Νοοτροπίες και Πρόοδοι

Του Νίκου Παπουτσόπουλου

Τον αλήστου μνήμης Γιοχάνες Χαν, πρώην επίτροπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διόρισε (14.05.25) ως «ειδικό απεσταλμένο» για να διευθετήσει, ύστερα από πολλές και θαυμαστές επιτυχίες, το Κυπριακό, ζήτημα που επιθυμεί να επιλύσει η Ευρώπη, με τη μέθοδο που «επιτυχώς» η Ευρώπη του «Πολιτισμού και των Φώτων» είχε επιλύσει και το θέμα της αναβάπτισης και ονοματοδοσίας των Σκοπίων, με τον ίδιον, τότε επίτροπο Περιφερειακής Πολιτικής και Διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

«Είδαμε στις διαπραγματεύσεις για το ζήτημα του ονόματος» είχε δηλώσει τότε ο περιώνυμος κ. Χαν, κατά τις διαπραγματεύσεις της ονοματοδοσίας των Σκοπίων, παρουσία του τότε υπουργού Εξωτερικών της πΓΔΜ Νίκολα Ντιμιτρόφ, καθώς η Ευρώπη ανέμενε με άφατη προκλητικότητα την υπογραφή της συμφωνίας Αθηνών – Τιράνων.

«Και εάν υπάρξει συμφωνία μεταξύ Αλβανίας και Ελλάδας», σύμφωνα με τις δηλώσεις του, «γιατί εκεί πρόκειται για αναδιάρθρωση των συνόρων, αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό και κρίσιμο για τους πολίτες. Συνεπώς εδώ χρειαζόμαστε ηγεσία, αλλά χρειαζόμαστε και την ηγεσία για να γίνει αντιληπτό πως πρέπει να υπάρξουν αλλαγές στις κοινωνίες. Πρέπει να υπάρξουν αλλαγές στη νοοτροπία για να υπάρξει πραγματική πρόοδος στην πορεία προς την Ευρώπη».

Συμφωνία μεταξύ Αλβανίας και Ελλάδος! Συμφωνία για την επίτευξη των οικονομικών στόχων της ευρωζώνης, αυτής που προδίδει και καταδυναστεύει λαούς, παραδόσεις και συνειδήσεις, όμοιους με τους σκοπούς της ευρωζώνης που καταλήστευσε και διέλυσε την Ελλάδα και την παρέδωσε αναιμική και αδύναμη στις ορέξεις αδίστακτων πιστωτών.

Τις ευχαριστίες του είχε απευθύνει (2019),στην Αθήνα και στα Σκόπια, για το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για τη Συμφωνία των Πρεσπών ο τότε πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Πολωνός Ντόναλντ Τουσκ, που διευκόλυνε τους οικονομικούς στόχους της ευρωζώνης: «Είχαν φαντασία, ανέλαβαν το ρίσκο, δεν δίστασαν να θυσιάσουν τα συμφέροντά τους για το κοινό καλό. Αλέξη, Ζόραν, μπράβο! Πετύχατε το ακατόρθωτο!»

Η πατρίδα του κ. Τουσκ, άλλωστε, γνώρισε στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου σημαντικές αλλαγές στην εδαφική της έκταση.

«Είμαι βέβαιος ότι οι επόμενες γενιές και οι δύο λαοί θα ευγνωμονούν τους 153 βουλευτές του Κοινοβουλίου μας (μεταξύ αυτών και ο πατριώτης Πάνος Καμμένος και οι συν αυτώ πιστοί Μαθηταί), διότι σήμερα βάζουν τα θεμέλια για ένα μέλλον ειρηνικής συνύπαρξης, αλληλεγγύης και συνεργασίας», σύμφωνα με δηλώσεις του τότε υπερήφανου Έλληνα πρωθυπουργού. «Θέλω όμως να απευθυνθώ και σε όλες τις Ελληνίδες και σε όλους τους Έλληνες, το αποτέλεσμα της σημερινής ψηφοφορίας δεν έχει νικητές και ηττημένους. Ειδικότερα, θέλω να απευθυνθώ σε όσους ακόμα και σήμερα έχουν τις ενστάσεις τους, τις σεβόμαστε, έχουν την κριτική τους, τους σεβόμαστε, να είναι βέβαιοι ότι πολύ σύντομα θα δουν τα μεγάλα οφέλη για τη χώρα από αυτό το ιστορικό βήμα προς τα εμπρός. Σήμερα γεννήθηκε μια νέα χώρα στα βόρεια σύνορά μας, η Βόρεια Μακεδονία. Την καλωσορίζουμε. Θα είναι μια φίλη χώρα της Ελλάδας. Θα είναι μια σύμμαχος της Ελλάδας στην προσπάθειά της να εδραιώσει την ειρήνη, τη συνεργασία, τη συνανάπτυξη της περιοχής μας».

