ΟΙ ΟΔΗΓΟΙ ΤΗΣ ΕΘΕΛ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ

Πατάει συχνά στη διαχωριστική λωρίδα. Σε έναν δρόµο γεµάτο αυτοκίνητα. Του µένουν τρία µονοκόµµατα δροµολόγια πριν από το διάλειµµα, για να αφήσει το τιµόνι, να ανάψει τσιγάρο και να εκφράσει το παράπονο: «Δεν θέλω να µε βλέπουν σαν εξάρτηµα ενός αυτοκινήτου. Τα λεφτά µου τα ’χω δουλέψει».

Εχουν µαζευτεί στο πρώτο δωµατιάκι µετά την πύλη στο αµαξοστάσιο της ΕΘΕΛ, στου Ρέντη. Ενας έχει µουντζουρώσει ταχέρια του στα γράσα. Αλλος τρώει το γεύµα του µέσααπό ένα πλαστικό τάπερ. Στο δωµατιάκι αναπνέεις καπνό. Και στο πάτωµα βλέπεις τις στάχτες. Η βάρδια τελείωσε. Ηκουβέντα άναψε.

Η οικονοµικήκρίσηέφερετο επάγγελµά τους στοπροσκήνιο. Μιλούν για ταωράριά τους. Γιατα δύσκολα δροµολόγια. Και γιαόσα έχουν ειπωθεί για τους «χρυσούς µισθούς» των ∆ΕΚΟ. Είναι οδηγοί λεωφορείων, η πιο πολυπληθής οµάδα εργαζοµένων στην ΕΘΕΛ. Το έλλειµµα της εταιρείας στην οποία εργάζονται φτάνει τα 304 εκατ. ευρώ για το 2009. Και η κυβέρνηση σχεδιάζει µείωση των πρόσθετων αµοιβών και των επιδοµάτω