Η συνευθύνη των πολιτών

του Βασίλη ΧασιώτηΟδηγώντας το αυτοκίνητο, προ ημερών, άκουγα στο ραδιόφωνο κάποια εκπομπή, δεν θυμάμαι σε ποιο σταθμό ούτε τον τίτλο της εκπομπής…Για την ακρίβεια, η εκπομπή είχε αρχίσει κι έτσι έχασα την αρχή…Εν πάσει περιπτώσει, το θέμα ήταν ότι συζήταγαν οι δύο δημοσιογράφοι της εκπομπής με ένα ψυχολόγο το ζήτημα του πώς ο ψηφοφόρος κάνει τις όποιες του πολιτικές και εκλογικές επιλογές, προσεγγίζοντας το θέμα από την καθαρά ψυχολογική του πλευρά…Δεν θα μείνω σε κάποιες λεπτομέρειες που αναφέρονταν από τον προσκεκλημένο ψυχολόγο, ενδιαφέρουσες ήταν, θα μείνω όμως σε ένα σημείο που συνιστούσε κατ΄ εμέ το εμφανέστατο κενό στην όλη προσέγγιση…Στο τέλος, ως συμπέρασμα, αυτό που εγώ τουλάχιστον εισέπραξα, ήταν όχι το επισημανθέν αυτονόητο και σωστό πως υπάρχει στο πολιτικό γίγνεσθαι συνευθύνη πολιτών και πολιτικών, αλλά, ότι υπάρχει τόση συνευθύνη και τόσης βαρύτητας, ώστε τελικώς αυτή (η συνευθύνη) να συμψηφίζει η μια την άλλη, μην αφήνοντας σχεδόν τίποτα προς καταλογισμό στην μεν ή στην δε πλευρά, των πολιτών και πολιτικών δηλαδή…Ένα παίγνιο δηλαδή μηδενικού αθροίσματος…Ότι δηλαδή, ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΦΤΑΙΜΕ (έτσι, απλά), κατά το ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ (ομοίως έτσι απλά)…Και ουδέν αληθέστερον τούτου, αν δεν υπηρχε μια «λεπτομερεια», τέτοιας όμως βαρύτητας ωστε να καθιστα την «κατ’ αρχην» παραπανω αληθεια μια μεγάλη αναληθεια…Η «λεπτομέρεια» είναι ότι ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑ ΤΙΠΟΤΑ να έχει λεχθεί για το ζήτημα του ΒΑΘΜΟΥ ΕΠΗΡΕΑΣΜΟΥ των μεν από τους δε και τούμπαλιν…Περίπου δηλαδή θεωρήθηκε ότι η γνώμη και η συμπεριφορά των πολιτών επηρεάζει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ τη γνώμη και τη δράση των πολιτικών ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΩΣ.