Βαρύ το κλίμα μεταξύ συνεργατών στο περιβάλλον τσίπρα

Νέοι εναντίον παλιών στο Μέγαρο Μαξίμου με απρόβλεπτες διαστάσεις

Το κλίμα στον ΣΥΡΙΖΑ όσο πλησιάζουμε στις εθνικές εκλογές γίνεται συνεχώς και πιο βαρύ. Τα πράγματα δεν προδιαγράφονται θετικά για τον Α. Τσίπρα και την κυβέρνησή του και οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ και οι γνωρίζοντες τα παρασκήνια, ισχυρίζονται ότι στην Κουμουνδούρου είναι “έξαλλοι” με τους “γέροντες”

του Μαξίμου, Αλέκο Φλαμπουράρη και Θανάση Καρτερό.

Σύμφωνα με πληροφορίες, τους καταλογίζουν, μεταξύ άλλων, “ιδεοληπτική μανία και παρωχημένη πολιτική σκέψη”. Επίσης, σοβαρά και μετριοπαθή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τους εγκαλούν διότι, όπως υποστηρίζουν, έχουν “ζυμώσει τον Τσίπρα στα μέτρα τους”. “Κατάφεραν να πείσουν τον πρωθυπουργό” προσθέτουν τα ίδια στελέχη ότι “με μπόλικες δόσεις αλαζονείας, διχαστικό λόγο, στοχοποίηση πολιτικών αντιπάλων και νταραβέρια με διαπλεκόμενους επιχειρηματίες πως θα μπορούσε να είναι κυρίαρχος στην πολιτική σκηνή για πάρα πολλά χρόνια”.

Άστοχες εκτιμήσεις

Όσοι γνωρίζουν πράγματα και καταστάσεις στο Μαξίμου, λένε ότι η εικόνα που είχε σχηματίσει ο Τσίπρας ήταν ότι “δεν θα χάσει στις ευρωεκλογές”. Κι αυτό λόγω… Καρτερού και Βερναρδάκη, οι οποίοι του λέγανε ακόμη και λίγες ώρες πριν τις ευρωεκλογές ότι το “ματσάκι είναι ντέρμπι”.

Με δεδομένα τα παραπάνω δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι ο ισχυρός σύμβουλος του Μαξίμου και “καθοδηγητής” του Τσίπρα, Θ. Καρτερός, έλεγε το Σάββατο 25 Μαΐου στους δημοσιογράφους (σε ουζερί στο Κερατσίνι) ότι τις ευρωεκλογές θα τις κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ ή στην χειρότερη περίπτωση θα τις έχανε με 1-2 μονάδες. Σε άλλη γραμμή ήταν ο έτερος “γέροντας” του Μαξίμου, ο Αλέκος Φλαμπουράρης. “Και με 5-7 μονάδες να χάσουμε, τις εθνικές εκλογές θα τις κερδίσουμε” ακούστηκε να λέει ο Φλαμπουράρης… στη σχετική ουζοποσία.

Κύκλοι της Κουμουνδούρου τονίζουν ακόμη ότι “ο Καρτερός μαζί με τον Φλαμπουράρη έχουν μεγάλη ευθύνη για την εκλογική ήττα”. Κατά τη διάρκεια της θητείας τους κατάφεραν, σύμφωνα με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, να απομονώσουν τον Τσίπρα (σ.σ. το “παιδί” όπως τον προσφωνούν στις παρέες τους) από την κοινωνία και τον έπεισαν με σταλινικού τύπου και εμφυλιοπολεμικά επιχειρήματα ότι “δεν θα χάσει ποτέ από τον Μητσοτάκη”.

Ο Καρτερός και τα… μαρούλια

Ο πρώην κομμουνιστής και διευθυντής του «Ριζοσπάστη» επί εποχής Τσέρνομπιλ, θρυλείται ότι ήταν αυτός που έγραψε στην εφημερίδα του ΚΚΕ να μην πιστεύει ο κόσμος τα ψέματα για την έκρηξη του πυρηνικού σταθμού και να τρώει “άφοβα μαρούλια”.

Το 1991 ακολούθησε την ανανεωτική πτέρυγα του ΚΚΕ στη διάσπαση και λίγο αργότερα έπιασε δουλειά στο ραδιόφωνο του “καπιταλιστή” Γιάννη Αλαφούζου. (Εκείνη την εποχή λένε ότι φλερτάριζε με το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη). Στη συνέχεια εργάστηκε στα μέσα ενημέρωσης του Μιχάλη Ανδρουλιδάκη, μέχρι την ημέρα που ο επιχειρηματίας χρεοκόπησε. Τον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης Κώστα Καραμανλή πιάνει δουλειά ως διευθυντής στην εφημερίδα “Παρασκευή+13”, με εκδότη τον Αιμίλιο Λιάτσο. Στη συνέχεια φτιάχνει το κομματικό ραδιόφωνο του ΣΥΡΙΖΑ και αργότερα μεταπηδά στην Αυγή. Με την έλευση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία δεν αξιοποιήθηκε αμέσως μιας και στο γραφείο που βρίσκεται σήμερα ήταν ο συγχωρεμένος Θοδωρής Μιχόπουλος.

