Η Μ. Ρεπούση στον ΑΘΗΝΑ984

Η βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς, Μαρία Ρεπούση, μίλησε στις 25/9 στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τη Νόνη Καραγιάννη.

Μεταξύ άλλων είπε:

* Για την εισχώρηση της Χρυσής Αυγής στα σχολεία:

«Δεν είπα ότι έχουν διαβρώσει το σώμα των εκπαιδευτικών, είπα ότι έχουν εισχωρήσει στα σχολεία, κάνουν προσηλυτισμό και στρατολογούν παιδιά. Όχι μέσω των εκπαιδευτικών, έχουν δικούς τους μηχανισμούς. Οι εκπαιδευτικοί είναι ένα σώμα αρκετά προοδευτικό -θα έλεγα-, δεν γίνεται μέσω των εκπαιδευτικών αυτό... Έχουν εισχωρήσει στα σχολεία και προσπαθούν να κάνουν προσηλυτισμό στα παιδιά, στις δικές τους ιδέες, τις δικές τους πρακτικές κι αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό φαινόμενο, το οποίο πρέπει να αντιμετωπίσει η πολιτεία».

Δημοσιογράφος: Με ποιο τρόπο μπορεί να εισχωρήσει εξωεκπαιδευτικός, στο χώρο των σχολείων, να κάνει προσηλυτισμό στα παιδιά και να μην έχει αντιδράσει μέχρι τώρα η εκπαιδευτική κοινότητα;

Μ. Ρεπούση: «Υπάρχουν αντιδράσεις, καταγγελίες. Για παράδειγμα χτες, στην εφημερίδα "Τα Νέα", διάβασα την καταγγελία ενός εκπαιδευτικού, διευθυντή σε ένα σχολείο στον Κορυδαλλό, στη Β' Πειραιά και έλεγε ακριβώς ότι μέσα στο σχολείο του υπάρχουν συμμορίες της Χρυσής Αυγής, οι οποίες προσπαθούν να στρατολογήσουν παιδιά. Δεν σημαίνει ότι είναι εξωσχολικοί. Μπορεί να έχουν κάποιο μεγαλύτερο παιδί σε ένα σχολείο -ένα γυμνάσιο ή ένα λύκειο-, το οποίο κάνει αυτή τη δουλειά για λογαριασμό της Χρυσής Αυγής. Δεν είναι ανάγκη να εισχωρήσουν εξωσχολικοί. Ή βρίσκουν τα παιδιά εκτός σχολείου, σε διάφορα γυμναστήρια, σε διάφορους χώρους, στις καφετέριες που συγκεντρώνονται τα παιδιά. Υπάρχει, δηλαδή, μία προσπάθεια εξάπλωσης της οργάνωσης αυτής στη νεαρά ηλικία. Υπάρχουν καταγγελίες και σε διευθύνσεις εκπαίδευσης, αλλά έχουν δοθεί και στη δημοσιότητα...
Για να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο της εξάπλωσης της Χρυσής Αυγής χρειάζεται μία άλλη πολιτική μέσα από τα σχολεία, έτσι ώστε τα παιδιά να ενημερώνονται περισσότερο. Δηλαδή ενίσχυση των μαθημάτων πολιτειακής αγωγής, των μαθημάτων σύγχρονης ιστορίας, όπου τα παιδιά έρχονται σε επαφή με τα εγκλήματα του Ναζισμού. Καταλαβαίνουν, δηλαδή, μέσα από την ιστορία, τι σημαίνει η επικράτηση μίας τέτοιας ιδεολογίας, μέσα από το παράδειγμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Τι έκαναν αυτοί οι άνθρωποι όταν κατέλαβαν τη χώρα μας. Αυτά είναι αντιμετώπιση του ζητήματος της εξάπλωσης, μέσω της παιδευτικής διαδικασίας και φυσικά η χρήση της νομιμότητας για την απαγόρευση αυτής της δραστηριότητας μέσα στα σχολεία...
Αν ένα παιδί δεν ξέρει τι σημαίνει ναζισμός, γιατί να κατακρίνει τους νεοναζί; Ακούει τα εγκλήματα που γίνονται, αλλά αν δεν έχει την αίσθηση της ιστορικότητας του φαινομένου αυτού και πού κατέληξε αυτό το φαινόμενο, μέσα από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με αυτά που έκανε ο ναζισμός και ο φασισμός, έχει μειωμένη αντίληψη των κινδύνων...
Τα παιδιά μαθαίνουν όλα τα ονόματα των Βυζαντινών αυτοκρατόρων και δεν φτάνει η ύλη τους -όχι ότι δεν υπάρχει στο βιβλίο, υπάρχει ενδεχομένως-, να διδαχθούν τη νεότερη και σύγχρονη ιστορία... Η ιστορία που διδάσκονται τα παιδιά στα σχολεία είναι στο 90% - 95% ελληνοκεντρική, με αποτέλεσμα τα παιδιά, ακόμα και αν αγαπούν το μάθημα αυτό και το διαβάζουν -που πολύ αμφιβάλλω, γιατί είναι βασικά ένα μάθημα απομνημόνευσης κι όχι άσκησης στην κριτική ικανότητα-, απλώς είναι σαν η Ελλάδα να είναι αποκομμένη από όλο τον κόσμο και να μην έχει σχέση με αυτά που συμβαίνουν γύρω της. Ο μαθητής αποκτά πραγματικά μειωμένη αίσθηση της ιστορικής πραγματικότητας, όταν έχουμε ένα σχολικό πρόγραμμα που είναι απολύτως ελληνοκεντρικό. Και μπορεί να μην φαίνεται εκ πρώτης όψεως, αλλά ο τρόπος που διδάσκεται κανείς ιστορία στο σχολείο έχει να κάνει με την εξάπλωση αντιλήψεων απόλυτων, μονοδιάστατων, μη ανεκτικών στη διαφορετικότητα και στον άλλο... Όλη αυτή, ας πούμε, η θυματοποίηση του ελληνισμού και το ότι πάντα οι άλλοι φταίνε για κάτι που μας συμβαίνει, όλα αυτά φτιάχνουν νοοτροπίες και συμπεριφορές, οι οποίες μπορεί να μην έχουν άμεση σχέση με την εξάπλωση των απολυταρχικών και των νεοναζιστικών αντιλήψεων, αλλά έχουν σαφώς σχέση, υποστηρίζω».

