Σε τι βασίζεται η προκλητικότητα της Β. Κορέας;

Η πρόσφατη επιθετική συμπεριφορά της Βόρειας Κορέας, είναι απλά το τελευταίο επεισόδιο σε μια μακρά σειρά ατιμώρητων προκλήσεων εκ μέρους της.

Το 1968, οι δυνάμεις της κατέλαβαν ένα πλοίο του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, μαζί με το πλήρωμά του, ενώ το 1976 σκότωσαν με τσεκούρια δυο Αμερικανούς στρατιώτες οι  οποίοι προσπαθούσαν να κόψουν ένα δένδρο στην αποστρατικοποιημένη ζώνη.

Στη διάρκεια των δεκαετιών του 1960 και 1970, το καθεστώς προσπάθησε επανειλημμένα να δολοφονήσει τον πρόεδρο της Νότιας Κορέας.

Το 1974 δολοφονήθηκε η πρώτη κυρία της Ν. Κορέας, όταν ένας βορειοκορεάτης πράκτορας προσπάθησε να δολοφονήσει τον πρόεδρο Park Chung Hee.

Σε μια άλλη παρόμοια απόπειρα το 1983, πράκτορες της Β, Κορέας τοποθέτησαν μια βόμβα η οποία κόστισε την ζωή αρκετών μελών του υπουργικού συμβουλίου, και άλλων αξιωματούχων.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, κάποιοι έβαλαν βόμβα σε πολιτικό αεροσκάφος, με αποτέλεσμα τον θάνατο 115 επιβατών.

Πρόσφατα (2010), η Β. Κορέα τορπίλισε την νοτιοκορεάτικη φρεγάτα Cheonan και βομβάρδισε την νήσο Yeonpyeong.

Σε κάθε περίπτωση, η κοινή στρατιωτική διοίκηση των ΗΠΑ και της Ν. Κορέας (CFC), αποφάσισε να μην τιμωρήσει τους βορειοκορεάτες. Καμία επιβολή κυρώσεων όμως δεν απέτρεψε την βορειοκορεατική προκλητικότητα.

Αυτή η συγκρατημένη συμπεριφορά απέναντι σε μια τέτοια επιθετικότητα είναι ασυνήθιστη, ειδικά για την Αμερική, που σε άλλες περιπτώσεις αντιδρά άμεσα όταν η ίδια ή οι σύμμαχοί της απειλούνται. Για παράδειγμα, όταν ο στρατός του Παναμά παρενοχλούσε τους Αμερικανούς πολίτες, και σκότωσε έναν πεζοναύτη, η Αμερική εισέβαλλε στη χώρα και ανέτρεψε τον πρόεδρο Manuel Noriega.

Το 1986, η Λιβύη τοποθέτησε βόμβα σε μια ντισκοτέκ του Βερολίνου, όπου σύχναζαν Αμερικανοί στρατιώτες. Η αντίδραση της Αμερικής ήταν να εξαπολύσει αεροπορικές επιθέσεις εναντίον της Λιβύης, στις οποίες έχασε την ζωή της η κόρη του Καντάφι.

Η Βόρειος Κορέα γλιτώνει από μια τέτοια τιμωρία, κυρίως εξαιτίας ενός ισχυρού αποτρεπτικού της ατού. Το πρώτο σκέλος της στρατηγικής τριάδας του καθεστώτος της Pyongyang, είναι η εικόνα «τρέλας» που εκπέμπει. Πρόκειται για την άποψη που θέλει το βορειοκορεατικό καθεστώς να αντιδρά σε οποιαδήποτε τυχόν επίθεση, με την εξαπόλυση ενός γενικευμένου πολέμου στην κορεατική χερσόνησο.

Οι βορειοκορεάτες αξιωματούχοι δεν είναι τόσο παράλογοι όσο τους δείχνουν τα ΜΜΕ. Αυτό που μάλλον κάνουν είναι να ακολουθούν το παράδειγμα του προέδρου Richard Nixon, ο οποίος είχε υποστηρίξει την ανάγκη της επίδειξης παράνοιας, προκειμένου να τρομάζουν οι αντίπαλοί.

Έτσι, μέσα από μια άγρια ρητορική, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, η Pyongyang προσπαθεί να πείσει τον κόσμο ότι αν ποτέ χρειαστεί, δεν πρόκειται να υποχωρήσει. Και ότι είναι έτοιμη να πολεμήσει ανά πάσα στιγμή, σε βαθμό που να αφήνει τον λαό της να πεινάει, να αφιερώνει το ¼ της οικονομίας της στην άμυνα, να δολοφονεί στρατιώτες των ΗΠΑ με τσεκούρια, και να προσπαθεί να δολοφονήσει προέδρους.