Κι όμως, κερδισμένη του Charlie Hebdo δεν βγαίνει -μέχρι στιγμής- η Μαρίν Λεπέν

Για τους Γάλλους, οι ημέρες που ξεκίνησαν με την επίθεση στο Charlie Hebdo ήταν ένας εφιάλτης· για τον πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, η δημοτικότητα του οποίου είχε κολλήσει στο ναδίρ, ένας κίνδυνος που μπορεί να άγγιζε τα όρια του πολιτικά μοιραίου· αλλά για την Μαρίν Λεπέν, θεωρητικά, ήταν μία ευκαιρία να αποδείξει πως η ρητορική της επιβεβαιωνόταν. Κι όμως: Το κλίμα εθνικής ενότητας και συσπείρωσης γύρω από τον πρόεδρο συνδυάστηκε με τον επιτυχή αποκλεισμό του Εθνικού Μετώπου σε μία τακτική που, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, φαίνεται να ευνοεί τον «μεσιέ νορμάλ».

Την

επομένη της βάρβαρης επίθεσης στην εφημερίδα, τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ επέσειαν τον διπλό κίνδυνο για την Ευρώπη: Την απειλή χτυπημάτων από ακραίους ισλαμιστές μαζί με την απειλή ενίσχυσης των ξενοφοβικών και ισλαμοφοβικών αντανακλαστικών γενικά -και ειδικά στη Γαλλία, όπου η ενίσχυση του Εθνικού Μετώπου (FN) της Μαρίν Λεπέν καταγραφόταν αμείωτη σε όσες κάλπες στήνονταν τελευταία.

Η εικόνα της Λεπέν να ανεβαίνει τα σκαλιά του προεδρικού μεγάρου για να την υποδεχθεί ο Ολάντ -όπως έκανε και με τον Νικολά Σαρκοζί, που έχει επιστρέψει στην ηγεσία του κεντροδεξιού UMP- φαίνοταν, εκ πρώτης όψεως, νίκη του FN και, για τους πιο ανήσυχους, ακόμη και πιθανός οιωνός.

Αλλά εκεί θα σταματούσε το απτό κέρδος της δραματικής υπόθεσης για την Λεπέν: Στην πορεία ενότητας που διοργάνωσε η κυβέρνηση στην γαλλική πρωτεύουσα έδωσαν το «παρών» εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου, όμως η Λεπέν είχε εξοστρακιστεί.

Με τους ηγέτες άλλων 40 χωρών δίπλα του, το πλήθος των Γάλλων που είχαν ενωθεί με τα συνθήματα εναντίον του μίσους και υπέρ της ελευθερίας, ο Ολάντ ακούστηκε να μιλά ακριβώς όπως όλοι στη χώρα.

Η Λεπέν δεν είχε άλλη επιλογή παρά να διοργανώσει ξεχωριστή συγκέντρωση στην Μποκέρ, πόλη με δήμαρχο του FN. Οι συμμετέχοντες δεν συγκρίνονταν με το πλήθος σε όλες τις μεγάλες πόλεις που δεν κρατούσε κομματικές σημαίες.

Ο Ολάντ «παρά τα φαινόμενα, είναι μία πονηρή αλεπού» ανέφερε χαρακτηριστικά στο Reuters ο οικονομικός γραμματέας του FN Ουαλεράντ ντε Ζιστ. Σε σχόλια που δεν κρύβουν την ανησυχία στο Εθνικό Μέτωπο, ο ντε Ζιστ είπε πως οι ημέρες μετά τις επιθέσεις «ήταν δύσκολες για το κόμμα και όλοι θέλουν να ξέρουν τι θα γίνει με το μαγαζάκι μας».

Για την Λεπέν «το ότι έχασε την ευκαιρία τέτοιας επίδειξης εθνικής ενότητας είναι πλήγμα σε κάθε περίπτωση» σχολίασε στο βρετανικό πρακτορείο ο Ντομινίκ Ρεϊνιέ του Iνσιτούτου Πολιτικής Επιστήμης.

