Ώρα Σύνταγμα.. Ώρα ντροπής...

Βίαιη εποχή,εγκλωβισμένος στο τίποταένα αδιέξοδο κοιτάς. . . στα χρόνια που έρχονται τα μάτια κλειστά κρατάςΞύλινο λόγο,πολιτικάντηδες μεσ’ τα κουτιά σου πασάρουν,μα το μυαλό σου πια έχασες…δεν κρίνεις, δεν μιλάς…Είναι νωρίς για ήρωες, τους πνίγει το σκοτάδιαθύρματα όλοι γίναμε στ’ ανήθικά τους χέριαΚαι κολλάς…σ’ έναν τροχό γυρνάςτίποτα δε σε αγγίζει,μα αυτό κι αν σε τρομάζει…Παιδιά, θύματα ενός άνισου,μα κι ακήρυχτου πολέμου,στα σχολικά προαύλια αποτυπώνουν την πείνα τους.