Η Μ. Κατσουνάκη στον ΑΘΗΝΑ984

Η δημοσιογράφος και αρθρογράφος στην εφημερίδα «Καθημερινή», Μαρία Κατσουνάκη, μίλησε  την 1/6 στον «ΑΘΗΝΑ 9.84», στις Νίκη Λυμπεράκη και Αγγελική Πανταλέων.
Μεταξύ άλλων, είπε:
Δημοσιογράφος: Τι ξεχωρίζετε εσείς από το φετινό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου;

Μ. Κατσουνάκη: «Σε μας που το παρακολουθούμε πιο στενά, για λόγους επαγγελματικούς -πέρα από τους προσωπικούς-, πάντα γεμίζει το ημερολόγιο με σημειωμένες ημερομηνίες, που μπορεί να καταλήξουν κάθε μέρα να έχεις να δεις και μια παράσταση. Όμως φέτος, ίσως περισσότερο από άλλες χρονιές, προσπαθεί ο Γιώργος Λούκος να ανατρέψει λίγο το αίσθημα αυτό, ότι το Φεστιβάλ, οικονομικά, δεν έχει τις δυνατότητες που είχε τις προηγούμενες χρονιές. Αναγκαστικά δηλαδή, δεν έφερε ίσως τα σχήματα που θα ήθελε να φέρει, γιατί τα οικονομικά του δεν του το επέτρεπαν. Παρόλα αυτά, δεν έχει να ζηλέψει και πολλά πράγματα από τις προηγούμενες χρονιές, γιατί σήμερα αρχίζει στο Ηρώδειο με την "Καβαλερία Ρουστικάνα" και την Εθνική Λυρική Σκηνή και επίσης στην Κορεάτικη Αγορά "Το Τροχόσπιτο", Γιώργος Νανούρης και "Μια νύχτα χάρισμά σου", με τη σκηνοθετική επιμέλεια του Γ. Νανούρη σήμερα και αύριο. "Το τροχόσπιτο" είναι και ένας θεσμός που έχει πολύ μεγάλη επιτυχία, επειδή είναι δωρεάν, μαζεύεται πολύς κόσμος, πηγαίνει σε γειτονιές της Αθήνας όπου οι άνθρωποι, ενδεχομένως, δεν έχουν πρόσβαση ή δεν μπαίνει και στη δική τους καθημερινότητα το φεστιβάλ, όπως σε άλλων ανθρώπων και έχει πολύ μεγάλη επιτυχία. Δεν θα πρέπει να παραλείψουμε να δούμε το "Θέατρο του Ήλιου" και την Ariane Mpouckhine. Είναι βέβαιο, ότι πρέπει να πάμε μέχρι το αεροδρόμιο, γιατί εκεί θα παρουσιαστεί (10-12-15 έως 19 Ιουνίου) και το οποίο, συνήθως, είναι πολυπρόσωπο. Το έργο είναι βασισμένο στους "Ναυαγούς της τρελής ελπίδας" του Ιουλίου Βερν. Διάβαζα σε μια συνέντευξή της -και το βρήκα εξαιρετικό αυτό που είπε-, ότι στους "Ναυαγούς της τρελής ελπίδας" χρησιμοποιείται ένα, μότο που παραπέμπει ευθέως στα ιδανικά της Γαλλικής Επανάστασης, "Η Ελευθερία είναι η βάση, η Ισότητα είναι το μέσο, η Αδελφοσύνη είναι ο στόχος". Ξεφυλλίζοντας το πρόγραμμα, θα πρότεινα για χορό Μαγκύ Μαρέν, 27 και 29 Ιουνίου στην Πειραιώς, το Salves που σημαίνει εκρήξεις. Η Μάγκυ Μαρέν είναι μια πολύ ιδιαίτερη χορογράφος και αυτή τη φορά, το θέαμά της βασίζεται στον Valten Bengamine. Είναι στρατευμένη κοινωνικά και μεταφέρει στη σκηνή -όπως λέει και η ίδια-, δυνάμεις αντίστασης, για να ξεφύγουμε από ό,τι μας συνθλίβει και μας αποδυναμώνει. Νομίζω πως είναι ό,τι πρέπει για την εποχή. Δεν θα έχανα με τίποτα -γιατί είμαι φανατική του Πολωνού σκηνοθέτη Κριστόφ Βαρλικόφσκι- την (A)pollonia. Διασταυρώνονται αυτή τη φορά μορφές από το μυθολογικό και τραγικό σύμπαν, η Ιφιγένεια, η Άλκηστις με την Πολωνή Απολλώνια Μαχζύνσκα, που θυσιάστηκε για να σώσει Πολωνοεβραίους από τη ναζιστική θηριωδία. Ο Βαρλικόφσκι με αυτό το εξπρεσιονιστικό και μετανεωτεριστικό του ύφος των παραστάσεων, έχει ανθρώπους που τον αγαπούν πολύ και άλλους που ενοχλούνται εξίσου. Οπότε ε