Οι πρώτες δημοσκοπήσεις δεν έδειξαν μόνο άνευ προηγούμενου άνοδο της δημοτικότητας του Ολάντ: Ουσιαστικά τον έδειξαν, για πρώτη φορά μετά από καιρό, μπροστά από την Μαρίν Λεπέν.

Σχολιαστές όπως και στελέχη του FN επισημαίνουν ωστόσο στο Reuters πως τα πράγματα είναι ακόμη νωπά. Υποχώρηση του διάχυτου συναισθήματος εθνικής ενότητας και συσπείρωσης και ενδεχόμενες νέες επιθέσεις ή αναζωπύρωση της ανησυχίας για την οικονομία μπορεί ξανά να ευνοήσουν την Λεπέν.

Τα πράγματα πάντως δεν βοηθά ο πατέρας και «πατριάρχης» του Εθνικού Μετώπου, Ζαν Μαρί Λεπέν. Έχοντας εμφανιστεί προηγούμενως να δυσανασχετεί με τις εξαιρετικά δειλές απόπειρες της κόρης του να καλλωπίσει ελάχιστα την εικόνα του FN, μετά την επίθεση δεν δίστασε να δηλώσει ότι «δεν είναι Charlie Hebdo» -πράγμα που στην καλύτερη περίπτωση απλώς αγνοήθηκε.

Στη συνέχεια, στην ομηρία στο σούπερμαρκετ δύο ημέρες μετά την επίθεση στην εφημερίδα, ανάρτησε στο Διαδίκτυο τη φωτογραφία της κόρης του γράφοντας «Keep calm and vote Le Pen». Η έλλειψη τακτ σε μία τέτοια ευαίσθητη συγκυρία ενόχλησε ακόμη και κορυφαία στελέχη του FN.

Κι όμως, κερδισμένη του Charlie Hebdo δεν βγαίνει -μέχρι στιγμής- η Μαρίν Λεπέν
Για τους Γάλλους, οι ημέρες που ξεκίνησαν με την επίθεση στο Charlie Hebdo ήταν ένας εφιάλτης· για τον πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, η δημοτικότητα του οποίου είχε κολλήσει στο ναδίρ, ένας κίνδυνος που μπορεί να άγγιζε τα όρια του πολιτικά μοιραίου· αλλά για την Μαρίν Λεπέν, θεωρητικά, ήταν μία ευκαιρία να αποδείξει πως η ρητορική της επιβεβαιωνόταν.

Κι όμως: Το κλίμα εθνικής ενότητας και συσπείρωσης γύρω από τον πρόεδρο συνδυάστηκε με τον επιτυχή αποκλεισμό του Εθνικού Μετώπου σε μία τακτική που, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, φαίνεται να ευνοεί τον «μεσιέ νορμάλ».

Την επομένη της βάρβαρης επίθεσης στην εφημερίδα, τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ επέσειαν τον διπλό κίνδυνο για την Ευρώπη: Την απειλή χτυπημάτων από ακραίους ισλαμιστές μαζί με την απειλή ενίσχυσης των ξενοφοβικών και ισλαμοφοβικών αντανακλαστικών γενικά -και ειδικά στη Γαλλία, όπου η ενίσχυση του Εθνικού Μετώπου (FN) της Μαρίν Λεπέν καταγραφόταν αμείωτη σε όσες κάλπες στήνονταν τελευταία.

Η εικόνα της Λεπέν να ανεβαίνει τα σκαλιά του προεδρικού μεγάρου για να την υποδεχθεί ο Ολάντ -όπως έκανε και με τον Νικολά Σαρκοζί, που έχει επιστρέψει στην ηγεσία του κεντροδεξιού UMP- φαίνοταν, εκ πρώτης όψεως, νίκη του FN και, για τους πιο ανήσυχους, ακόμη και πιθανός οιωνός.

