Η πόλη αλλάζει

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Η πόλη αλλάζει. Αργά αλλά σταθερά. Η πόλη τα τελευταία χρόνια πόνεσε, μάτωσε, γονάτισε μα δεν έπεσε. Η πόλη είναι γεμάτη ουλές, γεμάτη πληγές, μα και όνειρα.

Ο ερχομός της φετινής άνοιξης είναι τελείως διαφορετικός απ' ότι ήταν τα προηγούμενα χρόνια. Το βλέπεις στα πρόσωπα των ανθρώπων που κυκλοφορούν σ' αυτή. Μια δίωρη βόλτα στο πολύπαθο κέντρο της Αθήνας, αρκεί για να δει κανείς τα σημάδια μιας νέας εποχής που ανατέλλει. Είναι η αναδυόμενη εποχή της λιτής ευτυχίας.

Κάτοικοι και επισκέπτες, ντόπιοι και ξένοι, συνυπάρχουν σε ένα πολύχρωμο πλαίσιο. Οι απόπειρες δηλητηρίασης της κοινής συμβίωσης δε βρήκαν ακροατήριο. Απεναντίας, κινητοποίησαν τους ανθρώπους να βοηθήσουν, να συνδράμουν, να στηρίξουν. Αυτό έγινε είτε μέσα από τις δομές του δήμου, είτε μέσω των ενοριών, είτε με ιδιωτικές αξιέπαινες πρωτοβουλίες.

Δύσκολα πέρασε η Αθήνα τα τελευταία χρόνια. Όπως άλλωστε και ολόκληρη η χώρα. Δύσκολοι ήταν και οι χειμώνες και τα καλοκαίρια της. Η εικόνα της ερήμωσης του κέντρου πλήγωνε το βλέμμα κατοίκων και επισκεπτών. Ακόμη το πληγώνουν οι ουλές που άφησε πίσω της η οικονομική κρίση, αλλά και η άκριτη και άναρχη εκμετάλλευση του κέντρου και των γύρω συνοικιών.

Είχε και τα καλά της όμως η κρίση. Περιοχές ολόκληρες που την εποχή της δάνειας ευημερίας είχαν μετατραπεί σε ένα απέραντο «λιβάδι» τραπεζοκαθισμάτων και ευτελούς νυχτερινής ζωής, άρχισαν και πάλι να γίνονται πόλος έλξης οικογενειών και μικρών επιχειρήσεων.

Οι ανακαινίσεις διαμερισμάτων και κατοικιών - παρά την κατάρρευση των τιμών της κτηματαγοράς - δείχνουν πως και πάλι το κέντρο και οι γειτονιές του γίνονται τόπος φιλόξενος για εκείνους που αγαπούν να ζουν σε αυτά τα μέρη. Το άνοιγμα διαφόρων μικρών καταστημάτων, ιδιοκτητών πολυεθνικής προέλευσης, προσδίδουν ένα χρώμα ανεκτικότητας, πλουραλισμού και δημοκρατίας σε πολλούς δρόμους της περιοχής. Ένα ενδιαφέρον πείραμα συμβίωσης δείχνει να βρίσκει τη δικαίωση του.

Μικρά θέατρα στεγάζουν τα όνειρα νέων παιδιών, αίθουσες τέχνης φιλοξενούν τα έργα νέων καλλιτεχνών, εργαστήρια καλλιτεχνικής δημιουργίας ξεπηδάνε στα μέχρι πρόσφατα κλειστά καταστήματα. Ένας άνεμος αισιοδοξίας πνέει στις γειτονιές του κέντρου.

Οι αλλαγές στην πόλη θα αποκαλυφθούν πλήρως σε βάθος χρόνου. Δε θα είναι μόνο επιφανειακές αλλαγές, αλλά θα αφορούν και στον τρόπο ζωής, στη στάση έναντι της ιστορίας της, στη ματιά προς το μέλλον της.

Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι η Αθήνα άντεξε μια δοκιμασία πρωτόγνωρη. Τα χτυπήματα που δέχτηκε ήταν δυνατά μα δεν κατάφεραν να τη μετατρέψουν σε πόλη φάντασμα, όπως φαντασιώνονταν πολλοί. Πιο δυνατή, πιο εφευρετική, πιο δημιουργική η Αθήνα, αξιοποιώντας τα διδάγματα της κρίσης, θα προχωρήσει μπροστά χάρη στις προσπάθειες των κατοίκων της που έμειναν στις δύσκολες εποχές «εντός των τειχών» της, αποδεικνύοντας έτσι έμπρακτα την αγάπη τους για το κλεινόν άστυ.