Από την ημέρα όμως που διορίστηκε στο Μαξίμου φρόντισε αμέσως να “απομακρύνει” από τον “αρχηγό” όσους δεν συμπαθούσε, ενώ έκλεισε τις πόρτες του Τσίπρα σε όσους θεωρούσε μετριοπαθείς αριστερούς, ή ότι μπορούν να “επηρεάσουν τον αρχηγό του”.

Και αν πιστέψει κανείς τα όσα του σούρνουν του Καρτερού υπουργοί και κυβερνητικά στελέχη, μάλλον τα κατάφερε.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως ο Θ. Καρτερός δυσκολεύεται να διαχειριστεί την κριτική που του ασκεί, κατά καιρούς, ο Ριζοσπάστης. Ειδικά όταν τον αποκαλεί οπορτουνιστή και συνοδοιπόρο της αστικής τάξης και των καπιταλιστών.

Με τα “μάτια” του Ριζοσπάστη

Διαβάστε μερικά κείμενα που δημοσιεύτηκαν για τον πρώην κομμουνιστή και σήμερα ένθερμο οπαδό του Τσίπρα, Θανάση Καρτερό.

Καρτερός: Οσο μιλάει εκτίθεται

Παρεξηγήθηκε ο Θανάσης Καρτερός της «Αυγής» από την αναφορά του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σε «απολειφάδια του οπορτουνισμού και του ρεφορμισμού, της προδοσίας στην αστική τάξη και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα», απέναντι στα οποία, όπως είπε ο Δ. Κουτσούμπας, «το Κόμμα τότε (σ.σ. το 1968 και το 1991), ύψωσε το ανάστημά του, η πλειοψηφία των μελών και στελεχών του απάντησαν παστρικά, παλικαρίσια, “σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει”». Ο …θιγόμενος Θ. Καρτερός ανέλαβε να νουθετήσει το ΚΚΕ και να αποκαταστήσει τη χαμένη τιμή όσων πρωτοστάτησαν για τη διάλυση του ΚΚΕ από θέσεις όπως αυτή που είχε ο Καρτερός και εγκατέλειψαν αυτόν το δρόμο, φτύνοντας στα χνάρια που βάδιζαν, για να ακολουθήσουν το δρόμο της «ταξικής ειρήνης» και του «ανθρώπινου καπιταλισμού», συνειδητά και όχι γιατί δεν άντεξαν το δύσκολο δρόμο της ταξικής πάλης. Εκτός κι αν κάτι άλλο έχει στο μυαλό του ο Καρτερός και διστάζει να το πει δημοσίως ή, όπως λέει ο λαός μας, «όποιος έχει τη μύγα, μυγιάζεται»…Ο λαός μας λέει «τα στερνά τιμούν τα πρώτα». Ο τίτλος του κομμουνιστή, αλλά και του αγωνιστή δεν είναι εισιτήριο διαρκείας. Επιβεβαιώνεται καθημερινά με την πάλη, τη δράση και τη στάση ζωής σε όποιες συνθήκες κι αν βρίσκονται. Και είναι κριτήριο διαχρονικό αυτό που διακρίνει το ΚΚΕ, ότι δήλωση μετανοίας δεν έκανε ούτε κάνει. Πάει πολύ το θράσος αυτού που εγκατέλειψε αυτό το κριτήριο, αυτά τα ιδανικά και τις αξίες.Πάει πολύ να κουνούν το δάχτυλο στο ΚΚΕ και στους κομμουνιστές αυτοί που επέλεξαν συνειδητά να εγκαταλείψουν την πάλη υπέρ των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, για να υπηρετήσουν την «υγιή επιχειρηματικότητα» και την ανάπτυξη υπέρ της πλουτοκρατίας. Πάει πολύ να μιλούν οι υμνητές του καπιταλισμού και της ΕΕ, όσοι έχουν επανειλημμένα μηδενίσει κάθε επίτευγμα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στον 20ό αιώνα, κάθε μικρή και μεγάλη μάχη των κομμουνιστών που δοκίμασαν και δοκιμάζουν το μαστίγιο της αστικής τάξης, κάθε νεκρό και σακατεμένο που δε λύγισε, δε λυγίζει και σηκώνει ακόμα ψηλά τη σημαία με το σφυροδρέπανο, πιστός στα ίδια ιδανικά. Γιατί τα όνειρα δεν πήραν ακόμα εκδίκηση. Και η σημαία δεν υποστέλλεται από τους κομμουνιστές, σε πείσμα όσων προσπαθούν ακόμα να την ξεσκίσουν ή να τη μετατρέψουν σε μουσειακό είδος, όπως ο Καρτερός.