Αλλά εκεί θα σταματούσε το απτό κέρδος της δραματικής υπόθεσης για την Λεπέν: Στην πορεία ενότητας που διοργάνωσε η κυβέρνηση στην γαλλική πρωτεύουσα έδωσαν το «παρών» εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου, όμως η Λεπέν είχε εξοστρακιστεί.

Με τους ηγέτες άλλων 40 χωρών δίπλα του, το πλήθος των Γάλλων που είχαν ενωθεί με τα συνθήματα εναντίον του μίσους και υπέρ της ελευθερίας, ο Ολάντ ακούστηκε να μιλά ακριβώς όπως όλοι στη χώρα.

Η Λεπέν δεν είχε άλλη επιλογή παρά να διοργανώσει ξεχωριστή συγκέντρωση στην Μποκέρ, πόλη με δήμαρχο του FN. Οι συμμετέχοντες δεν συγκρίνονταν με το πλήθος σε όλες τις μεγάλες πόλεις που δεν κρατούσε κομματικές σημαίες.

Ο Ολάντ «παρά τα φαινόμενα, είναι μία πονηρή αλεπού» ανέφερε χαρακτηριστικά στο Reuters ο οικονομικός γραμματέας του FN Ουαλεράντ ντε Ζιστ. Σε σχόλια που δεν κρύβουν την ανησυχία στο Εθνικό Μέτωπο, ο ντε Ζιστ είπε πως οι ημέρες μετά τις επιθέσεις «ήταν δύσκολες για το κόμμα και όλοι θέλουν να ξέρουν τι θα γίνει με το μαγαζάκι μας».

Για την Λεπέν «το ότι έχασε την ευκαιρία τέτοιας επίδειξης εθνικής ενότητας είναι πλήγμα σε κάθε περίπτωση» σχολίασε στο βρετανικό πρακτορείο ο Ντομινίκ Ρεϊνιέ του Iνσιτούτου Πολιτικής Επιστήμης.

Οι πρώτες δημοσκοπήσεις δεν έδειξαν μόνο άνευ προηγούμενου άνοδο της δημοτικότητας του Ολάντ: Ουσιαστικά τον έδειξαν, για πρώτη φορά μετά από καιρό, μπροστά από την Μαρίν Λεπέν.

Σχολιαστές όπως και στελέχη του FN επισημαίνουν ωστόσο στο Reuters πως τα πράγματα είναι ακόμη νωπά. Υποχώρηση του διάχυτου συναισθήματος εθνικής ενότητας και συσπείρωσης και ενδεχόμενες νέες επιθέσεις ή αναζωπύρωση της ανησυχίας για την οικονομία μπορεί ξανά να ευνοήσουν την Λεπέν.

Τα πράγματα πάντως δεν βοηθά ο πατέρας και «πατριάρχης» του Εθνικού Μετώπου, Ζαν Μαρί Λεπέν. Έχοντας εμφανιστεί προηγούμενως να δυσανασχετεί με τις εξαιρετικά δειλές απόπειρες της κόρης του να καλλωπίσει ελάχιστα την εικόνα του FN, μετά την επίθεση δεν δίστασε να δηλώσει ότι «δεν είναι Charlie Hebdo» -πράγμα που στην καλύτερη περίπτωση απλώς αγνοήθηκε.

Στη συνέχεια, στην ομηρία στο σούπερμαρκετ δύο ημέρες μετά την επίθεση στην εφημερίδα, ανάρτησε στο Διαδίκτυο τη φωτογραφία της κόρης του γράφοντας «Keep calm and vote Le Pen». Η έλλειψη τακτ σε μία τέτοια ευαίσθητη συγκυρία ενόχλησε ακόμη και κορυφαία στελέχη του FN.

ΠΗΓΗ: in.gr