Όνειρο του ποιητή Κώστα Καρυωτάκη

Νύχτα της Τετάρτης 29 του Γενάρη 1974 Κι έπειτα ήρθες να που έπρεπε βέβαια να έρθεις Αγάλι σέρνοντας τη φρίκη μιας πληγής παντοτινής Μέσα στου πιο αποτρόπαιου τέλους τον κρότο Στο μαύρο αδιέξοδο στην άβυσσο του νου Να που έπρεπε την καρδιά σου κομμάτια να ’βλεπα Κάτω από ’να ξεθωριασμένο πράσινο κοστούμι Τυπικό και άψογο σ’ ένα λευκό τραπεζομάντιλο σκυμμένο Πέρασαν τόσα χρόνια πέρασε ο καιρός Πλυμένο κίτρινο παλιό το φως Έπεφτε πάνω σου σαν τίποτα και σαν ανυπαρξία.
Keywords
Τυχαία Θέματα