Έρευνα: Ανεργία

«Κόκκινο» χτύπησε η ανεργία και στη ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος, σύμφωνα με τα στοιχεία που προκύπτουν από την έρευνα του ΑΘΗΝΑ 9.84 για την ανεργία και παρουσιάζονται στην εκπομπή της Νόνης Καραγιάννη «Αθήνα Σήμερα», 10 - 12 το μεσημέρι. Το 2008, οι εργαζόμενοι στην ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη έφθαναν σχεδόν τους 6.000, ενώ σήμερα υπάρχουν περίπου 400 θέσεις εργασίας, οι οποίες ανακυκλώνονται μεταξύ των ενδιαφερόμενων. Απόγνωση, αγανάκτηση, οργή, αλλά και ντροπή, είναι τα συναισθήματα που κυριαρχούν στους εργαζόμενους. Κάποιοι από αυτούς, μίλησαν στο δημοσιογράφο του σταθμού μας Νεκτάριο Ανδριόπουλο και μεταξύ άλλων, τόνισαν:* «Μιλούν για ανάπτυξη, υπάρχουν πράγματα για να κάνουν ανάπτυξη, αλλά δεν την κάνουν. Αυτό θέλω να πω εγώ... Πιστεύω, ότι είναι θέμα πολιτικής βούλησης. Από τη στιγμή που δεν θέλει να γίνει ανάπτυξη -και όχι μόνο στην Επισκευαστική Ζώνη Περάματος, γενικά, στην ελληνική βιομηχανία-, όλα, το ένα μετά το άλλο, κλείνουν. Οι εφοπλιστές, γιατί να έρθουν εδώ, από τη στιγμή που δεν υπάρχει καμία υποδομή; Και δεν υπάρχουν ούτε επιδοτήσεις από τις ελληνικές τράπεζες. Πάνε στην Κίνα, τους λέει "σε έξι μήνες παράδοση, ένα γκαζάδικο βαπόρι, και πέντε χρόνια ναύλα". Γιατί να έρθει, λοιπόν, εδώ ο εφοπλιστής; Θέλει κάποια κίνητρα για να έρθει. Βέβαια, η κυβερνητική πολιτική, είτε λέγεται Νέα Δημοκρατία είτε ΠαΣοΚ, είναι "άστα να πάνε...". Αγανακτήσαμε με όλους. Είναι πέντε κόμματα στη Βουλή και θέλεις άλλα τριάντα εξωκοινοβουλευτικά, σε μια πολιτική».* «Έχουν βρει και πατάνε, πού; Στο ότι υπάρχει σήμερα ακόμα οικογένεια ελληνική. Υπάρχει ελληνική οικογένεια, κάτι που δεν υπάρχει ούτε στην Αμερική, ούτε στην Ευρώπη. Δεν υπάρχει πουθενά αυτό, ότι ο ξάδελφος θα βοηθήσει, ο αδελφός, ο θείος, η μάνα, η πεθερά. Αυτό, ακόμα μας κρατάει... Τώρα, η κατάσταση "δύο φορές σαν το '40", ήρθε στην Ελλάδα. Όχι μόνο στη Ζώνη. Στην  Ελλάδα. Εσύ που έχεις 20 ευρώ στην τσέπη, είσαι πλούσιος για τη Ζώνη».* «Παρακολουθώ και βλέπω αυτό το φαινόμενο της ανεργίας, γιατί σαν πιο παλιός, μου έχουν τύχει ανεργίες και ανεργίες. Αλλά αυτό το φαινόμενο, ότι η χώρα είναι υπό χρεοκοπία, να μη μπορεί να βγει από τη στενωπό που την έχουν βάλει... Και να χαρατσώνεται και να κατακρεουργείται συνεχώς ο εργάτης και γενικότερα ο λαός, είναι αναπόφευκτο».* «Μας πήραν τα ωραία μας τα καραβάκια που είχαμε και μας έκαναν "μηδέν". Διότι, δεν υπάρχουν απολαβές, εδώ, στο δικό μας καρνάγιο. Είμαστε άνθρωποι, πρέπει να βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Πού ζούμε; Ήμασταν με ένα μεροκάματο -για μένα, πολύ καλό μεροκάματο-, αλλά αυτή τη στιγμή, τώρα, ντρέπομαι. Ντρέπομαι να πηγαίνω στο σπίτι μου, να δω τη γυναίκα και τα παιδιά μου. Παρόλο που είμαι 55 χρονών, ντρέπομαι να πω στη γυναίκα μου "δώσε μου 3 ευρώ να πάρω ένα πακέτο τσιγάρα". Και δεν παίρνω λεφτά από τη γυναίκα μου, παίρνω από κάποιο συνάδελφό μου, για να πάρω ένα πακέτο τσιγάρα. Ντρέπομαι γι' αυτά που λέω. Διότι, κατάντησαν το Πέραμα, έτσι όπως το βλέπετε. Το έχουν κάνει τόπο αναμονής. Το κράτος να βοηθήσει λίγο το λαό του...».* «