Ιταλία: στα πρόθυρα της κρίσης χρέους

Προσωρινή ήταν εκτόνωση των αγορών μετά τη δέσμευση του Ιταλού πρωθυπουργού Σ. Μπερλουσκόνι ότι θα παραιτηθεί μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου με τα νέα σκληρά μέτρα λιτότητας. Το ιταλικό χρηματιστήριο σημειώνει πτώση άνω του 3%, ενώ τα σπρεντς και τα ασφάλιστρα κινδύνου «χτυπούν» επίπεδα ρεκόρ. Σε ιστορικά ρεκόρ εκτοξεύτηκε το κόστος δανεισμού της Ιταλίας. Τα επιτόκια των ιταλικών ομολόγων έσπασαν το όριο του 7%, κόστος απαγορευτικό για να βγει η χώρα στις αγορές. Με το δημόσιο χρέος στα 1,9 τρισ. ευρώ ή 120% του ΑΕΠ, η κατάσταση διαφαίνεται πολύ ανησυχητική δήλωσε ο Όλι Ρεν.

Ο Καβαλιέρε τοποθέτησε τη διενέργεια πρόωρων εκλογών το Φεβρουάριο του 2012 και διευκρίνισε πως ο ίδιος δεν θα είναι υποψήφιος. Εν τω μεταξύ, η αντιπολίτευση ζητεί επιτακτικά το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας.

Ο Μπερλουσκόνι μιλώντας σε συντάκτη της εφημερίδας «La Stampa» είπε ότι, υποψήφιος της κεντροδεξιάς θα είναι ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης και ηγέτης του κόμματος Λαός της Ελευθερίας Αντζελίνο Αλφάνο.
Πάντως, ο Ιταλός πρόεδρος Τζόρτζιο Ναπολιτάνο αναμένεται να αρχίσει διαβουλεύσεις με τα κόμματα για το τι μέλλει γενέσθαι μετά την έγκριση του επίμαχου νομοσχεδίου, γύρω στα τέλη του μήνα.

Σύμφωνα με την Barclays Capital, η Ιταλία είναι μαθηματικά, πλέον, στο «σημείο χωρίς επιστροφή». Ενώ οι μεταρρυθμίσεις είναι αναγκαίες, σημειώνει, δεν αρκούν για να αποτρέψουν την επέκταση της κρίσης, καθώς η, χαμηλή, ανάπτυξη και η λιτότητα δεν επαρκούν για να καλυφθεί το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους. Με αποδόσεις άνω του 5,5% η Ιταλία είναι στο σημείο στο οποίο «το παιχνίδι έχει τελειώσει», υπογραμμίζει η Barclays. Το μεγαλύτερο πρόβλημα μέχρι σήμερα δεν είναι τόσο το αυξημένο κόστος δανεισμού, όσο το κύμα πωλήσεων στα ιταλικά ομόλογα.
Η Ιταλία έχει δημόσιο χρέος 1,9 τρισ. ευρώ ή 120% του ΑΕΠ. Μέχρι το τέλος του 2011 χρειάζεται 37 δισ. ευρώ για την αναχρηματοδότηση του χρέους της.
Για το 2012 χρειάζεται 300 δισ. ευρώ για την αποπληρωμή ομολόγων που λήγουν και 25 δισ. ευρώ για την κάλυψη του ελλείμματος του προϋπολογισμού.
Καθώς η όρεξη των επενδυτών για κρατικό χρέος μειώνεται σταθερά, το πρόβλημα είναι πως θα καταφέρει η Ιταλία να συγκεντρώσει όλα αυτά τα ποσά για να καλύψει τις ανάγκες της.
Αν η Ιταλία πτωχεύσει, τότε δεν αρκούν τα κεφάλαια του EFSF για να στηρίξει τη χώρα, ούτε τα κεφάλαια του ΔΝΤ.