Πολιτική σκηνή: ένα απέραντο …φρενοκομείο

Ένα εντυπωσιακό και άκρως ενδιαφέρον ρεπορτάζ παρουσίασε ο ΑΝΤ1 και έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον να το αναπτύξουμε και να προβληματιστούμε ιδιαίτερα για όλα όσα μας συμβαίνουν. Το ρεπορτάζ λοιπόν ρώτησε γνωστούς επιστήμονες που ασχολούνται με την ψυχιατρική κι έχουν πολλούς ασθενείς στις κλινικές τους, για το προφίλ των πολιτικών. Πώς είναι δηλαδή από ψυχιατρικής άποψης, με βάση τις συμπεριφορές, τις κινήσεις, τις στάσεις τους.

Το συμπέρασμα είναι ότι οι περισσότεροι χρειάζονται… ψυχιατρείο και παρακολούθηση διότι είναι επικίνδυνοι.

Κρίνουν πως οι πολιτικοί μας πάσχουν από παθολογικό ναρκισσισμό, αλαζονεία, διαταραγμένη συμπεριφορά, ψυχική κόπωση και ανασφάλεια.

Η διγλωσσία που εντοπίζεται σε αρκετούς Έλληνες πολιτικούς δείχνει ότι κάποιοι δεν μπορούν να αντιληφθούν σωστά την πραγματικότητα και έχουν κάνει μία δική τους προσέγγιση.

Εάν μάλιστα το συγκεκριμένο φαινόμενο εάν παρατηρείτο σε ένα μέλος μιας οικογένειας, τότε αυτό το μέλος θα έχρηζε ψυχιατρικής παρακολούθησης.

Σχετικά με το φαινόμενο των πρόσφατων πολυάριθμων παραιτήσεων, οι ψυχιάτροι δηλώνουν πως αυτό δείχνει ψυχική κόπωση.

Ας πάμε λοιπόν να δούμε αυτούς που μας κυβέρνησαν εδώ και 2,5 χρόνια για να καταλάβουμε γιατί έχουμε φτάσει στα όρια της χρεοκοπίας.

Γ. Παπανδρέου: Κλασική κλινική περίπτωση. Ξεκίνησε από παθολογικός ψεύτης και κατέληξε παθολογικός αμετανόητος. Διέλυσε τη χώρα αλλά συνεχίζει να στηρίζει το μεγάλο έργο του ΠΑΣΟΚ. Τι να πει κανείς, ο άνθρωπος επιβεβαίωσε το ρηθέν του Καραμανλή του μεγάλου για το μεγάλο φρενοκομείο που είναι όλη η χώρα. Ο ΓΑΠ είναι ο διευθυντής του φρενοκομείου.

Θ. Πάγκαλος: Ανάλογα με το σάκχαρο και πότε του ανεβαίνει, είναι διχασμένη ή και τριχασμένη προσωπικότητα. Εκεί που μένουμε άναυδοι με το μυαλό του, πετάει ένα «μαζί τα φάγαμε», ένα «τεμπέληδες δημόσιοι υπάλληλοι» και τρέχουμε όλοι να τους δώσουμε τα χάπια για να μην τα διαλύσει όλα.

Β. Βενιζέλος: Αλαζόνας, νάρκισσος; Άντε καλέ, ο Βενιζέλος ποτέ δεν είναι έτσι, τον έχουμε παρεξηγήσει. Να γίνει πρωθυπουργός θέλει ο άνθρωπος έστω κι αν δεν υπάρχει χώρα να κυβερνήσει αφού θα την έχει διαλύσει ο ίδιος.

Λ. Παπαδήμος: Συγκροτημένη προσωπικότητα δε λέμε. Ούτε εξάρσεις, ούτε αλαζονεία, ούτε τίποτε. Ενα πρόβλημα έχει ο άνθρωπος. Νομίζει ότι όλοι οι Έλληνες είναι σαν κι αυτόν ή τους τραπεζίτες με τους οποίους συναναστρέφεται. Νομίζει ότι όλοι τρώνε με χρυσά κουτάλια.

Κατά τα λοιπά θα μπορούσαμε να γράψουμε τόμους για την ψυχοπαθολογική προσωπικότητα των πολικών μας και δη των βουλευτών που είναι τα τελευταία δύο χρόνια.

Και σίγουρα θα χρειάζονταν χιλιάδες κουτιά με χάπια ψυχολογικής υποστήριξης. Όχι, για τους πολιτικούς, για εμάς που τους αντέχουμε και που τους ψηφίζουμε.

Keywords
Τυχαία Θέματα