Χάρη στον σωστό ανταγωνισμό

Στο Βερολίνο το τριήμερο 24 με 26 Μαΐου θα γίνει το Final 4 της Ευρωλίγκας του μπάσκετ και ο τελικός του Κυπέλλου Γερμανία στο ποδόσφαιρο. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως στην πόλη θα βρεθούν χιλιάδες οπαδοί του ΠΑΟ και του Ολυμπιακού (οι δυο ομάδες πήραν από 3 χιλιάδες εισιτήρια,

αλλά οι οπαδοί τους θα είναι πολλοί περισσότεροι), πέντε χιλιάδες τούρκοι οπαδοί της Φενέρ και πάνω από πενήντα χιλιάδες οπαδοί της Μπάγερ Λεβερκούζεν και της Καϊζερσλάουτερν. Στην Ελλάδα η Ελληνική Αστυνομία θα είχε ζητήσει να κηρυχτεί ήδη η χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να διοργανωθούν όλα τα event χωρίς κόσμο. Στη Γερμανία θα είναι ένα ωραίο τριήμερο αρκεί να έχει λίγο ήλιο. Οι Γερμανοί θα ασχοληθούν με το αν η Λεβερκούζεν θα κάνει το νταμπλ ή αν η Καϊζερσλάουτερν θα κερδίσει ένα τρόπαιο – της λείπει από την εποχή που είχε προπονητή τον Οτο Ρεχάγκελ. Εμείς θα έχουμε μάτια μόνο για το Final 4. Mε τον Ολυμπιακό να βρίσκεται τρίτη σερί χρονιά σε αυτό και τον ΠΑΟ να επιστρέφει έπειτα από δώδεκα χρόνια. Οι Αιώνιοι τα κατάφεραν μια χαρά στην Ευρωλίγκα φέτος. Και ένας βασικός λόγος που συνέβη αυτό είναι ο μεταξύ τους ανταγωνισμός.

Καλοκαίρι

Στον κόσμο του ελληνικού μπάσκετ έλεγαν για χρόνια ότι κάθε καλοκαίρι, όταν ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός σχεδιάζουν τις ομάδες τους μπαίνουν πάντα στον πειρασμό να  δουν ο ένας τις επιλογές του άλλου: το κάνουν όχι από βίτσιο, αλλά διότι γνωρίζουν ότι στο τέλος της σεζόν στα μεταξύ τους παιχνίδια στους τελικούς της Α1 θα κριθεί το πρωτάθλημα καθώς τρίτος διεκδικητής δεν υπάρχει. Ωστόσο φέτος αυτό δεν έγινε. Ο βασικός λόγος είναι ότι ο ΠΑΟ άρχισε από την αρχή σβήνοντας όλα τα προηγούμενα. Οταν ο κόουτς Αταμάν ήρθε στην Ελλάδα αφήνοντας χρόνια καριέρας στην Εφές, ξεκαθάρισε ότι για να έχει τύχη ο Παναθηναϊκός στην Ευρωλίγκα και να ξαναβρεθεί σε ένα Final 4 όπως του ζητήθηκε, πρέπει να δημιουργηθεί μια ομάδα ικανή να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες αυτής της διοργάνωσης χωρίς να σκέφτεται το πώς θα αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό στο φινάλε του πρωταθλήματος. Από την άλλη και ο Γιώργος Μπαρτζώκας όμως, όταν σχεδίαζε τον Ολυμπιακό πέρσι το καλοκαίρι, είχε άλλα πράγματα στο μυαλό του από τον ΠΑΟ. Από τη μία σκεφτόταν πώς θα αντικαταστήσει τον Βεζένκοφ και τον Σλούκα που έφυγαν. Κι από την άλλη λένε όσοι τον γνωρίζουν είχε στο μυαλό του περισσότερο τη Ρεάλ Μαδρίτης, που του στέρησε την Ευρωλίγκα πέρυσι, πάρα στον αιώνιο αντίπαλό του. Στην ανάλυσή του ο Μπαρτζώκας κατέληξε στο συμπέρασμα πως για να αντιμετωπίσει ο Ολυμπιακός τον Ταβάρες και τους υπόλοιπους της Βασίλισσας χρειαζόταν ενίσχυση στους ψηλούς. Ετσι έφερε τον Μιλουτίνοφ για να τον κάνει δίδυμο πύργο με τον Φαλ, αλλά μεθόδευσε και την επιστροφή του Γκος που τη Ρεάλ τη γνωρίζει. Κατά τα άλλα η συνταγή του είναι πάντα επίκαιρη: η ομάδα του έπρεπε να μπορεί να παίξει σκληρή άμυνα για να σταματήσει κάθε επίθεση στην Ευρώπη. Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός έκαναν προτεραιότητά τους την Ευρωλίγκα. Αλλά δεν σταμάτησαν να ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον. Ισα ίσα.