* Για τον τρόπο διαχείρισης της Χρυσής Αυγής:

«Νομίζω ότι υπάρχει ολιγωρία της πολιτείας. Είναι σαν να μην αντιλήφθηκε η πολιτεία τον κίνδυνο που έρχεται από αυτό το μόρφωμα κι από αυτή την ιδεολογία. Καταλαβαίνω ότι η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν μία ακραία πράξη, που ανάγκασε την πολιτεία να δει το θέμα, ωστόσο ένα χρόνο τα γνωρίζουμε αυτά. Υπάρχει το δίκτυο καταγραφής περιστατικών ρατσιστικής βίας, το οποίο αναφέρει συνέχεια περιστατικά ρατσιστικής βίας από αυτούς τους ανθρώπους. Υπάρχουν χιλιάδες περιστατικά πια που καταγγέλλονται στις αστυνομίες ή στα νοσοκομεία που φτάνουν άνθρωποι χτυπημένοι, μετανάστες κυρίως. Υπάρχει συνολική ολιγωρία από τη μεριά της πολιτείας, καταρχήν, στο να ελεγχθούν οι μηχανισμού του κράτους, οι οποίοι υποθάλπουν αντίστοιχες συμπεριφορές, για παράδειγμα η αστυνομία. Γίνεται τώρα μία πρώτη προσπάθεια. Η προσπάθεια αυτή πρέπει να ενισχυθεί και να ενταθεί. Δεν μπορεί να υπάρχει θεσμός, όπως η Ελληνική Αστυνομία, που να συνεργάζεται ή να υποθάλπει τέτοια φαινόμενα. Η πολιτεία πρέπει να κάνει χρήση της νομιμότητας σε όλα τα επίπεδα. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, να χρηματοδοτεί ένα πολιτικό κόμμα, που έχει αυτή την ιδεολογία και αντίστοιχες πρακτικές ή να του παρέχει αστυνομική ασφάλεια, τη στιγμή που οι αστυνομικοί συνεργάζονται με τους βουλευτές σε πράξεις βίας. Αυτά όλα πρέπει να τα δει το πολιτικό σύστημα και η πολιτεία να αμυνθεί με τη νομιμότητα, να χρησιμοποιήσει τα όπλα της δημοκρατίας ενάντια στους εχθρούς της δημοκρατίας και να επανασχεδιάσει την πολιτική της, την εκπαίδευση και την εκπαίδευση της αστυνομίας -θα έλεγα-, αλλά και την γενική εκπαίδευση, έτσι ώστε να μην καλλιεργούνται αντίστοιχες συμπεριφορές και πρακτικές οι οποίες είναι υποδοχείς αυτών των ιδεολογιών».

«ΑΘΗΝΑ 9.84» - ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