«Κάνανε τη ζωή, τραγούδι»

Η Δόμνα Σαμίου, που τις ημέρες της γιορτής όλοι προσφεύγουμε στη δουλειά της, είχε δώσει πριν από λίγα χρόνια μια μεγάλη συνέντευξη στο σταθμό μας, στην Έλενα Χατζηιωάννου. "Κουραμάνα και βυζαντινό μέλος", θα μπορούσε να είναι ένας άλλος τίτλος της, αντλημένος από την αφήγηση των παιδικών της χρόνων. Ή... "Κάπου έχει πιάσει ο σπόρος", για την ελπίδα της συνέχειας που της γεννά η τωρινή γενική αναγνώριση.

"Εγώ έχω πια αποσυρθεί. Δεν πηγαίνω πια, που με

καλούν να δώσω συναυλίες κι όλα αυτά, γιατί κουράζομαι πάρα πολύ και απλώς προσπαθώ, όσο αντέχω ακόμα, να βοηθήσω τα παιδιά μας. Με απασχολεί πάρα πολύ το θέμα των παιδιών μας. Γιατί αυτά που ακούνε κάθε μέρα το τζάπα-τζούπα- τζάπα-τζούπα από εδώ και από εκεί, τα ξενόφερτα τραγούδια κι όλα αυτά, δεν έχουνε επαφή. Τραγούδια παραδοσιακά δεν ακούνε στο σπίτι. Παλαιότερα ακούγανε τις γιαγιάδες, τους παππούδες, τραγουδούσανε οι μανάδες. Αυτό έλειψε, δεν υπάρχει. Στο σχολείο δεν τους δίνουνε δημοτικό τραγούδι, ίσως κάνουνε κάτι χορούς εκεί και λένε κάτι τραγούδια και χορεύουνε. Δεν έχουν την ευκαιρία τα παιδιά να ακούσουνε παραδοσιακό τραγούδι και η σκέψη μου είναι να αφήσω ένα δισκογραφικό έργο πίσω μου με τραγούδια παραδοσιακά και ακριβώς η πρώτη μου προσπάθεια ήτανε να εκδώσω τώρα ένα cd, διπλό cd, δύο cd έχει μέσα, με τραγούδια για παιδιά και που τραγουδούν παιδιά. Πήγα στο δημοτικό σχολείο, εδώ της Νέας Σμύρνης, και παρακάλεσα την διευθύντρια να μου επιτρέψει να πάρω παιδιά. Ήρθανε εδώ και καθίσανε κάτω στο χαλί μου 20 παιδιά και τους έμαθα τα τραγουδάκια αυτά. Ενθουσιασμένα τα παιδιά! Το παιδί δεν είναι σε θέση να σνομπάρει και να πει "α, αυτό είναι δημοτικό, το περιφρονημένο!". Το παιδί ότι τραγουδάκι και να ακούσει... Όταν έφυγαν από το σπίτι μου και κατέβαιναν τα σκαλιά τρεχάλα. Τα τραγούδια που τους έμαθα εδώ τα τραγουδούσαν στη σκάλα που κατεβαίνανε. Το παιδί σαν σφουγγάρι τα παίρνει τα τραγούδια".

Εσάς σας γνώριζαν; Έχουνε μιλήσει οι γονείς τους για σας; Σας γνωρίζουν επειδή μένετε στη Νέα Σμύρνη; Σας έχουνε δει στην τηλεόραση; Έχουνε ενδεχομένως κάποιους δικούς σας δίσκους;

"Εγώ, χρυσό μου παιδί, δεν είχα συνειδητοποιήσει τι έχω κάνει. Τώρα τελευταία περπατάω, όχι μόνον στη Νέα Σμύρνη, και στην Αθήνα, και με σταματούν οι γονείς και με συγχαίρουν. Πολλές φορές έτυχε στην Πανεπιστημίου, ξέρω 'γω, να κατεβαίνω και να σταματάνε "α, κυρία Σαμίου εσείς είστε;", ξέρω 'γω; Λοιπόν, τι να πω; Βλέπω ότι αυτό που προσπαθώ να κάνω κάπου έχει πέσει ο σπόρος".

Πιστεύετε ότι οι νέοι και τα μεγαλύτερα παιδιά σε ηλικία, όχι τα τόσο μικρά του Δημοτικού, επιστρέφουνε στην παράδοση;

"Νομίζω πως τελευταία υπάρχει μία στροφή προς τα δημοτικά τραγούδια. Ναι, νέα παιδιά, δηλαδή ξέρω 'γω, 15, 20 χρονών, 25. Ναι, υπάρχει.

Έχουμε, χρυσό μου, μεγάλο πλούτο δημοτικών τραγουδιών. Αλλιώς τραγουδάνε στη Θράκη, άλλους ρυθμούς, άλλους στίχους κι άλλους χορούς, Μακεδονία, Ανατολική-Δυτική, Ήπειρος, Θεσσαλία,