Mήπως κάνει καλό ο πάγκος;

Η επιστροφή της ΑΕΚ στις νίκες ήρθε σε συνδυασμό με ωραίο ποδόσφαιρο. Η Ένωση έκανε κατά κάποιο τρόπο ένα ξέσπασμα, βγάζοντας τη συσσωρευμένη ένταση που είχε από όλο το προηγούμενο διάστημα. Δεν ήταν δα και λίγα τα όσα πέρασαν οι Κιτρινόμαυροι μέσα στον Νοέμβριο, όμως φαίνεται πως τα αφήνουν πίσω.

Η ΑΕΚ έκανε ένα πολύ γεμάτο παιχνίδι στο ΟΑΚΑ, με το σημαντικότερο κατά τη γνώμη μου να είναι η διάρκεια που είχε.

Οι Κιτρινόμαυροι είχαν ένταση και στα 90 λεπτά, πάλεψαν για κάθε μάχη, δημιούργησαν φάσεις, σκόραραν. Έκαναν όλα εκείνα που έλειψαν από τα προηγούμενα παιχνίδια και που όπως φάνηκε, εξακολουθούν να υπάρχουν στο ρεπερτόριό τους.

Οι διακριθέντες για τους Κιτρινόμαυρους ήταν πολλοί, όμως εκείνος που ξεχώρισε περισσότερο ήταν ο Μάρκο Λιβάγια. Ο Κροάτης φορ ήταν από τους παίκτες που το προηγούμενο διάστημα δικαίως άκουσε γκρίνια από την εξέδρα. Μιας και για τα δικά του δεδομένα, οι εμφανίσεις του ήταν κάτω του μετρίου.

Όταν ένας παίκτης όπως ο Λιβάγια μένει σε ρηχά νερά, τότε παρασύρει μαζί του και την ομάδα. Όπως συνέβη σε ένα βαθμό και με την ΑΕΚ. Την Κυριακή όμως ο Λιβάγια βρήκε και πάλι τον εαυτό του. Με την απόφαση του Μαρίνου Ουζουνίδη να τον αφήσει για πρώτη φορά στον πάγκο, να φέρνει όπως αποδείχθηκε αποτέλεσμα.

Ο 25χρονος άσος πέρασε στον αγωνιστικό χώρο με διάθεση να δώσει απαντήσεις. Ενδεχομένως και στον ίδιο τον εαυτό του. Μιας και είναι δεδομένο πως όταν πληροφορήθηκε πως δεν θα είναι στην βασική ενδεκάδα, τα συναισθήματα που του δημιουργήθηκαν ήταν… περίεργα. Ίσως όμως να είχε ανάγκη από ένα τέτοιο ταρακούνημα. Προκειμένου να γυρίσει τον διακόπτη και να βρει ξανά τα πατήματά του.