Νίκες, που μετατρέπει σε θλιβερές ήττες η πάροδος των ετών, η μνήμη και ο απολογισμός, «αν ζήσεις πολύ, διαπιστώνεις πως κάθε νίκη μετατρέπεται σε ήττα» (Σιμόν ντε Μποβουάρ), ή «από τη στιγμή που θα ακούσεις τις λεπτομέρειες της νίκης, είναι δύσκολο να την ξεχωρίσεις από την ήττα» (J. P. Sartre).

Ο κ. Καμμένος, με τις ευλογίες της Εκκλησίας (μετέλαβε δα των Αγίων και Αχράντων Μυστηρίων, εις ένδειξιν Μαρτυρίας, Πίστεως και συνέσεως πνευματικής) και της Πατρίδος (έρριψε -υπουργός Αμύνης δα, τότε αυτός!- στέφανον εξ ακανθών πλησίον των Ιμίων, στη μνήμη αθώων αγωνιστών και ηρώων), εψήφισε και επικύρωσε (ομού μετά της χορείας των πατριωτών συνεργατών του «βουλευτών») τη Μακεδονική Συμφωνία του ευπατρίδη κ. Κοτζιά, η οποία συνοδεύει την Ελλάδα έως την σήμερον. Μακεδονία των Σκοπίων και Μακεδονία του Πιρίν, Μακεδονία της Ελλάδος και Ελλάς των συνόρων και των ΑΟΖ, Κωνσταντινούπολη των Ελλήνων (Ρωμιών) και των ερειπίων που χάσκουν στις ευλογίες των αιώνων. Μιας χώρας τα όρια, τα σύνορα και τον πολιτισμό της οποίας αμφισβητούν φίλοι, εχθροί και γείτονες, αφού άθλια πολιτικά συμφέροντα και υποχρεώσεις και εξαρτήσεις οδηγούν την Ελλάδα και πάλι σε υποτέλειες και άνομες οικονομικές συμμαχίες, στην αθλιότητα και στους συμβιβασμούς του νεοταξίτικου «επιτελικού» κράτους. Εκεί όπου την αξιοπρέπεια συνθλίβει το οικονομικό όφελος, και εκεί όπου την αυτοδιάθεση και την ελευθερία εξουδετερώνουν η εξοπλιστική ισορροπία και τα συμμαχικά κέρδη (από την εποχή των δανείων των κυβερνήσεων της Ελληνικής Επανάστασης έως τις νέου τύπου Belharra, των κυβερνήσεων του κ. Μητσοτάκη). Κέρδη τα οποία απεκόμισε η Ελλάς τη νύκτα των Ιμίων, την οποία ιδιαιτέρως ετίμησε ο πρώην υπουργός Εθνικής (;) Αμύνης, με την κατάθεση στεφάνων και τη μετάληψη των Θείων και Αχράντων Μυστηρίων. Το θαυμαστό έπος των Ιμίων του κ. Σημίτη (ιδιαίτερη μνεία φίλου, αλήστου μνήμης ναύαρχου Δημήτρη Καλλέργη) ασφαλώς στοιχειώνει τον Π. Καμμένο, ο οποίος συμμετείχε, άνους αλλά και φιλόπατρις ταυτόχρονα, σε συμφωνία γελοιοποίησης και ευτελισμού της Ελλάδος, διασυρμού της Μακεδονίας (ακόμη και της ονοματοδοσίας του μακεδονικού «χαλβά» αλλά και των «αγώνων» του πρώην Μακεδονομάχου Ν. Μέρτζου).

