Περιφθόνηση

Έχουμε δηλαδή αυτόν τον μηχανισμό μέσα στο κεφάλι μας και δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να σκεφτόμαστε, σκεφτόμαστε, σκεφτόμαστε, και προσπαθούμε να χαρτογραφήσουμε το χάος, προσπαθούμε να δούμε αν οι χάρτες που μας παρέδωσαν αποτυπώνουν την πραγματικότητα ή μια πλάνη, προσπαθούμε να καταλάβουμε τι επιτέλους είναι τι, ποιό κριτήριο υπερισχύει ποιού, πού ακριβώς βρίσκεται το νόημα και η αξία, προσπαθούμε να καταλάβουμε με τι τρόπο πρέπει να ζούμε τη ζωή μας, προσπαθούμε να καταλάβουμε για τι από όλα αυτά αξίζει να παλεύουμε, για τι από όλα αυτά αξίζει να παραιτούμαστε, τι από όλα αυτά αξίζει να συγχωρούμε, τι από όλα αυτά πρέπει να τιμωρούμε, έχουμε δηλαδή αυτόν τον μηχανισμό μέσα στο κεφάλι μας και είναι ο ίδιος μηχανισμός με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο αλλά και τον εαυτό μας, είναι ο ίδιος μηχανισμός που μας λέει από εδώ αρχίζεις και εδώ τελειώνεις, ως εδώ είσαι εγώ, το παραπέρα είναι το έξω από σένα, είναι ο ίδιος μηχανισμός με τον οποίο καλούμαστε να εξερευνήσουμε και εμάς τους ίδιους και το έξω από εμάς, ο ίδιος μηχανισμός με τον οποίο πρέπει κατά τη διάρκεια της ζωής που ζούμε και να καταλαβαίνουμε τι παίζεται και να παίζουμε ακόρντινγκλι.