Έκθεση για τα ανθρώπινα δικαιώματα

Η κακοποίηση παράνομων μεταναστών και αθίγγανων από τις δυνάμεις ασφαλείας, καθώς και οι συνθήκες διαβίωσης σε ελληνικές φυλακές, είναι μεταξύ των προβλημάτων, που επισημαίνει η ετήσια έκθεση του Στέητ Ντιπάρτμεντ για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

    Η έκθεση για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανά τον κόσμο για το έτος 2010, έκθεσης την οποία το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών υποβάλλει κάθε χρόνο στο Κογκρέσο, βάσει της σχετικής αμερικανικής νομοθεσίας, έχει στο κεφάλαιο για την Ελλάδα παρόμοιο με την περσινή περιεχόμενο και παρατηρήσεις. Στην εισαγωγή μνημονεύεται ο νέος νόμος που επέκτεινε το δικαίωμα ψήφου και στους νόμιμους μετανάστες. Η σχετική αναφορά αντικαθιστά την επισήμανση της περσινής έκθεσης περί θετικών μέτρων, που είχε δρομολογήσει η νεοεκλεγείσα τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για ζητήματα προστασίας λαθρομεταναστών και ασύλου.

    Γίνεται αναφορά σε νομικούς περιορισμούς στην ελευθερία έκφρασης, ενώ σημειώνεται ότι εξακολουθούν οι περιορισμοί και διοικητικά εμπόδια εις βάρος μη ορθοδόξων, η κράτηση και απέλαση ασυνόδευτων ή αποκομμένων από τις οικογένειές τους ανηλίκων (συμπεριλαμβανομένων των αιτούντων ασύλου), η αδυναμία παροχής επαρκούς προστασίας σε θύματα οικιακής βίας, διακρίσεις και εκμετάλλευση εις βάρος ανηλίκων Ρομά, παράνομη διακίνηση προσώπων, περιορισμοί στη δυνατότητα αυτοπροσδιορισμού εθνοτικών μειονοτικών ομάδων, διακρίσεις και κοινωνικός αποκλεισμός εθνοτικών μειονοτήτων, καθώς και φαινόμενα αντισημιτισμού.

    Στο κεφάλαιο περί σεβασμού της ακεραιότητας του ατόμου επαναλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, καταγγελίες οργανώσεων και επιτροπών ανθρωπίνων δικαιωμάτων για συνεχιζόμενες καταχρήσεις αστυνομικών αρχών εναντίον κρατουμένων, άσχημες συνθήκες σε φυλακές και κρατητήρια της χώρας που δεν πληρούν τα διεθνή πρότυπα, ιδίως σε ό,τι αφορά την απαράδεκτη κατάσταση παρατεταμένου συνωστισμού και άθλιων συνθηκών σε υποστελεχωμένα κέντρα κράτησης μεταναστών.

    Αρκετός χώρος αφιερώνεται και φέτος στις επικρίσεις οργανώσεων και επιτροπών για τις διαδικασίες ασύλου στην Ελλάδα, τη δυσμενή μεταχείριση των αιτούντων άσυλο και την ανεπαρκή προστασία των ακηδεμόνευτων ανηλίκων μεταναστών, μέχρι του σημείου εισηγήσεων από μέρους τους για την αναθεώρηση της Συνθήκης Δουβλίνο II. Σημειώνεται ότι η εγκαθίδρυση, από την κυβέρνηση, συστήματος παροχής προστασίας στους πρόσφυγες κρίνεται ευρέως ως ανεπαρκές, λόγω του μεγάλου αριθμού λαθρομεταναστών που εισέρχονται στη χώρα και πολλά προβλήματα παραμένουν παρά τη νέα νομοθεσία επιτάχυνσης των διαδικασιών ασύλου.

    Στο κεφάλαιο των διακρίσεων επανεισάγεται τμήμα περί αντισημιτισμού, με αναφορές σε μεμονωμένες περιπτώσεις εκφράσεων αντισημιτισμού και περιστατικά βανδαλισμών εβραϊκών μνημείων και τόπων λατρείας, όπως η καταστροφή της Συναγωγής Χανίων, που καταδικάζονται από την κυβέρνηση και τον πολιτικό κόσμο. Μνημονεύονται, παράλληλα, τα εγκαίνια Μνημείου Ολοκαυτώματος στην Αθήνα και ο επίσημος εορτασμός της Ημέρας Μνήμης του Ολοκαυ