Ούτε όμως και ο Καρτερός

Και αυτό μας θύμισε τον Καρτερό της «Αυγής», που θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός κάθε φορά που γράφει για το ΚΚΕ. Αν τον τρυπήσει η πένα του, θα δηλητηριαστεί απ’ το δηλητήριο που «ξερνάει» αντί για μελάνι. «Ο κύριος Στάλιντρώγεται;», διερωτήθηκε χτες και άπλωσε κάτω απ’ τον τίτλο αυτό μια ιστορία, που σε αδρές γραμμές θέλει ένα παιδάκι λιπόθυμο από πείνα, έναν καλό και συμπονετικό ΣΥΡΙΖαίο να το περιθάλπει και την ώρα που είναι έτοιμος να το ταΐσει,να μπουκάρει η κομμουνίστρια, να αρπάζει το φαΐ και να ωρύεται ότι πρώτα πρέπει το παιδάκι να μάθει ποια τάξη φταίει για την πείνα του. Να του ευχηθούμε και σ’ ανώτερα. Με τέτοιες διαστρεβλώσεις προσπαθεί ο Καρτερός να κρύψει τηνπραγματικότητα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δε θέλει να χορτάσει ψωμί ο λαός, αλλά να εξαγοράσει με λίγα ψίχουλα τη στήριξή του στην πολιτική του που θα διαιωνίζει την πείνα του. Και απέναντι σε αυτήν την πολιτική, που καθορίζεται από το«ρεαλισμό» και τα «όρια της οικονομίας», τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών, το ΚΚΕ καλεί το λαό να μη δείξει καμιά ανοχή και καμιά αναμονή, να μη συμβιβαστεί με τη μιζέρια και τομοίρασμα της φτώχειας είτε του το υπόσχεται η συγκυβέρνηση είτε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Καρτερός … και η ιστορία

Ξεσπάθωσε χτες ο Καρτερός από την «Αυγή», για «κουτσομπολιά», «διασυρμούς» κ.λπ. σε σχέση με τα όσα ανέφερε ο Δ. Κουτσούμπας στη συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» για τα στελέχη της «Αριστερής Πλατφόρμας» του ΣΥΡΙΖΑ…Επειδή τα πολλά λόγια όμως είναι φτώχεια, παραθέτουμε αυτούσια αποσπάσματα από την Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ τον Ιούνη του 1990 που συζητούσε σε συνθήκες κρίσης και έντονης ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης για το ΚΚΕ το Προσχέδιο Θέσεων μπροστά στο 13ο Συνέδριο του Κόμματος, το οποίο πραγματοποιήθηκε το Φλεβάρη του 1991. Κρίση που θυμίζουμε ότι κορυφώθηκε τον Ιούλη του 1991.Παραθέτουμε αποσπάσματα απ’ όσα είπε εκεί ο Π. Λαφαζάνης και ως μέλος της επιτροπής που συνέταξε τις Θέσεις:«Θέλω να εκφράσω τη συμφωνία μου με τις βασικές κατευθύνσεις που αναπτύσσει το προσχέδιο των Θέσεων. Κι αυτό δεν το κάνω από μια τυπική υποχρέωση σαν μέλος της επιτροπής που το συνέταξε. Αλλά γιατί από τις μέχρι τώρα συζητήσεις μας σε όλα τα επίπεδα, μάλλον πείστηκα περισσότερο για την ορθότητα των βασικών επιλογών και των καινοτομιών του».(«Ριζοσπάστης», Κυριακή 17 Ιούνη 1990).Και αποσπάσματα από την ομιλία του Χ. Φλωράκη:«Ποια είναι η δική μου εκτίμηση για το προσχέδιο, σύντροφοι; Κατά τη γνώμη μου το προσχέδιο αυτό εκφράζει μια άλλη θα έλεγα φιλοσοφία. Ιδιαίτερα στα βασικά χαρακτηριστικά που χαρακτηρίζουν ένα κομμουνιστικό κόμμα. Η φιλοσοφία επαναλαμβάνω είναι διαφορετική από τα κύρια χαρακτηριστικά που πρέπει να σημαδεύουν, να θεμελιώνουν ένα κομμουνιστικό κόμμα. Και όπως καταλαβαίνετε, είναι φυσικό να μη συμφωνώ με αυτήν τη φιλοσοφία του προσχεδίου» (…)«Σ’ ένα διάλειμμα χτες με ρώτησε ένας σύντροφος, δε θυμάμαι από ποια οργάνωση. Λέει, σύντροφε, υπάρχει σήμερα επιστημονικός οπορτουνισμός; Λέω υπάρχει. Νομίζω ότι στην κατηγορία αυτή υπάγεται και το κείμενο. Γιατί ένα από τα χαρακτηριστικά του οπορτουνισμού είναι να μη λέμε καθαρά τι θέλουμε να πούμε».(«Ριζοσπάστης», Τρίτη 19 Ιούνη 1990).Αυτά, κ. Καρτερέ, δεν είναι κουτσομπολιά … είναι ιστορία…(Αναδημοσίευση από το «Ριζοσπάστη», 6/2/2014)