Γιαννης μιχελακης: το ελλειμα σωστης παιδειας eniσχυει τις ακραιες ιδεες και ιδεολογιες

Γράφει ο Νίκος Κούτρικας
Δημοσιογράφος ΕΣΗΕΑ
Αγαπητό Fimotro,
Το έλλειμμα σωστής παιδείας ενισχύει τις ακραίες ιδέες και ιδεολογίες και τις ακραίες πολιτικές συμπεριφορές και αποτελεί τροχοπέδη για την εμπέδωση των δημοκρατικών αρχών στη νέα γενιά. Αυτό...
υποστήριξε ο Βουλευτής Επικρατείας της ΝΔ και Πρόεδρος του Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής Γιάννης Μιχελάκης στην εκδήλωση της “Πανελλήνιας Ένωσης Νομικών και Πολιτικών Επιστημόνων”, που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.
Η εκδήλωση διοργανώθηκε με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου απουσίας της διδασκαλίας της Πολιτειακής Παιδείας από τα Γενικά Λύκεια της χώρας και είχε ως θέμα “Η Παιδεία του Πολίτη στην Υπηρεσία της Δημοκρατίας και της Υπέρβασης της Κρίσης Θεσμών και Αξιών”.
Ο Γιάννης Μιχελάκης τόνισε ότι εκτός από την οικονομική, η χώρα μας διέρχεται και κρίση θεσμών, αρχών και αξιών, για την οποία ευθύνεται σε σημαντικό βαθμό η ποιότητα της παιδείας, γι' αυτό και θα πρέπει η θωράκιση του δημοκρατικού πολιτεύματος να ξεκινά από το σχολείο και να αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της μαθησιακής διαδικασίας.

Ο κ.Μιχελάκης δήλωσε στην ομιλία του:

Θα ξεκινήσω με την κοινή και προφανή διαπίστωση ότι το θέμα της σημερινής μας εκδήλωσης σχετικά με το ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει η παιδεία στην εμπέδωση των δημοκρατικών αρχών,είναι σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ.
Κι αυτό γιατί η Οικονομική κρίση, αλλά και οι συνέπειες της θεραπευτικής αγωγής της, απαιτούν βαθιά συναίσθηση ευθύνης.
Και η συναίσθηση ευθύνης προϋποθέτει Πολιτειακή Παιδεία. Είναι βέβαια γεγονός ότι η οικονομική κρίση μονοπωλεί το ενδιαφέρον των ΜΜΕ και της κοινής γνώμης.
Είναι γεγονός ότι έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα η βαθιά κρίση θεσμών ,αρχών και αξιών που διέρχεται η χώρα μας.
Εξίσου γεγονός είναι ότι για αυτήν την κρίση,(η οποία φυσικά τροφοδοτείται και από την οικονομική) ευθύνεται σε σημαντικό ποσοστό το έλλειμμα κατάλληλης παιδείας.
Σε αυτό ακριβώς το έλλειμμα αποδίδεται η μεγάλη ευκολία,με την οποία ένα ποσοστό – μικρό ποσοστό αλλά ανησυχητικό - του ελληνικού λαού,δεν διστάζει να αμφισβητήσει, ακόμη και το ίδιο το δημοκρατικό μας πολίτευμα.
Σε αυτό επίσης το έλλειμμα οφείλονται οι ακραίες αντιλήψεις και η διόγκωση των άκρων.
Σ’ αυτό οφείλονται τα εκτεταμένα φαινόμενα βίας, ρατσισμού,παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εκφοβισμού,που μαστίζουν την ελληνική κοινωνία.
Πρόσφατα, με αφορμή τη συζήτηση για το αντιρατσιστικό νομοσχεδίου υποστήριξα ότι οι ακραίες ιδέες δεν αντιμετωπίζονται ούτε με νόμους και διατάγματα,ούτε στα δικαστήρια, αλλά μέσα στην κοινωνία.

Σήμερα, αισθάνομαι την ανάγκη να συμπληρώσω ότι οι ακραίες ιδέες αντιμετωπίζονται πρωτίστως με τη σωστή παιδεία.
Όλοι συμφωνούμε - και το λέμε χρόνια τώρα - ότι η αποστολή του σχολείου δεν μπορεί να είναι μονοδιάστατη και να περιορίζεται στενά στην παροχή γραμματικών γνώσεων.
Ότι είναι ανάγκη να επεκτείνεται ευρύτερα και να στοχεύει στη δημιουργία υπεύθυνων, ενεργών και δημοκρατικών πολιτών.
Η θωράκιση του δημοκρατικού πολιτεύματος οφείλει να ξεκινά από το σχολείο και να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της μαθησιακής διαδικασίας.
Από τη στιγμή που η Πολιτειακή Παιδεία μπορεί να συμβάλλει στην εμπέδωση της ιδιότητας του πολίτη,το μάθημα αυτό δεν μπορεί παρά να αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα
του προγράμματος σε κάθε ελληνικό σχολείο.
Προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα, θα έλεγα ότι η Πολιτειακή Παιδεία συνιστά ουσιώδη υποχρέωση της πολιτείας καθώς μπορεί να θέτει σήμερα τα θεμέλια που έχουν ανάγκη οι νέοι για να συμμετέχουν αύριο ενεργά και δημιουργικά στο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι, ως σκεπτόμενοι και δημοκρατικοί πολίτες.
Εάν καταργηθεί η Πολιτειακή Παιδεία ποιος θα διδάξει τους σημερινούς μαθητές και αυριανούς πολίτες για τα πολιτεύματα, το δίκαιο, τις σχέσεις πολίτη - κράτους,τα δημόσια αγαθά;

