Λοβέρδος ο …αντιμνημονιακός, το πολιτικό σκηνικό του 1950 και οι «Αγανακτισμένοι»

Ακόμη ένας πολιτικός με μακρά θητεία σε υπουργικούς θώκους, επιμένει να μας σώσει. Ως ρήξη με το κομματικό σύστημα, χαρακτηρίζει ο Ανδρέας Λοβέρδος την πρωτοβουλία να δημιουργήσει νέο πολιτικό φορέα με την ονομασία ΡΙΚΣΣΥ (Ριζοσπαστική Κίνηση Σοσιαλδημοκρατικής Συμμαχίας). Η κίνηση του άλλωστε είχε προαναγγελθεί και ελάχιστοι εξεπλάγησαν από την εκδήλωση της: «Στόχος μας είναι να δημιουργηθεί νέο κόμμα, πρέπει να μπούμε σε μια διεργασία, να μας ακούει το 100% του ελληνικού λαού, όχι το 5% που ακούει

το ΠΑΣΟΚ», δηλώνει ο πρώην υπουργός και ετοιμάζει τις βαλίτσες του για την Ουάσιγκτον προκειμένου να συμμετάσχει στην κοινοβουλευτική σύνοδο του ΝΑΤΟ και με την ευκαιρία να κάνει και επαφές σχετικές με το εγχείρημα του.

Ο κ. Λοβέρδος δηλώνει πως στόχος του είναι η δημιουργία κόμματος, μέσα από διαδικασίες που θα αναπτυχθούν στο άμεσο μέλλον. Ο πρώην υπουργός ξεκαθαρίζει πως θα συνεχίσει να στηρίζει την κυβέρνηση, δίχως να ζητάει ανταλλάγματα ή να δέχεται προτάσεις για κυβερνητικά αξιώματα. Επίσης διαμηνύει πως στο κυβερνητικό σχήμα «δεν θα δημιουργηθεί κρίση από εμένα. Είμαι παράγοντας σταθερότητας».

Σε αυτή τη δήλωση κρύβεται η ουσία της κίνησης. Ο Ανδρέας από τον Ιούνιο και μετά δεν είναι «παράγοντας». Από Υπουργός των …εθνοσωτήριων Κυβερνήσεων ΓΑΠ & Παπαδήμου, έγινε …ουρά του Βενιζέλου. Δεν έβαλε υποψηφιότητα για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ θεωρώντας το πάλαι ποτέ κραταιό κόμμα «τελειωμένο» πολιτικά, αφήνοντας την Προεδρία στον Βενιζέλο που την είχε και καημό. Τον ασπάσθηκε και τον έχρισε Πρόεδρο, έχοντας την προσωπική του ατζέντα κατά νου.

Προκειμένου η νέα κίνηση να λάβει αποστάσεις από τη λαίλαπα των Μνημονίων, αρχίζει η «δημιουργική»  επιχειρηματολογία. Διαβάζουμε λοιπόν ότι ο Ανδρέας Λοβέρδος υποστήριξε ότι «την προηγούμενη τριετία στήριξε την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων αλλά όχι τη συνεχιζόμενη λιτότητα» (!!!).

Είναι ενδεικτικό ότι κατά τη  συνέντευξή του στη ΝΕΤ υπογράμμισε ότι «η ώρα των Μνημονίων υπήρξε και ολοκληρώθηκε», ενώ σημείωσε ότι η κίνηση για το ΔΝΤ ήταν λάθος. Παίρνει έτσι σαφείς αποστάσεις από την τις πολιτικές που υπηρέτησε με ζήλο και ξεκινάει ένα νέο κύκλο (πιο θεσμικό) πολιτικής αμφισβήτησης της στρατηγικής του Ευάγγελου Βενιζέλου.

Δεν ήταν λάθος η προσφυγή στο ΔΝΤ, αλλά έγκλημα, αλλά τις ώρες εκείνες ο Ανδρέας όχι μόνο δεν διαφοροποιήθηκε από την πολιτική ΓΑΠ, αλλά ήταν ο καλύτερος μαθητής της τρόικας. Βεβαίως διαχρονικά κανείς πολιτικός δεν έχασε ποντάροντας στη λήθη του λαού.

Είναι ενδεικτικό ότι στην ιδρυτική διακήρυξη του νέου φορέα ΡΙΚΣΣΥ ο Ανδρέας Λοβέρδος δήλωσε ότι τιμά τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ «με τους οποίους θα συναντηθούμε», όπως σημείωσε χαρακτηριστικά, αφήνοντας να εννοηθεί ότι το νέο κόμμα απευθύνεται στους που εγκαταλείπουν το ΠΑΣΟΚ. Καίρια δηλαδή θα απευθυνθεί στη μάζα των ψηφοφόρων του 45% του 2009,  υιοθετώντας στοχευμένη αντιμνημονιακή τακτική.

Όλο και περισσότερο το πολιτικό σκηνικό θυμίζει τις εκλογές του μακρινού 1950, μετά τον αδελφοκτόνο εμφύλιο. Και τότε