Δύο βραδιές στο Σταυρό

Ο Παντελής Θαλασσινός, ο οποίος κλείνει τη χειμερινή σεζόν με δυο παραστάσεις στο Σταυρό του Νότου, παρουσιάζοντας τραγούδια από τον νέο του δίσκο, μίλησε στον Αθήνα 9.84 και τον Αίαντα Αρτεμάκη

Μια μουσική παράσταση με καινούρια τραγούδια, διάσπαρτα, ανάμεσα σε κείνα που ξέρουμε ήδη και που τον έχουν καταξιώσει ως δημιουργό και ερμηνευτή. Με αφορμή τις εμφανίσεις του την Πέμπτη 23 και την Παρασκευή 24 Μαΐου στον Σταυρό

του Νότου (Κεντρική Σκηνή).

Ερ. Νησιώτης από κούνια. Πώς επηρέασε τη δουλειά σας η διαμονή σας σε ένα νησί; Είναι το ήρεμο καταφύγιο η Χίος και η Πάρος και ταυτόχρονα μούσα για νέες δημιουργίες;

Π.Θ. Γενικά ο τρόπος ζωής σε ένα νησί επηρεάζει την ζωή μας και τις ασχολίες μας. Δηλαδή είτε αυτή είναι η μουσική είτε είναι δουλειές, είτε είναι τρόπος σκέψης, πολλά πράγματα. Ακόμα και τον τρόπο οδήγησης (γελώντας). Λοιπόν, νομίζω ότι δεν με επηρέασε τόσο πολύ το νησί, γιατί ήταν τα παιδικά μου χρόνια στο νησί. Απλά, πάντα η θάλασσα μου φέρνει μνήμες, την αγαπάω και όπου την βρίσκω στους στίχους προσπαθώ να την τραγουδάω. Νομίζω ότι τα νησιά είναι, αν κοιτάξεις από ψηλά την Ελλάδα, εμείς τα βλέπουμε καλά. Πρέπει να τα δουν και αυτοί που μας κυβερνούν για να μην τα εγκαταλείπουν. Γιατί τα πιο πολλά είναι εγκαταλειμμένα.

Ερ. Στη Χίο ετοιμάσατε και τον πρώτο προσωπικό σας δίσκο, «Νύχτας Κύματα» (1995), αν δεν κάνω λάθος. Γενικά τι σας εμπνέει;

Π.Θ. Με εμπνέουν τα πάντα. Καταρχήν συναισθήματα μέσα στους στίχους. Ο τρόπος γραφής πραγμάτων μέσα από στίχο. Το πρίσμα με το οποίο γράφουν αυτοί οι ποιητές, οι στιχουργοί, που μου δίνουν στίχους και επηρεάζομαι και γράφω και κανά δυο στίχους και εγώ. Ο καλός στίχος. Δηλαδή ο στίχος που ακουμπάει και αυτός πάνω στην παράδοση με εμπνέει πάρα πολύ. Δηλαδή με εμπνέει πολύ το δεκαπεντασύλλαβο στον οποίο είναι γραμμένη η δημοτική μας ποίηση. Προσπαθώ να γράφω στίχους σε αυτά τα μέτρα. Η παραδοσιακή μουσική με εμπνέει πάρα πολύ. Και όχι μόνο νησιώτικα. Μου αρέσουν πάρα πολλά είδη μουσικής. Και προσπαθώ να αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο να με επηρεάζουν μέσα στην μουσική μου. Άσχετα αν γράφω μπαλάντες, προσπαθώ να έχω μοτίβα μέσα από την παράδοση.