Μνήμες

Η άκομψη και προκλητική πρόταση για την «αναδιάρθρωση των συνόρων», μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας, προκειμένου να «υπάρξουν αλλαγές στις κοινωνίες», ανακάλεσε περιπέτειες και μνήμες των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο (Ίμια). Η αναδιάρθρωση των συνόρων της Ελλάδος και της Κύπρου (στις εσχατιές της φοβικής Ευρώπης των Φώτων) παραπέμπει ευθύς και σε πιθανή, στο εγγύς μέλλον, αποδοχή των χαρτών της Mavi Vatan, για την ικανοποίηση των τουρκικών διεκδικήσεων και την κατοχύρωση της κυριαρχικής ισότητας του ψευδοκράτους της «τουρκικής δημοκρατίας της βόρειας Κύπρου», σύμφωνα με τις προσδοκίες του πολύτιμου σύμμαχου του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης, Τ. Ερντογάν. Στον πολύτιμο Τούρκο πρόεδρο, άλλωστε, κάτοχο των ρωσικών αντιαεροπορικών συστημάτων S-400, κάτοχο του βορείου οικοπέδου της Κύπρου, υπεύθυνο για τη γενοκτονία Ελλήνων και Αρμενίων, στην πρωτεύουσα της ειρήνης, της δικαιοσύνης και του ανθρωπισμού, αναθέτουν η Ευρώπη και το ΝΑΤΟ την πάσα ελπίδα για την «οριστική επίλυση του Ουκρανικού», όμοια με την επίλυση του «Κυπριακού», του «Αρμενικού», του «Ελληνικού».

«Μεγάλες γεωπολιτικές εικόνες» είχε προβλέψει ο κ. Τσίπρας (τον οποίον ευλογούν -καθώς προείπε- και σήμερα οι σύγχρονες γενιές των Ελλήνων -αλλά και των “Σκοπιανών-Μακεδόνων”, με τη Συμφωνία των Σκοπίων), προκειμένου να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και τις ανησυχίες, και είχε αποδοκιμάσει εκείνους που «θέλουν μια φοβική και περίκλειστη Ελλάδα» και αποφεύγουν «να δουν τη μεγάλη γεωπολιτική εικόνα και το πεδίο ευκαιριών που διανοίγονται ειδικά για την επιχειρηματική κοινότητα και την ανάδειξη της Θεσσαλονίκης ως την πραγματική πρωτεύουσα των Βαλκανίων».

Νέες αντιλήψεις εννοιών και λέξεων, σύγχρονες μέθοδοι ερμηνείας της γλώσσας και διδασκαλίας της Ιστορίας, πιθανώς διευκολύνουν ήδη και τις αναθεωρήσεις συνόρων, ιδιαίτερα χωρών που βρίσκονται σε καθεστώς οικονομικής εποπτείας, όπου ελεγκτές, άθλιοι υπάλληλοι του χρηματοπιστωτικού συστήματος, έχουν υποκαταστήσει αξίες και αρχές και θεμελιώδεις θεσμούς. Άλλωστε, με την απαξίωση και την κατάρρευση των ανθρωπιστικών σπουδών, οι illuminati, οι «πεφωτισμένοι» της Ευρώπης και της Δύσης, υπηρετούν μόνον το κέρδος, τα άνομα οικονομικά μεγέθη, τις φιλόδοξες οικονομικές μεταρρυθμίσεις και την πολιτική συνεχούς διεύρυνσης, που διασφαλίζουν απολύτως τα συστημικά συμφέροντα. Μιας οικονομικής διεύρυνσης που αδιαφορεί, λοιδορεί και χλευάζει, απαξιώνει τις όποιες ικανότητες, τα όποια «ποιοτικά», «πνευματικά», «πολιτιστικά» χαρακτηριστικά του «ανθρώπου».

Αλλά ο πολύτιμος Αυστριακός Γιοχάνες Χαν, τον οποίο διόρισε η διαπρεπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ο άλλοτε Ευρωπαίος επίτροπος για την Ευρωπαϊκή Πολιτική Γειτονίας και τις Διαπραγματεύσεις για τη Διεύρυνση (ήδη από το 2014), είχε την ευθύνη για την εμβάθυνση των σχέσεων με τους γείτονες της Ε.Ε. προς «τα νότια και τα ανατολικά», προς το συμφέρον της Ε.Ε. και προς το «οικονομικό» συμφέρον των εταίρων, να προωθήσει τη σταθερότητα στα σύνορα της Ευρώπης και να βοηθήσει τις γειτονικές χώρες να αναπτύξουν σταθερούς «δημοκρατικούς» θεσμούς και να γίνουν πιο «ευημερούσες», στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Γειτονίας.

