Μπορεί να μακροημερεύσει η Κυβέρνηση Σαμαρά;

Του Βασίλη Πάικου

Αν κρίνει κανείς από τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών, αβίαστα θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτή η Κυβέρνηση, η σημερινή, η τρικομματική Κυβέρνηση Σαμαρά δεν πρόκειται να μακροημερεύσει. Έμ  βέβαια, όταν με το καλημέρα κιόλας έχουμε παραιτήσεις μελών της και δημόσια διατυπωμένες ενστάσεις για τις αρμοδιότητες, άλλων μελών της. Όταν ο αρχηγός μιας από τις τρεις συνιστώσες την Κυβέρνηση δυνάμεις διαφωνεί με την ακολουθούμενη πολιτική, φροντίζει δε να δημοσιοποιήσει τη διαφωνία του, πριν ζητήσει την προς τούτο σύγκλιση της αρχηγικής τρόικας. Κι

όταν όλ’ αυτά εμφανίζονται πριν ακόμη κλείσει μήνα η νέα Κυβέρνηση. Ε, δεν χρειάζεται νάναι κανείς γεννημένος απαισιόδοξος για να προβλέψει τα δυσοίωνα. 

Εντάξει, δεν υπάρχει στην Ελλάδα κουλτούρα συνεργασιών. Εντάξει, είναι ακόμη πιο δύσκολη η συναντίληψη, προκειμένου για κυβερνητικό σχήμα του οποίου η πολιτική βάση εκτείνεται από τη δεξιά ως τη αριστερά. Όμως δεν πρόκειται ακριβώς περί αυτού. Πρόκειται στην πραγματικότητα περί της καταφανούς (από την πρώτη μέρα) προσπάθειας των δύο εκ των τριών κυβερνητικών εταίρων να κρατήσουν διακριτές αποστάσεις. Και πρόκειται επίσης περί της (εκ των υστέρων;) διαπίστωσης πως είναι αδύνατον να σταθούν συνεπείς στις προεκλογικές τους επαγγελίες περί «επαναδιαπραγμάτευσης». Οπότε προσπαθεί ο καθένας να κρατήσει «πισινές», να προφυλάξει τα νώτα του. Όσο (και αν) αυτό είναι δυνατόν. Ιδίως αν, όπως ο Βαγγέλης  Βενιζέλος, επιχειρεί παράλληλα την «ανασύσταση» του κόμματός του. Ή αν, όπως ο Φώτης Κουβέλης, έχει κάνει από χέρι μια επιλογή υψηλού κομματικού ρίσκου με την στήριξη μιας Κυβέρνησης της δεξιάς. Γιατί ας μην έχουμε αυταπάτες. Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν είναι στην πραγματικότητα συμμαχική Κυβέρνηση, είναι Κυβέρνηση μειοψηφίας της Ν.Δ., με ψήφο ανοχής από το ΠΑΣΟΚ και από την ΔΗΜ.ΑΡ. Με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την πορεία της, για την επιτυχία της, για το μέλλον της, για την επί μακρόν επιβίωσή της…

Από την άλλη μεριά θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο πως οι τρεις αρχηγοί θα κάνουν ό,τι μπορούν για να κρατήσουν στη ζωή την Κυβέρνηση, θα το παλέψουν με νύχια και με δόντια. Και τούτο γιατί ξέρουν καλά πως αν το σχήμα καταρρεύσει, θα καταρρεύσουν μαζί και τα κόμματά τους, και οι ίδιοι μάλλον θα πάνε σπίτι τους. Θα κάνουν λοιπόν ό,τι μπορούν. Όμως δεν εξαρτώνται τα πάντα απ’ αυτούς. Εξαρτώνται προπάντων από την προθυμία των δανειστών να τους διευκολύνουν, ώστε να διατηρήσουν στοιχειωδώς την αξιοπιστία τους. Πράγμα που, για την ώρα, δεν φαίνεται πιθανό, κάθε άλλο. Εξαρτώνται επίσης πολλά από τις αντοχές των κομμάτων τους. Είδαμε ήδη παραίτηση Υπουργού για τη Ν.Δ. Είδαμε εντυπωσιακές αποστάσεις από κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Είδαμε διαφωνίες, αποχωρήσεις, αλλά και δημόσιες διαφοροποιήσεις για την ΔΗΜ.ΑΡ. Και, ο καθένας μπορεί να φανταστεί, τι έχουμε να δούμε ακόμη.

Παρά την θέληση, και τις προσπάθειες λοιπόν των τριών αρχηγών, η Κυβέρνηση Σαμαρά  μπορεί να κλονιστεί ή και να πέσει οποτεδήποτε, από «ατύχημα». Και το «ατύχ