όσο το δυνατόν περισσότερων κομμάτων...

Το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη είναι ένας μεγάλος άγνωστος χ. Οι δημοσκοπήσεις δεν το δείχνουν με την ίδια μεγάλη φόρα που το έδειχναν στο παρελθόν. Θα μπορέσει να κάνει την διαφορά σε αυτές τις εκλογές; Κι αν ναι, με ποιούς θα συνεργαστεί στην συνέχεια; Μπορεί ο Σταύρος Θεοδωράκης να αποφάσισε κατόπιν εορτής με ποιό κόμμα θα συνεργαζότανε στην Ευρώπη, αλλά εδώ τα πράγματα δεν είναι τα ίδια! Οι ψηφοφόροι θα ήθελαν να γνωρίζουν αν ο κ. Θεοδωράκης είναι ένας εν δυνάμει συνεργάτης του κ. Τσίπρα ή όχι.

Ο κ. Κουβέλης, πάντως, φαίνεται να το αποφάσισε. Μπορεί να εξαφανίστηκε στις πρόσφατες ευρωεκλογές, αλλά στις επικείμενες εθνικές θα είναι παρών. Έστω κι ως συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αλήθεια ότι έκανε μεγάλη διαδρομή για να καταλήξει στο σημείο που ήταν και πριν μερικά χρόνια. Ίσως με δυσμενέστερους όρους.

Για τους Ανεξάρτητους Έλληνες και τον Πάνο Καμμένο, το μεγάλο ερώτημα είναι αν θα μπορέσουν να μπουν στην Βουλή ή όχι. Ένα επίσης ερώτημα είναι αν θα απορροφήσουν τις ψήφους του τραυματισμένου ΛΑΟΣ! Σε κάθε περίπτωση. ο κ. Καμμένος φαίνεται να είναι ένα καλό στήριγμα για τον ΣΥΡΙΖΑ, σε περίπτωση που το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχει αυτοδυναμία. Θα είναι μία ενδιαφέρουσα συνεργασία από κάθε άποψη.

Το μεγάλο "αγκάθι" αυτών των εκλογών, όμως, είναι το θέμα της Χρυσής Αυγής. Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι διαφορετικά για τον κάθε άνθρωπο, είναι τα ίδια για όλους. Από την άλλη πλευρά, οι κανόνες της Δημοκρατίας ορίζουν ότι οι συμμετέχοντες θα πρέπει να τους τηρούν. Δεν έχει νόημα να συμμετέχει κάποιος που όταν του δοθεί η δυνατότητα θα ανατρέψει το Σύνταγμα και την Δημοκρατία. Είτε αυτός βρίσκεται στην άκρα δεξιά, είτε στην άκρα αριστερά.

Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι ότι πάμε σε εκλογές με την μισή Χρυσή Αυγή προφυλακισμένη. Θα ήταν προτιμότερο να έχει ήδη γίνει η δίκη τους για να αποφανθεί η Δικαιοσύνη αν είναι αθώοι ή ένοχοι. Κι από την άλλη θα πρέπει και πάλι η Δικαιοσύνη να μας πει αν το κόμμα αυτό είναι νόμιμο ή όχι. Όπως θα πρέπει να το πει και για άλλα κόμματα που μιλάνε για επανάσταση . Εκτός κι αν η ένοπλη επανάσταση είναι κι αυτή ένας κανόνας του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.

Σε κάθε περίπτωση είναι καιρός να ανοίξουμε την συζήτηση για το τι θα είναι ανεκτό στην Δημοκρατία μας και τι δεν θα είναι. Διότι όση ανάγκη έχει η Δημοκρατία να προστατευτεί από ένα δίκτυο εγκληματιών που έχουν συστήσει ένα κόμμα (το όποιο κόμμα), άλλο τόσο έχει ανάγκη να προστατευτεί από τους διεφθαρμένους. Μήπως οι πολιτικοί που λαδώθηκαν από την Siemens δεν ήσαν μέλη μιας εγκληματικής οργάνωσης;

Κόμματα που υπερασπίζονται ρατσιστικές θέσεις δεν έχουν θέση στην Δημοκρατία. Αλλά αυτό δεν θα το κρίνει ο γράφον ή όποιος άλλος. Θα το κρίνει η Δικαιοσύνη κι αυτή με την σειρά της θα πρέπει να λειτουργεί ανεξάρτητα, έτσι ώστε οι αποφάσεις της να είναι σεβαστές απ΄ όλους. Ας ρωτήσουν, λοιπόν, τον κόσμο αν έχουν εμπιστοσύνη στους θεσμούς. Την δημοσκόπηση αυτή, όμως, δεν την κάνουν. Ίσως επειδή γνωρίζουν ήδη το αποτέλεσμα...

Η ουσία είναι ότι η Χρυσή Αυγή είναι ο επόμενος μεγάλος άγνωστος χ! Κι εκείνο που μας κάνει εντύπωση από τις διάφορες δημοσκοπήσεις δεν είναι το χαμηλό της ποσοστό, αλλά το γεγονός ότι εξακολουθεί κι έχει ένα πραγματικά αξιόλογο ποσοστό! Ας μην μας εκπλήξει οποιοδήποτε αποτέλεσμα στις κάλπες. Προσωπικά θα αναζητούσα τις ψήφους αυτού του κόμματος σε εκείνους που δηλώνουν αναποφάσιστοι! Με τόσα στελέχη μέσα στην φυλακή, θα ήταν παράδοξο οτιδήποτε άλλο!

Η επόμενη Βουλή δεν θα είναι απαραίτητα καλύτερη από την σημερινή, η οποία ήταν κατά γενική ομολογία από τις χειρότερες των τελευταίων δεκαετιών. Το ότι δεν θα πλήξουμε το γνωρίζουμε ήδη. Το θέμα είναι να μπορέσουν να βρεθούν και λύσεις. Πράγμα όχι ιδιαίτερα εύκολο με τα μέχρι σήμερα γνωστά δεδομένα. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι επόμενοι μήνες θα είναι γεμάτοι ένταση και πολιτικά γεγονότα. Τα ευρήματα αυτά μπορούν να αλλάξουν και μάλιστα σημαντικά. Όχι όμως απαραίτητα προς το καλύτερο. Ενίοτε οι αλλαγές γίνονται και προς το χειρότερο.

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]