Πέτρες στα τζάμια του Μαξίμου

Στις 20 Φεβρουαρίου έχει Eurogroup. Και αν η συμφωνία με τους θεσμούς δεν έχει ολοκληρωθεί ως τότε, τότε να είστε σίγουροι ότι την άνοιξη η φουστανέλα και τα τσαρούχια θα φορεθούν παντού. Ασφαλώς και με ένα φέσι από πάνω.

Στην κυβέρνηση έχουν πάρει το μήνυμα από κάθε πλευρά. Καλό είναι να τρέξουν, να προλάβουν το Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου, έτσι ώστε να τους περιμένει και ο Ντράγκι στο πρόγραμμα νομισματικής αναχρηματοδότησης. Αλλιώς την εποχή που παντού θα βρέχει χρήμα, εμείς θα κυκλοφορούμε με ομπρέλα και αδιάβροχο. Και μία παραδοσιακή φλοκάτη από πάνω.

Εντάξει. Ας υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση παίρνει και άλλα μέτρα, φορολογώντας περισσότερο αυτούς που ακόμα έχουν κάτι λίγα στην τσέπη. Και η χώρα ξέπνοη, τρέχει, σηκώνει το χέρι, ζητάει από τον Ντράγκι να περιμένει πριν κλείσει την πόρτα, απλώνει και ο Ντράγκι το δικό του και την τραβάει μέσα σε ένα νέο χρηματοδοτικό περιβάλλον. Το σενάριο της κυβέρνησης λέει ότι αν συμβεί αυτό, θα ανοίξει και ο δρόμος για τις αγορές. Ε, από τη στιγμή που θα βγούμε στις αγορές θα αρχίσει να πέφτει και φως πάνω στη χώρα, διώχνοντας τα σκοτάδια της κρίσης.

Σοβαρά, ε; Ας υποθέσουμε ότι συμβαίνουν όλα αυτά. Μπαίνουμε στο πρόγραμμα της ΕΚΤ και βάζουμε το δάχτυλο του ποδιού στη θάλασσα των αγορών. Και μετά καταργούνται τα capital control. Υπάρχει περίπτωση να μείνει ευρώ στις τράπεζες; Μόνα τους θα φεύγουν. Τα κέρματα θα κυλάνε στους δρόμους και τα χαρτονομίσματα θα πετάνε, σαν φύλλα.

Εχετε διαβάσει καμιά έκθεση διεθνούς οίκου που να τα βλέπει αισιόδοξα για την Ελλάδα; Υπάρχουν πάνω από δύο σοβαροί αναλυτές που να καλούν τους πελάτες τους σε επενδυτικό σαφάρι στην Ελλάδα; Μόνο και μόνο τα capital controls λειτουργούν αποτρεπτικά προς τις επενδύσεις, αλλά, ας πούμε ότι κάποιος κάνει τα στραβά μάτια. Τι έχει αλλάξει προς το καλύτερο στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια; Μισό λεπτό, μην πει κανείς για θετικούς αναπτυξιακούς ρυθμούς. Πράγματι, κάτι καταγράφεται, πλην όμως η σύγκριση γίνεται με την περίοδο της υπερήφανης διαπραγμάτευσης και των κλειστών τραπεζών. Στην πραγματικότητα τίποτα δεν έχει αλλάξει προς το θετικό. Ακόμα και η αμελητέα μείωση της ανεργίας αποδίδεται σε αύξηση της μερικής απασχόλησης με μισθούς που αντιστοιχούν σε εκατό ευρώ τον μήνα ή σε κάτι ψιλά, ίσα-ίσα για να πληρώνονται τα ένσημα -πλέον υπάρχουν μικτοί μισθοί μικρότεροι των 300 ευρώ.

Ξανασκεφτείτε το. Το ελληνικό πρόγραμμα θα τελειώσει το καλοκαίρι του 2018. Πιστεύει κανείς ανάμεσά μας ότι η χώρα θα είναι σε κατάσταση που μπορεί να εμπιστευτεί κάποιος ιδιώτης ώστε να δανείσει τα χρήματά του; Ακόμα και αν δεν ανακαλεί την εμπειρία του PSI, τι είναι αυτό που θα καταστήσει στα μάτια του τη χώρα ελκυστική για δανειοδότηση; Τα επιτόκια; Μα, θα πρέπει να είναι παράλογου ύψους, δεδομένου του κινδύνου. Πάλι το μνημόνιο θα συμφέρει.

Το αδιέξοδο είναι μπροστά μας και, πιθανότητα, δεν υπάρχει τρόπος παράκαμψης. Το τέταρτο μνημόνιο, έστω και με άλλο σχήμα, δείχνει ως η πιθανότερη και αναπόφευκτη επιλογή. Ε, τι πιο λογικό για τον Τσίπρα από το να τα έχει μαζέψει από το Μαξίμου πριν φτάσουμε εκεί; Για να πάει ο Μητσοτάκης, να ζητάει από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη να συγκυβερνήσουν και η Φώφη να απαντά ότι μπαίνει σε κυβέρνηση μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά τότε ο Αλέξης θα είναι στον Εθνικό Κήπο, θα μαζεύει πέτρες για να τις πετάει στα τζάμια του Μαξίμου.

The post Πέτρες στα τζάμια του Μαξίμου appeared first on Protagon.gr.