Όταν κοιτάς από ψηλά...

. . . μοιάζει η γη με ζωγραφιά και συ την πήρες σοβαρά. . . Μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι το μεγαλύτερο ανάκτορο μοιάζει μ΄ ένα μικρούλι τόπι Κι όλοι αυτοί που σε πικράνανε από ψηλά αν τους κοιτάξεις θα σου φανούν τόσο ασήμαντοι που στη στιγμή θα τούς ξεχάσεις Αγαπημένη μου, μην κλαις πάμε μαζί ψηλά, αν θες να δεις τη γη απ΄ τη σελήνη ένα φεγγάρι είναι και κείνη Όταν κοιτάς απο ψηλά μοιάζει ο κόσμος ζωγραφιά και συ τον πήρες σοβαρά και συ τον πήρες σοβαρά Μοιάζουν οι πύργοι με κουκλόσπιτα και τα κανόνια με παιχνίδια από ψηλά δεν ξεχωρίζουνε οι ομορφιές και τα στολίδια Κι ό,τι σε πλήγωσε ή σε θάμπωσε από ψηλά αν το κοιτάξεις θα σου φανεί τόσο ασήμαντο που στη στιγμή θα το ξεχάσεις Όσες φορές και αν με πονέσουν, αυτό το τραγούδι θα έρθει πρώτο στο μυαλό μου.