«Εμείς τι φταίμε;»

Toν προβληματισμό τους για την καθυστέρηση στο θέμα με τα στημένα και την ανησυχία για το ποδοσφαιρικό τους μέλλον εξέφρασαν οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού Βόλου με ανακοίνωσή τους.Αναλυτικά η ανακοίνωση:«Εδώ και δύο περίπου μήνες που έχει ξεκινήσει η μεγαλύτερη εξωαγωνιστική περιπέτεια που έχει ζήσει η ομάδα μας. Εμείς οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού Βόλου παραμείναμε σταθερά προσηλωμένοι στις αγωνιστικές μας υποχρεώσεις ως επαγγελματίες και καταφέραμε να οδηγήσουμε την ομάδα στη μεγαλύτερη στιγμή της ιστορίας της με την πρόκριση στα play off του Europa League. Δυστυχώς όμως, κανείς δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται και να συμμερίζεται το αδιέξοδο στο οποίο σήμερα έχουμε περιέλθει ως επαγγελματίες, οικογενειάρχες και άνθρωποι.Αυτή τη στιγμή το σύνολο των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών της ομάδας, δηλαδή ανθρώπων εργαζομένων που ζουν από το ποδόσφαιρο, βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση και επαγγελματική και εργασιακή ανασφάλεια. Δεν γνωρίζουμε ούτε σε ποιο πρωτάθλημα θα αγωνιστούμε ούτε πότε, ούτε αν οι οικονομικές συμφωνίες που έχουμε υπογράψει θα γίνουν σεβαστές ή όχι, ούτε ποια θα είναι τα εργασιακά και ασφαλιστικά μας δικαιώματα. Και φυσικά όλη αυτή η κατάσταση επηρεάζει άμεσα και κύρια και τις οικογένειές μας. Πολλοί από εμάς είναι αλλοδαποί ποδοσφαιριστές και φυσικά το πρόβλημα για αυτούς διογκώνεται, καθώς είναι αδύνατο να αντιληφθούν τα μέτρα της ελληνικής προχειρότητας και του παραλογισμού. Για να μην αναφερθούμε καθόλου στις διαλυτικές τάσεις που ασκεί στην ίδια την ομάδα αυτή η παρατεινόμενη κατάσταση φθοράς.Κανείς δεν έχει προβληματιστεί και δεν έχει αναρωτηθεί τι θα συμβεί με εμάς ως εργαζόμενους και οικογενειάρχες, αλλά και ως αθλητές. Οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές της ομάδας είμαστε περισσότεροι από 23 και όχι μόνο οι πέντε - δέκα ενδεχομένως προβεβλημένοι. Ακόμα και στο χειρότερο για την ομάδα μας σενάριο που συνεπάγεται την αποδέσμευση του συνόλου των επαγγελματιών και ακόμα και αν χορηγηθεί μια παράταση της μεταγραφικής περιόδου για εμάς, πόσοι θα καταφέρουν να βρουν ομάδες, τη στιγμή πού όλες, είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, θα έχουν ολοκληρώσει το σχεδιασμό τους και θα έχουν «κλείσει» τους προϋπολογισμούς τους;Πως θα βρεθούμε ξαφνικά στην αγορά εργασίας και με ποια εργασιακά δικαιώματα; Μήπως τελικά οι περισσότεροι εξ' ημών θα υποχρεωθούμε υπό το φάσμα της ανεργίας να δεχτούμε επαγγελματικές προτάσεις προσβλητικές για την αξία μας με άμεσο αντίκτυπο στην ζωή των οικογενειών μας; Και ποιος μας σέβεται ως αθλητές, όταν μετά από μια κοπιώδη καλοκαιρινή προετοιμασία που ξεκίνησε από τον Ιούνιο, βαδίζουμε προς ένα ολόκληρο μήνα πλήρους απραξίας και θα πρέπει να υποβληθούμε επί της ουσίας σε νέα προετοιμασία για να ανταπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις μας, όταν και εάν ξαναμπούμε σε αγωνιστική δραστηριότητα, είτε με την ομάδα μας όπως όλοι επιθυμούμε, είτε οπουδήποτε αλλού;Και φυσικά, κανείς από εμάς δεν θέλει να σκέφτεται την ηθική απαξίωση που υφιστάμεθα από την συνεχή λασπολογία εις βάρος της ομάδας μας, η οποία και αντανακλά και στην π