7317 - Ψυχή Ορθρία (Ημερολόγιο Όρους 2015). Μέρος 1ο

Ορθρίες ψυχές στα σκοτεινά αναζητούν την λάμψηΜαύρα φορούν, όλο αγρυπνούν το έλεος να μην πάψειΣτασίδι τρίζει, στέκομαι, την κεφαλή μου κλίνωΣτον Κύριο των δυνάμεων κάθε μου ελπίδα αφήνω… Πύλη βαριά διάπλατα άνοιξε νέα μέραΝα την διαβώ παρακαλώ τον σπλαχνικό ΠατέραΜάνα μου Πορταΐτισσα αξίωσε με πάλιλέξεις να ρθούν που να οδηγούν στου Υιού Σου την αγκάλη… Απ το θρονί σου ευλόγησε οι μνήμες να γραφτούνεΧάρη να λάβουν από σε, να μυροβοληθούνε… Μέρος 1ο Είναι οι λέξεις σύμμαχοι της μνήμης… Μπορούν να κρατήσουν την καρδιά ζεστή, να την κάνουν να χτυπήσει πιο γοργά ή και να την σταματήσουν έστω για ελάχιστα… Μια… αρρυθμία που τόσο την καρτερώ, κάθε φορά που το σώμα μου επιστρέφει από το Όρος της σιωπής και της ψυχής, της προσευχής και του αίνου, του ευωδιαστού Περιβολιού και της αμπέλου της αληθινής… Να μ αξιώσει η Δέσποινα του Κόσμου να συναντήσουν τις θύμισες λέξεις που να μοιάζουν με απόσκοσμες και εξαϋλωμένες φιγούρες ερημιτών, που τυπώνονται για πάντα στο μέσα σου… Να χωρέσουν μέσα τους αρίφνητες εικόνες με χρώματα, που μόνο Θεϊκό χέρι παντευλόγητο μπορεί να προσμίξει, συναισθήματα που μόνο τα αστέγνωτα δάκρυα μπορούν να ταξιδέψουν, σε ένα οδοιπορικό που δεν θα τελέψει, παρά μόνο όταν η στερνή ανάσα θα ξεφύγει απ τα χείλη …-Ποια ήταν η καλύτερη φορά σου στο Όρος.