Ερ. Τραγούδια γεμάτα «έρωτα, ταξίδι, ελπίδα και φυσικά υπάρχει πάντα και το στοιχείο της θάλασσας». Ξεχωρίζετε κάποια δημιουργία σας;

Π.Θ. Σίγουρα. Θα έλεγα ψέματα αν έλεγα ότι δεν ξεχωρίζω κάποια πράγματα που έχω κάνει. Είναι κάποια που τα αγαπάμε πιο πολύ, γιατί νιώθουμε ότι επικοινωνούμε πιο πολύ με αυτά, από ότι να τα βγάλουμε μόνο από τον εαυτό μας και να τα κάνουμε τραγούδια. Είναι κάποια τραγούδια που αφορούν κι άλλο κόσμο. Δηλαδή το ένα θέμα στα «Σμυρναίικα (σ.Σ. ..Τραγούδια)», «το εισιτήριο στην τσέπη σου». Σε αυτά τα τραγούδια ένιωσα ότι είχαν μία επαφή με τον κόσμο, ότι αφορούσαν κι άλλους και σίγουρα τα αγαπάω περισσότερο. Αγαπάω και κάποια τραγούδια, τα οποία νιώθω ότι είναι αδικημένα και δε τα παίζω στα ζωντανά μου. Αλλά και τα υπόλοιπα τα οποία νιώθω ότι ήταν μια εξωτερίκευση συναισθημάτων και κάποιας στιγμής που ήθελα να δημιουργήσω

Ερ. Δεν ερμηνεύετε συχνά τραγούδια άλλων δημιουργών. Αυτό είναι επιλογή σας ή απλά τυχαίνει; Θαυμάζετε κάποιον;

Π.Θ. Θαυμάζω πάρα πολλούς και θα έλεγα ζηλεύω όλους τους άλλους δημιουργούς. Γιατί πάντα των άλλων μας ξαφνιάζει. Ο τρόπος σκέψης, ο δικός μας, ξέρουμε περίπου τι τραγούδια θα γράψουμε. Και επειδή δεν είμαστε εμείς και είναι κάτι καινούριο, για αυτό μας αρέσει και περισσότερο. Δηλαδή εγώ θαυμάζω και τον Παπαδημητρίου που έχω τραγουδήσει και τραγούδια του, και σίγουρα θαυμάζω όλους τους κλασικούς συνθέτες. Για παράδειγμα τον Βαγγέλη Κορακάκη σαν λαϊκό δημιουργό. Και πάρα πολλούς. Δηλαδή θα ξεχάσω να αναφέρω πάρα πολλούς. Υπάρχουν πάρα πολλοί και μεγάλοι δημιουργοί. Δεν τους ξεχωρίζω σε μεγάλα ονόματα και μικρά. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν γράψει αριστουργήματα και μπορεί να έχουν γράψει ένα ή δύο τραγούδια στην ζωή τους. Σίγουρα μου αρέσουν των άλλων τα τραγούδια και γι' αυτό μου αρέσει να τα τραγουδάω. Πάντα τα τραγούδαγα και τα τραγουδάω. Όχι για να συγκριθώ με άλλους, ότι να πω ότι εγώ θα τα πω καλύτερα ή όλα αυτά. Εντάξει, αυτά είναι χαζομάρες. Και αν κάποιοι το αισθάνονται αυτό το πράγμα, νομίζω ότι είναι λίγο «εκτός χρόνου». Το τραγούδι είναι επικοινωνία και απλά πρέπει να θυμίζει κάποια πράγματα.

Ερ. Τι θα ακούσουν οι επισκέπτες του Σταυρού του Νότου την Πέμπτη 23 και την Παρασκευή 24 Μαΐου;

Π.Θ. Καταρχάς θα παρουσιάσω και τα δέκα τραγούδια από τον δίσκο «δέκα τραγούδια της ελπίδας». Και μετά θα παίξω και άλλα τραγούδια, δηλαδή μερικά τραγούδια που δεν έχουν βγει ακόμα σε δίσκο. Δυο, τρία. Όχι βέβαια όλα μαζεμένα γιατί ξέρεις τα πολλά άγνωστα τραγούδια μπορεί να κουράσουν τον κόσμο. Σε κάποια ανύποπτη στιγμή παίζω τραγούδια ανέκδοτα και παίζω τα γνωστά τα υπόλοιπα, τα δικά μου. Και στο τέλος παίζω και τραγούδια που μου ζητάει ο κόσμος. Ενδεχομένως να είναι από αυτά τα τραγούδια που σας έλεγα ότι έχουν αδικηθεί.

Ερ. Αισθάνεστε άγχος όταν ανεβαίνετε στην σκηνή;

Π.Θ. Συνήθως το ξεπερνάω πάρα πολύ γρήγορα. Το άγχος υπάρχει γιατί βρίσκεσαι κάθε μέρα σε διαφορετικό περιβάλλον. Σε άλλον κόσμο. Δεν υπάρχει άγχος ούτε για μένα, ούτε για την δουλεια. Έχω ξεπεράσει κάποια πράγματα και όταν βγαίνω να τραγουδήσω, σκέφτομαι ότι ο άλλος έρχεται για να με ακούσει, γιατί θέλει να με ακούσει, και πόσο μάλιστα σε σημείο που πληρώνει για να με ακούσει. Νιώθω καλά όταν νιώθω ότι όλοι είναι μια παρέα και έτσι θέλω να σκέφτομαι για να νιώθω και καλά: Πως είναι μια μεγάλη παρέα και θα τραγουδήσουμε μαζί.

Ερ. Πόσο δύσκολο είναι να πετύχει κάποιος στον χώρο σας;

Π.Θ. Τώρα αυτό το πράγμα φαντάζει πάρα πολύ δύσκολο. Πιστεύω ότι έχουν κλείσει τα ρεύματα που υπήρχαν, τα οποία βοηθήθηκαν από το ραδιόφωνο και τις τηλεοράσεις. Πλέον είναι τόσες πολλές οι πληροφορίες και οι διαφημίσεις και πρέπει να επιπλεύσεις μέσα από εκατομμύρια. Αισθάνομαι πολύ τυχερός, γιατί ξεκίνησα σε μία εποχή που κάποιες εταιρείες δούλευαν για μάς και ήταν εύκολο να ακουστούν τα τραγούδια μας. Σήμερα, μπορεί να βγάλεις ένα διαμάντι και να μην ακουστεί καθόλου, γιατί θα χαθεί μέσα στα πολλά.

Ερ. Η οικογένεια σας παίζει τον ρόλο του αυστηρού κριτή; Πώς επηρεάζουν την δουλειά σας;

Π.Θ. Η οικογένεια μου είναι κάποιοι άνθρωποι που δεν ντρέπονται να μου πουν το κακό. Όπως όταν βάλεις ένα πουκάμισο και δε σου πάει θα σου πουν, βγάλ' το είναι άσχημο. Κάπως έτσι πρέπει να είναι και στα τραγούδια. Έχω την τύχη να είναι έτσι η οικογένεια μου. Και να μου λένε, αυτό δεν είναι σαν τα άλλα. Ή αυτό δεν μου αρέσει εμένα. Έχουμε αυτήν την ελευθερία. Και πιστεύω ότι πότε δεν είχα «αυλή» σε αυτό το στιλ. Δηλαδή ότι λέω να γελάνε χωρίς να είναι αστείο.

Παίζουν οι μουσικοί:
Δημήτρης Γάσιας: βιολί
Φίλιππος Λευκαδίτης: κρουστά
Γιώργος Μακρής : γκάιντες, πνευστά
Πάνος Δημητρακόπουλος: κανονάκι
Γιάννης Πλαγιανάκος: μπάσο
Γιάννης Αγγελόπουλος: τύμπανα
Γιώργος Θεοδωροπουλος: πιάνο
Δημήτρης Πάντος: κιθάρα
Ηχοληψία: Γιώργος Καρυώτης - Ευτύχης Γιαννακούρας
Φωτισμοί: Διαμαντής Μυλωνάς
Είσοδος: 12€ με μπυρα/κρασι - Ώρα προσέλευσης: 22.30
Σταυρός του Νότου Κεντρική Σκηνή - Φραντζή & Θαρύπου 35-37, Νέος Κόσμος
τηλ. κρατήσεων: 2109226975