Κρίση στην οικονομία, κρίση και στην οικογένεια...

Συνεχίζεται για τρίτη μέρα η έρευνα του «ΑΘΗΝΑ 9.84» για τις επιπτώσεις που έχει επιφέρει η οικονομική κρίση στην ελληνική οικογένεια. Η έρευνα παρουσιάζεται καθημερινά στην εκπομπή «Αθήνα Σήμερα», με τη Τζίνα Μοσχολιού, 11 με 1 μετά το μεσημέρι.Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στα παιδιά αποτυπώνονται στη δημοσιογραφική έρευνα της Έλενας Μπρέγιαννη. Στη σημερινή εκπομπή μίλησαν ο Στέργιος Σιφνιός, διευθυντής Κοινωνικής Έρευνας και Εργασίας Παιδικών Χωριών SOS, η Βάνα Νίκα, ειδική παιδαγωγός και διδάκτωρ Κοινωνικής Ψυχολογίας, ο Θανάσης Ζαχόπουλος, πρόεδρος Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Ιδιωτικών Σχολείων, η Καλλιόπη Γιαννοπούλου, αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής και Αλληλεγγύης Δήμου Αθηναίων και η Μαρία Ηλιοπούλου, πρόεδρος του Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθηνών, οι οποίοι, μεταξύ άλλων, είπαν:* Στέργιος Σιφνιός, διευθυντής Κοινωνικής Έρευνας και Εργασίας Παιδικών Χωριών SOS:«Ο Μάιος ήταν ένας μήνας που είχε περισσότερα περιστατικά, από ό,τι είχαμε τους προηγούμενους μήνες. Είναι όμως σαφές, ότι συνεχίζει να υπάρχει μεγάλος αριθμός οικογενειών οι οποίοι ζητούν βοήθεια από τα παιδικά χωριά, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. 10% αύξηση τον Μάιο, που μεταφράζεται είκοσι πέντε παιδιά σε ένα μήνα.Το προφίλ των γονιών που ζητούν τη βοήθεια των χωριών SOS, παραμένει να είναι στην πλειοψηφία του μονογονεϊκές οικογένειες, κυρίως μητέρες. Δεν μπορεί το οικογενειακό περιβάλλον να είναι επί της ουσίας υποστηρικτικό, γιατί δεν μπορούν και οι ίδιοι - και οι ίδιοι έχουν το ίδιο πρόβλημα οικονομικής φύσεως. Η πλειοψηφία των παιδιών είναι ηλικίας 4 έως 10 ετών και προέρχονται από μονογονεϊκές οικογένειες. Για τις μεγαλύτερες ηλικίες, 13 - 14 ετών, εκεί, οι οικογένειες είναι ζευγάρια στην πλειοψηφία τους. Εκεί, το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο, υπό την έννοια ότι το ζευγάρι αντιμετωπίζει σοβαρό οικονομικό πρόβλημα».* Βάνα Νίκα, ειδική παιδαγωγός και διδάκτωρ Κοινωνικής Ψυχολογίας. Αναλύοντας ζωγραφιές παιδιών από το 3ο Δημοτικό Σχολείο Χολαργού, επεδίωξε να απαντήσει στο ερώτημα «πώς βιώνουν τα παιδιά την κρίση;».«Εκείνο που φάνηκε και από τα γραπτά και από τα ιχνογραφήματα και των δύο ηλικιακών ομάδων, ήταν αρνητικά συναισθήματα που βίωναν τα παιδιά. Τα μικρότερα παιδιά ζωγράφιζαν απολυμένους ανθρώπους, με δάκρυα ευδιάκριτα στα μάτια τους ή γονατισμένους, που είχαν και την αίσθηση της αδικίας. Δηλαδή, έγραφαν από κάτω μια λεζάντα "γιατί με απολύεις;", χωρίς να μπορούν να αποδώσουν σε γραπτά και ιχνογραφήματα τους υπαίτιους ή αυτούς που νόμιζαν ή που άκουγαν ότι είναι υπαίτιοι. Τα μεγαλύτερα παιδιά, κυρίως στα ιχνογραφήματά τους αποτύπωσαν πολύ περισσότερες διαστάσεις της κρίσης, αποτύπωσαν την ευρωπαϊκή διάσταση της κρίσης. Δηλαδή, ζωγράφισε ένα παιδί την Άνγκελα Μέρκελ και τον Γιώργο Παπανδρέου να συνομιλούν, ένα άλλο ζωγράφισε τρεις κοπέλες όρθιες και μια ξαπλωμένη, η οποία ήταν η Ελλάδα που είχε πέσει -ας πούμε-, ενώ οι τρεις όρθιες ήταν οι ξένες χώρες που στέκονταν και έβλεπαν την Ελλάδα να είναι πεσμένη. Ένα άλλο παιδί ζωγράφισε την ελληνική σημαία μέσα σε φλόγες - κα