Πέτρος Θηβαίος: Ο εφοπλιστής που έκαψε τα λεφτά του κι αυτοκτόνησε

Το όνομά του δεν υπάρχει γραμμένο στο κουδούνι του σπιτιού του. Δεν υπάρχει γραμμένο ούτε στον τάφο του στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
Ο 55χρονος πλούσιος κληρονόμος που, πριν βάλει τέρμα στη ζωή του με μια σφαίρα, κατέστρεψε κόβοντας σε λωρίδες με ειδικό μηχάνημα χαρτονομίσματα αξίας 100.000 ευρώ, δεν ήθελε να ξέρουμε τίποτα για αυτόν. Ούτε καν ότι υπήρξε...

Στο τέρμα της οδού 3ης Σεπτεμβρίου, στο ύψος της Αγίου Μελετίου, οι άνθρωποι έχουν πάψει από καιρό να γνωρίζονται μεταξύ τους. Οι παλιοί Αθηναίοι, ιδιοκτήτες των κάποτε αριστοκρατικών διαμερισμάτων με τις μαρμάρινες σκάλες και τα ξύλινα σκαλιστά ασανσέρ, έχουν φύγει. Στα σπίτια ζουν πλέον ξένοι και όσοι από τους παλιούς γείτονες έχουν μείνει τρώνε τα βράδια στην ταβέρνα «Μουσούκο» και πίνουν καφέ με 0,75 ευρώ στο καφέ της γωνίας 3ης Σεπτεμβρίου και Κεφαλληνίας.

Ο Πέτρος Θηβαίος είναι ο κύριος με τα γκρι. Κάθεται στο μπροστινό τραπέζι πάνω στον δρόμο. Καπνίζει τσιγάρα Leader κόκκινα, «τα πιο φθηνά», όπως έχει ζητήσει από την κοπέλα που δουλεύει στο ψιλικατζίδικο, διαβάζει εφημερίδα και πίνει εσπρέσο με λίγη ζάχαρη. Κάθεται πάντα μόνος. Στη γειτονιά τα τελευταία χρόνια δεν τον έχουν δει με παρέα. Ούτε με άντρα, ούτε με γυναίκα. Παλιά είχε έναν φίλο, δηλαδή όχι φίλο ακριβώς, νοικάρης του ήταν κι έγινε φίλος στην πορεία. Νοίκιαζε το διαμέρισμα του ισογείου και ήταν πολύ καλός ζωγράφος. Τον έλεγαν Κώστα Φωκά και ήταν άσος στις αντιγραφές έργων τέχνης. Ο Θηβαίος τον κυνηγούσε για τα νοίκια που δεν του πλήρωνε, αλλά όλοι ήξεραν ότι τον αγαπούσε και στο τέλος θα του τα χάριζε. «Τα έκανε αυτά ο Θηβαίος», λένε. Εδινε όπου μπορούσε και δεν ήθελε να το ξέρει κανείς. Ο Φωκάς έχει εξαφανιστεί τα τελευταία χρόνια. Στη γειτονιά άλλοι λένε ότι πήγε φυλακή κι άλλοι ότι κρύβεται στο Αγιον Ορος. Γεγονός είναι ότι αυτός ήταν ο τελευταίος φίλος του εκκεντρικού, μοναχικού κληρονόμου και ο μοναδικός που ήξερε τα μυστικά του.

O Πέτρος Θηβαίος ήταν λιγομίλητος σε όλη του τη ζωή. Δεν πήγε στο σχολείο της γειτονιάς κι έτσι δεν έκανε φίλους από τους κοντινούς δρόμους. Ούτε και στην αλάνα, όμως, πήγαινε να παίξει. Καθισμένος στα μαρμάρινα σκαλάκια της πολυκατοικίας, όταν ακόμα τα αυτοκίνητα που διέσχιζαν την 3ης Σεπτεμβρίου ήταν λιγοστά, παρατηρούσε τον κόσμο που περνούσε χωρίς να μιλάει. Ενα μοναχικό μικρό αγόρι με γκρίζα μάτια που αδιαφορούσε για τα παιχνίδια των άλλων παιδιών. «Η μάνα του», λένε στη γειτονιά όσοι θυμούνται τους Θηβαίους, «ήταν αριστοκράτισσα». Γόνος πλούσιας οικογένειας, εφοπλιστών με καταγωγή από τη Σαντορίνη, παντρεύτηκε τον Σπύρο Θηβαίο, διευθυντή στον ΟΤΕ, με δεύτερο γάμο. Λένε ότι ο Πέτρος ήταν γιος του πρώτου της άντρα αλλά ο Θηβαίος, ένας ψηλός πολύ όμορφος και πάντα καλοντυμένος κύριος, τον υιοθέτησε και του έδωσε το επίθετό του. Ο Θηβαίος δεν είχε την περιουσία της οικογένειας της γυναίκας του -δεύτερης εξαδέλφης των Νομικών με ακίνητα σε Αθήνα, Σαντορίνη, Σκόπελο αλλά και στο Λονδίνο-, αλλά τον είχε τον τρόπο του κι αυτός. Καλοπληρωμένος δημόσιος υπάλληλος μ