Προσήλωση

Άραγε ποιους «δημοκρατικούς» θεσμούς, αφού στις αρμοδιότητές του ο συντονισμός της προσφοράς της Ε.Ε. επικεντρώνει την προσήλωσή του στη στενότερη συνεργασία σε τομείς όπως το εμπόριο, η κινητικότητα, η ενέργεια και η εκπαίδευση για τη δημιουργία εξατομικευμένων συμπράξεων για την ανάπτυξη σχέσεων με κάθε γείτονα, καθώς και στη συνέχιση των εν εξελίξει διαπραγματεύσεων ένταξης στην Ε.Ε. και τη συμβολή στην προετοιμασία των χωρών με προοπτική ένταξης για μελλοντικές προκλήσεις.

Η Συμφωνία των Πρεσπών απέτυχε οικτρά στο «πλαίσιο της καλής και χρηστής Ευρωπαϊκής Πολιτικής Γειτονίας».

Οι διαμαρτυρίες της Ελλάδος για τη βίαιη προώθηση μεταναστών, όπως και εκείνες της αδελφής Κύπρου για τις παράνομες γεωτρήσεις της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, λαμπρή ευκαιρία προσφέρουν στους εταίρους να υπενθυμίζουν το «πνεύμα καλής γειτονίας και αγαστής συνεργασίας», καθώς η φίλη γείτων συνεχίζει ανενόχλητη τις προκλητικές επιχειρήσεις γεώτρησης εντός των κυπριακών χωρικών υδάτων και, ταυτόχρονα, συγκεντρώνει πλήθη προσφύγων στα «σύνορα εκτός του πολιτισμού» (βλ. και σχετικά για την επέκταση των τουριστικών παραλιών στο Βαρώσι).

Η Τουρκία περιφρόνησε και αγνόησε ψηφίσματα και καταδικαστικές αποφάσεις του ΟΗΕ για την έκνομη ενέργεια κατοχής του βόρειου τμήματος της νήσου, όπως υποτιμά το διεθνές δίκαιο, παρερμηνεύει διεθνείς συνθήκες και συχνά καταγγέλλει τη στάση της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, η οποία, ωστόσο, ενισχύει τον εκσυγχρονισμό και την αναδιάρθρωση των ενόπλων της δυνάμεων. Χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης τροφοδοτούν συνεχώς τη γείτονα, ο στρατός της οποίας αποτελεί πλέον τη δεύτερη μεγαλύτερη στατική στρατιωτική δύναμη του ΝΑΤΟ, και η ισχύς του, παράλληλα με τους ευφυείς διπλωματικούς ελιγμούς και τις σημαντικές ευρωπαϊκές και διεθνείς επενδύσεις και συνεργασίες, επιτρέπει στον Τούρκο πρόεδρο να συνομιλεί ισότιμα με τον Αμερικανό και τον Ρώσο ομόλογό του. Αντιστοίχως, οι ευρωπαϊκές (δουλικά τουριστικές Αirbnb) ακτές του Αιγαίου εισπράττουν τη χλεύη και τη λοιδορία επειδή προασπίζουν, δήθεν, τους «ευρωπαϊκούς δημοκρατικούς θεσμούς» και τιμούν τα «θέσφατα» της Ευρώπης, αποτρέπουν την ανθρωπιστική κρίση που δημιουργεί η γείτων και «βάζουν πλάτη» -έως πότε άραγε- στη διασπορά των μεταναστών και προσφύγων στην ενδοχώρα, όπως «έβαλαν πλάτη» προκειμένου να εξοφλήσουν στο ακέραιο τα κέρδη των Ευρωπαίων πιστωτών και να «αποσοβήσουν τη χρεοκοπία» της Ελλάδος (!)

Για να «διασφαλίζονται τα εθνικά συμφέροντα και να εξευρεθεί ο τρόπος να ξεπεραστούν οι πρόνοιες του Συντάγματος των Σκοπίων, που μιλούν για αλυτρωτισμό», ο Κύπριος Πρόεδρος είχε δηλώσει πως «το όνομα δεν έχει σημασία, και δεν θα είχα αντίρρηση, αν ήθελαν να λέγονται και Βόρεια Ελλάδα».

