Απάντηση αναγνώστη στο: "Περίεργα και όμως αληθινά..."

Αφορά Περίεργα και όμως αληθινά...
Δεν ειναι καθολου περιεργο. Ετσι μας εφτιαξε ο Θεος. Σαν τα Μουτρα Του. Αλλα τι περιμενεις απο ενα Θεο που λεει οτι όποιος δουλεύει...
το Σαββατο πρεπει να πεθανει. Εξοδος 31:15
“ἓξ ἡμέρας ποιήσεις ἔργα, τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ σάββατα, ἀνάπαυσις ἁγία τῷ Κυρίῳ· πᾶς ὃς ποιήσει ἔργον τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ, θανατωθήσεται.”
Πολυ τραμπούκος ο τυπος. Άσε που μια μερα ερχεται στον πατερα μου και του λεει: “Θαναση, για να μου δειξεις οτι με αγαπας πρεπει να σκοτωσεις τον γιο σου”. Και πανω που παει να μου κατεβασει το μπαλτα στο κεφαλι ο μπαμπας μου, τον σταματει και του λεει:” Δοκιμασια ηταν βρε κουτο για να δω ποσο με αγαπας, γιατι μπορει να ειμαι παντογνωστης, αλλα ξεχναω ευκολα.” ” Βρε Μπαγασα” του λεει ο πατερας μου, “με τρομαξες”. Δεν εχω ξαναμιλησει στον πατερα μου απο τοτε, αλλα ο Θεος εμοιαζε ευχαριστημενος μαζι του που θα με εσφαζε. Μια φιλη μου με δοκτορα στην ψυχολογια, μου λεει οτι ο Θεος πασχει μια απο μεγαλομανια, και μια απο ελειψη αυτοπεποιθησης. Ισως θα επρεπε να μιλησει με καποιον ειδικο.

Εγω παντως σιγουρα θα παω στην κολαση. Την περασμενη βδομαδα χτυπησα το ποδι μου στη γωνια ενος επιπλου και αναφωνησα “Θεε μου, τι πονος” καταδικαζοντας την αιωνια αφθαρτη κακοφτιαγμενη ψυχη μου σε αιωνιο κολασμο, παραβιαζοντας μια εκ των δεκα εντολων επικαλουμενος το ονομα του Κυριου επι ματαιω. Μεγαλη η απογοητευση μου οταν εμαθα οτι θα μπορουσα να σκοτωσω καποιον η ακομα και να παρακουσω τους γονεις μου (!), πληρωνοντας ακριβως το ιδιο αντιτιμο. Το μετανιωσα κατευθειαν για αυτο το λογο. Απο την αλλη τωρα που το μετάνιωσα ισως και να με συγχωρεσει.

Μικρος οταν ημουνα, ηθελα παρα πολυ ενα ποδηλατο. Προσευχομουν δυο φορες την ημερα στο Θεο για μου χαρισει ενα. Μετα καταλαβα οτι ο Θεος δεν λειτουργει ετσι, για αυτο εκλεψα ενα ποδηλατο, και μετα του ζητησα να με συγχωρεσει.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ο σκοπος αυτου του σατυρικού κειμενου δεν ειναι να προσβαλω τον θρησκευομενο κοσμο, αλλα να ενεργοποιησω την κριτικη του σκεψη.