Η... άλλη ζωή του Γιούρι Λοντίγκιν

του Διονύση Δελλή

Το ελληνικό ποδόσφαιρο καλά-καλά δεν πρόλαβε να τον γνωρίσει. Και όπως φαίνεται; Θα πρέπει ήδη να τον αποχαιρετήσει. Μια από τις μεγαλύτερες «γκάφες» των τελευταίων χρόνων, οριστικοποιείται.

Ο Γιούρι Λοντίγκιν κλήθηκε χθες το απόγευμα στην προεπιλογή της Εθνικής ομάδας της Ρωσίας, από τον Φάμπιο Καπέλο. Ο 23άχρονος δεδομένα θα αγωνιστεί σε ένα από τα επόμενα ματς με το εθνόσημο των Ρώσων (απέναντι σε Λουξεμβούργο, Αζερμπαιτζαν) και στο... Βιλαμπάχο ακόμη τρίβουν.

Τέσσερις μήνες πριν, και συγκεκριμένα στις 23 Μαΐου

ο νεαρός τερματοφύλακας δέχτηκε την ίδια πρόσκληση από την Εθνική Ελλάδας. Φυσικά και ήταν γεμάτος από χαρά για αυτή την εξέλιξη. «Είμαι πανευτυχής για την κλήση μου. Όνειρο κάθε ποδοσφαιριστή είναι να καλείται στην Εθνική Ανδρών. Από κει και πέρα και πάλι θα πω ότι είμαι πολύ χαρούμενος και θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Σάντος για την τιμή που μου έκανε. Θα προσπαθήσω να δώσω ό,τι έχω και μπορώ και θα κάνω ό,τι μου ζητήσει ο προπονητής για να βοηθήσω την ομάδα να πετύχει τους στόχους της» δήλωνε τότε όλο καμάρι. Ο 23άχρονος όμως δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Δεν του δόθηκε μια ευκαιρία έστω σε ένα φιλικό παιχνίδι. Και ενώ όλοι γνώριζαν το σπουδαίο ταλέντο του. Και ενώ όλοι ήξεραν ότι ο γεννημένος στη Μολδαβία πορτιέρο έχει ρωσική καταγωγή. Και ενώ όλοι υποψιάζονταν τι μπορούσε να γίνει.

Στις αρχές Ιουνίου λοιπόν και ενώ ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ είχαν δείξει ενδιαφέρον για την απόκτησή του, ο Λοντίγκιν πήρε μια μεταγραφή πραγματικά ηχηρή. Η Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης μια από τις πλουσιότερες ομάδες του κόσμου, δίνοντας μόλις 900.000 ευρώ (μόλις μιλώντας για... ποδόσφαιρο φυσικά) έπεισε την Ξάνθη να τον παραχωρήσει. Και εννοείτε ότι η νέα ομάδα του έπαιξε ρόλο σε όλα τα υπόλοιπα που ακολούθησαν. Πρώτον του έχει δώσει τα γάντια του βασικού εξ αρχής, εκτοξεύοντας και την χρηματιστηριακή αλλά και την αγωνιστική του αξία. Δεύτερον προφανώς και τον πίεσε να φορέσει το εθνόσημο της Ρωσίας, καθώς υπήρχαν οι προϋποθέσεις να συμβεί αυτό. Και τρίτον; Μιλώντας για μια ομάδα αυτού του επιπέδου δεν αποκλείεται να έβαλε το χεράκι της, προκειμένου η ομοσπονδία ποδοσφαίρου της χώρας να κάνει μια ώρα αρχύτερα την κίνηση-ματ. Αυτή που έγινε χθες.

Από τη στιγμή που ο 23άχρονος έχει αγωνιστεί μόνο στις μικρότερες Εθνικές ομάδες της Ελλάδας, αλλά όχι στην Ανδρών μπορεί να παίξει για λογαριασμό της Ρωσίας. Και αυτό θα γίνει. Ένα παιδί λοιπόν που ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Που ήρθε στην επιφάνεια από την ποδοσφαιρική ακαδημία της Ξάνθης και που αποτελεί ξεκάθαρα ένα «δικό μας αθλητικό προϊόν», αφήνει για πάντα πίσω του την χώρα μας. Όσο μάλιστα και αν μας ξενίζει; Επέλεξε να κάνει το σωστό για την καριέρα του και δεν θα πρέπει να τον αδικήσει κανείς για αυτό. Εκεί που βρίσκεται πια, θα ήταν απίθανο να πει «όχι» στην Ρωσία. Το λάθος είναι της ΕΠΟ. Της δικής μας ομοσπονδίας. Δεν έδειξε αντανακλαστικά όταν έπρεπε. Δεν φρόντισε για να μην προκύψει μια τέτοια εξέλιξη. Και τώρα το βρίσκει μπροστά της χάνοντας έναν ποδοσφαιριστή που πραγματικά έχει όλες τις προδιαγραφές για να πετύχει σπουδαία πράγματα...

Το φαινόμενο...δύο (ή και περισσότερων) πατρίδων στον αθλητισμό είναι πολύ συχνό. Πρόσφατα στο μπάσκετ χάρη σε μια συντονισμένη ενέργεια που έφτασε μέχρι τα πολιτικά γραφεία, η ομοσπονδία κατάφερε να κρατήσει «έλληνα» τον Γιάννη Αντετοκούνμπο λίγο πριν λήξουν οι υποψηφιότητες των ντραφτ του ΝΒΑ (εκεί όπου επιλέχθηκε στον πρώτο γύρο από τα «Ελάφια» του Μιλγουόκι). Με τον Λοντίγκιν στο ποδόσφαιρο δεν έγινε το ίδιο. Και μια... άλλη ζωή ξεκίνησε από χθες για τον εξαιρετικό αυτό τερματοφύλακα.