Την ισλαμοποίηση του περιώνυμου ναού της Αγίας Σοφίας της Κωνσταντινούπολης, την ισλαμοποίηση της Μονής της Χώρας, την ισλαμοποίηση των σεβασμάτων της πίστεως που πρόκειται σύντομα να ακολουθήσουν, προαναγγέλλει η τουριστικοποίηση και η εκμετάλλευση της Μονής Αγίας Αικατερίνης Σινά, την οποία επιθυμούν, προσδοκούν και επιδιώκουν οι «αδελφοί Μουσουλμάνοι» και οι «αδελφοί Εβραίοι» (βλ. και Άγιος Φιλούμενος, τον οποίο φανατικοί Εβραίοι φόνευσαν στα 1979). Άλλωστε με τους «είκοσι καλόγερους που παραμένουν εκεί και “φυλάττουν”», ποιος ασχολείται πλέον;

«Αν ήθελαν να λέγονται και Βόρεια Ελλάδα», «αν ήθελαν ας λέγονται και Βόρεια Κύπρος» (!)

Ποιον ενδιαφέρει άλλωστε η ισλαμοποίηση του κυπριακού παρελθόντος, ποιον η πολιτιστική και πνευματική κληρονομιά από τη Σαλαμίνα έως τον Άγιο Ανδρέα; Το τουριστικό προϊόν της Νότιας Κύπρου νέους οικονομικούς ορίζοντες διανοίγει, όπως ακριβώς ένα νέο αεροδρόμιο μαζί με πολυτελείς ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις των «αδελφών Μουσουλμάνων» στο θεοβάδιστο Όρος Σινά, πλησίον της Μονής της Αγίας Αικατερίνης, πλησίον των ερειπίων του Ιουστινιανού, ή των σεβασμάτων πίστεως και πολιτισμού, που αγνοούν και συνθλίβουν οι ήδη βαρβαρικές μνημονιακές αλώσεις.

Αλλαγές στη νοοτροπία

Αναδιάρθρωση συνόρων πολιτισμού και παράδοσης, αναδιάρθρωση συνόρων ώστε «να υπάρξουν αλλαγές στις κοινωνίες», σύμφωνα με τον κ. Χαν. Αλλαγές στη νοοτροπία και τη συνείδηση, όπου μόνον το οικονομικό όφελος των εταίρων μιας άνομης ένωσης αδύναμων κρατών αρκεί να συντρίψει όποιο ιδεολογικό υπόβαθρο δημιούργησε και ανέστησε την «Ευρώπη των εθνών», ύστερα από πολέμους και διχασμούς και αιματηρές θυσίες. Μια Ευρώπη που πολέμησε (αν πολέμησε, τελικά, ανιδιοτελώς) τον οικονομικό ναζισμό, που την καταδυναστεύει και την απειλεί και την τρομοκρατεί ακόμη, από τη Γάζα στην Ουκρανία και από το Αιγαίο στην Αλεξάνδρεια και στο Σινά.

Ποιον ενδιαφέρει, άραγε, η ισλαμοποίηση ή η εβραιοποίηση των «ελληνορθόδοξων» μνημείων, καθώς το θέρος προσκαλεί τους επισκέπτες σε νήσους και παραλίες του airbnb ονείρου στις ανταύγειες των σύγχρονων φορέων που χρηματοδοτούν (με ευγενείς και ανιδιοτελείς χορηγίες) την παράδοση, την τέχνη και τον πολιτισμό;

Από την Αγία Σοφία και τη Μονή της Χώρας, από τα οικουμενικά ερείπια που άλλοι λαοί και χώρες κατέχουν και άλλες γλώσσες ομιλούν, και σε θρησκείες άλλο γόνυ κλίνουν, σε εορτές άθλιες και μνημόσυνα πανηγυρικά όπως άλλοτε «κι οι Αλεξανδρινοί έτρεχαν πια στην εορτή,/ κι ενθουσιάζονταν, κι επευφημούσαν/ ελληνικά, κι αιγυπτιακά, και ποιοι εβραίικα,/ γοητευμένοι με τ’ ωραίο θέαμα -/ μόλο που βέβαια ήξευραν τί άξιζαν αυτά,/ τί κούφια λόγια ήσανε αυτές οι βασιλείες» (Κ.Π. Καβάφης, Αλεξανδρινοί Βασιλείς).

Αδελφοί Μουσουλμάνοι και Αδελφοί Εβραίοι, Οικουμενικοί Χριστιανοί Αδελφοί και Αδελφές, όπως «Οι Αλεξανδρινοί ένιωθαν βέβαια/ που ήσαν λόγια αυτά και θεατρικά’, αλλά ‘σαν έτοιμοι από καιρό, σα θαρραλέοι,/ αποχαιρέτησαν την Aλεξάνδρεια που φεύγει».

The post Νοοτροπίες και Πρόοδοι appeared first on antinews.gr.