Σλούκας

Το πρώτο πράγμα που ζέστανε τον ανταγωνισμό φέτος ήταν η μετακόμιση του Κώστα Σλούκα από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό εξαιτίας των καβγάδων με τον προπονητή του. Ο Αταμάν είπε ότι του έδωσαν πιο πολλά χρήματα από κάθε άλλο γιατί άλλος σαν αυτόν δεν υπάρχει. Κάθε καλή εμφάνιση του έλληνα γκαρντ ήταν ένα μήνυμα στον Ολυμπιακό για το πόσο λάθος έκανε που τον άφησε να φύγει και για κάθε κακή του εμφάνιση στο στρατόπεδο του Ολυμπιακού ζητωκραύγαζαν. Συγχρόνως όλη τη σεζόν οι δυο αυτές ομάδες έμοιαζαν να θέλουν να είναι η μία το αντίθετο της άλλης.

Ψηλοί

Ο Ολυμπιακός με τον ερχομό του Μιλουτίνοφ, και αργότερα με την προσθήκες του Ράιτ και του Πετρούσεφ, απέκτησε μια γραμμή ψηλών που όμοιά της δεν πρέπει να υπάρχει στην Ευρώπη. Την ίδια ώρα ο Παναθηναϊκός πόνταρε σχεδόν αποκλειστικά στον Λεσόρτ: ο ψηλός του έπαιζε όλο τον χρόνο 35 λεπτά. Ο Παναθηναϊκός, όμως, με τους Ναν, Σλούκα, Γραντ, Βιλντόζα, Καλαϊτζάκη και Γκριγκόνις πήρε άλλο δρόμο: υπενθυμίζει σε κάθε ευκαιρία ότι ο προπονητής του ποντάρει σε περιφερειακούς που σε αυτή τη διοργάνωση κάνουν τη διαφορά. Οι δυο ομάδες δημιουργήθηκαν με βάση δύο ολότελα διαφορετικές συνταγές κι όλοι συζητούσαν ποια θα δικαιωθεί – όπου δικαίωση ήταν ένα εισιτήριο για το Βερολίνο. Χάρη και στους αθλητικογράφους δημιουργήθηκε η εντύπωση πως στο Final 4 θα πάει μόνο μία από τις δύο ομάδες. Οπως τελικά αποδείχτηκε, υπήρχε εισιτήριο και για τους δύο.

Συνταγή

Ολους τους προηγούμενους μήνες η συζήτηση των οπαδών ξεπέρασε τις όποιες οπαδικές προτιμήσεις και αφορούσε το ίδιο το μπάσκετ. Οποιος υπερασπιζόταν το μπάσκετ του Μπαρτζώκα, αρνιόταν να δεχτεί ότι ο Αταμάν κάνει καλή δουλειά στον ΠΑΟ και το αντίστροφο. Η ιστορία απέδειξε πως στην πραγματικότητα οι δρόμοι προς την επιτυχία είναι αρκετοί: μπορείς να τα καταφέρεις και φτιάχνοντας μια ομάδα με ακριβοπληρωμένους πρωταγωνιστές που θέλουν ελευθερία στις κινήσεις τους και στήριξη και φτιάχνοντας ένα σύνολο μαχητών, που σε κάθε παιχνίδι μπορούν να κατεβάσουν την αντίπαλη ομάδα κάτω από τους 60 πόντους υπακούοντας τυφλά στις οδηγίες του προπονητή τους. Η εφετινή πορεία του Ολυμπιακού και του ΠΑΟ έρχεται να μας θυμίσει πως αυτό που κυρίως χρειάζεται είναι να υπηρετηθεί σωστά η συνταγή. Οι δυο ομάδες υπήρξαν συνεπείς σε ό,τι έχει να κάνει με το ίδιο το παιχνίδι που αποφάσισαν να υποστηρίξουν.

Θρόνος

Ο μεταξύ τους ανταγωνισμός έκανε καλό και στους δύο. Και οι δυο εντός της σεζόν ανταμείφθηκαν και με άλλα πέραν των εισιτηρίων για το Βερολίνο. Ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει τα δύο πρώτα τρόπαια της χρονιάς, δηλαδή το σούπερ καπ και το Κύπελλο Ελλάδος. Ο ΠΑΟ τελείωσε σε καλύτερη θέση στην Ευρωλίγκα δηλαδή δεύτερος, και ολοκλήρωσε την κανονική διάρκεια στο ελληνικό πρωτάθλημα πρώτος. Τώρα έχουν μπροστά τους στο Final 4 ο ΠΑΟ τη Φενέρ (για χρόνια αντίπαλο του Αταμάν στην Τουρκία) και ο Ολυμπιακός την κάτοχο του τίτλου Βασίλισσα.

Είναι πιθανός ένας ελληνικός τελικός; Ας πούμε ότι δεν είναι απίθανος. Ο ανταγωνισμός των δυο τους επιβάλει να κάνουν κάτι πιο πολύ από μια αξιοπρεπή συμμετοχή. Και οι δύο ξέρουν ότι ο θρόνος της Ευρώπης είναι μόνο για έναν.