Ποιος θα σφυρηλατήσει το σεβασμό στη διαφορετικότητα ,στην αντίθετη άποψη και την ευθύνη απέναντι στο κοινωνικό σύνολο;
Ποιος θα μιλήσει στα νέα παιδιά για τη θέση της Ελλάδας στον κόσμο,για τον εθελοντισμό, για την αλληλεγγύη,για την ανάπτυξη κοινωνικών και πολιτικών δεξιοτήτων;
Ποιος θα πει, για τη σημασία του διαλόγου και τα ατομικά, τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα ;

Μία ακόμη παράμετρος που δεν έχει προσεχθεί ιδιαίτερα, αλλά τη θεωρώ εξαιρετικά σημαντική,είναι το γεγονός ότι το μάθημα της Πολιτειακής Παιδείας από τη φύση του προσφέρεται όχι μόνο για διδασκαλία με τη στενή έννοια του όρου, αλλά και για έρευνα, ατομικές και ομαδικές εργασίες,πραγματοποίηση επισκέψεων και συζητήσεων και εθελοντικές δράσεις.

Δεδομένου ότι η ανάγκη για διάκριση χαρακτηρίζει κάθε άνθρωπο και ιδιαίτερα τα νέα παιδιά,οι παραπάνω προσεγγίσεις της Πολιτειακής Παιδείας μπορεί και είναι ανάγκη- να προσφέρονται στους μαθητές ως μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για επιβεβαίωση και διάκριση.
Εάν δεν προσφέρουμε στους μαθητές τη δυνατότητα να ξεχωρίσουν και να διακριθούν στο σχολείο και στα μαθήματά τους,μοιραία θα αναζητήσουν διέξοδο διάκρισης σε άλλους χώρους.

Και όλοι αντιλαμβανόμαστε ποιοι μπορεί να είναι οι χώροι αυτοί και ποιους κινδύνους μπορεί να κρύβουν.
Με αυτό ακριβώς το σκεπτικό κατέθεσα πριν λίγο καιρό ερώτηση στη Βουλή με θέμα:

«Η υποβάθμιση του μαθήματος της Πολιτειακής Παιδείας στο πρόγραμμα του Νέου Σχολείου»,τονίζοντας τη δεσπόζουσα θέση που είναι ανάγκη να κατέχει το μάθημα αυτό στο σχολικό πρόγραμμα,την ώρα που η χώρα μας διέρχεται μια τόσο σοβαρή κρίση θεσμών και αξιών.

Η Πολιτειακή Παιδεία μπορεί να βοηθά τους μαθητές στην απόκτηση των βασικών γνώσεων για τους δημοκρατικούς θεσμούς,τα θεσμικά όργανα και τη λειτουργία του κράτους.
Μπορεί να βοηθά στην κατανόηση της λειτουργίας θεσμών και μηχανισμών της διεθνούς κοινότητας.
Μπορεί να συμβάλλει ουσιαστικά στην εμπέδωση των δημοκρατικών αρχών και αξιών στη σχολική κοινότητα,αλλά και σ’ ολόκληρη την κοινωνία.
Από τη στιγμή, λοιπόν, που το σχολείο καλείται να προετοιμάσει τους σημερινούς μαθητές για να γίνουν οι συνειδητοποιημένοι πολίτες του αύριο,το μάθημα της Πολιτειακής Παιδείας μπορεί να προσφέρει πολλά.
Οι γνώσεις και τα εφόδια που μπορεί να παρέχει στους μαθητές,θα είναι ασπίδα προστασίας ενάντια στον αποπροσανατολισμό την αποστροφή των νέων από τα κοινά.
Ενάντια σε φαινόμενα που όσο δεν αντιμετωπίζονται σωστά και μεθοδικά,άλλο τόσο οδηγούν στην επικράτηση επικίνδυνων απόψεων και ακραίων αντιδράσεων.

Κυρίες και Κύριοι,

Αποτελεί κοινό μυστικό ότι η πρωτόγνωρη οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας, έχει οδηγήσει σε σκληρά και πολλές φορές άδικα μέτρα.
Οφείλουμε όμως να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού θεμελιώδη κοινωνικά αγαθά, όπως η παιδεία,και να τα προστατέψουμε από τις συνέπειες της κρίσης.

Και ασφαλώς δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η σωστή παιδεία αποτελεί την ύστατη ελπίδα και το τελευταίο καταφύγιο της ελληνικής κοινωνίας για ένα καλύτερο αύριο.
Κάτω από αυτό το πρίσμα τα κριτήρια για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι λογιστικά,αλλά αποκλειστικά και μόνο παιδαγωγικά.

Κλείνοντας θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι η οικονομική ιστορία έχει αποδείξει πως όλες οι κρίσεις ακολουθούν τον κύκλο τους.

Αυτό θα συμβεί και στη χώρα μας.
Η ποιότητα όμως της παιδείας που προσφέρουμε σήμερα στα παιδιά μας,
θα τα συνοδεύει για μία ολόκληρη ζωή.
Γι’ αυτό δεν έχουμε, σε καμία περίπτωση, το δικαίωμα να τους τη στερήσουμε.