Call of Duty Black Ops: Cold War – Review

Το καλύτερο Call of Duty σε συνολική εμπειρία μέχρι σήμερα.

Πριν από δύο χρόνια ο γράφων είχε αναφέρει στο review του Black Ops 4 ότι ήταν το πιο “Call of Duty” Call of Duty μέχρι εκείνη τη στιγμή. Κάτι που ίσχυε, γιατί ήταν το πρώτο παιχνίδι μετά από μια σειρά φουτουριστικών Call of Duty,

που ενώ είχε ακόμα τα κουσούρια των futuristic warfare CODs επανέφερε την τάξη σε μερικούς βασικούς μηχανισμούς όπως το movement. Σήμερα αυτό αλλάζει. Το Call of Duty Black Ops: Cold War όχι μόνο είναι το πιο “Call of Duty” Call of Duty των τελευταίων επτά χρόνων, αλλά είναι και το καλύτερο παιχνίδι της σειράς από τη δημιουργία της μέχρι σήμερα σαν συνολική εμπειρία.

Υπάρχει μια διαφωνία στην κοινότητα του COD για το ποιο είναι μέχρι σήμερα το καλύτερο multiplayer Call of Duty. Αρκετοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι το Black Ops 2 είναι αυτό που είχε τα πάντα και τα έκανε όλα σωστά, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι η σειρά Modern Warfare, με το πρώτο και το δεύτερο παιχνίδι, είναι το peak του multiplayer για αυτή τη σειρά. Δεν θα διαφωνήσουμε, ακόμα και μετά το Cold War, είτε το MW είτε το BO II κατέχουν την κορυφή στη λίστα του καλύτερου multiplayer mode. Το Cold War, όμως, ήρθε να εκθρονίσει τον πρώτο στη λίστα του καλύτερου campaign, τον πρώτο στη λίστα του καλύτερου zombies mode, και έχει πιάσει από τον γιακά τον δεύτερο στη λίστα του καλύτερου multiplayer mode και τον ταρακουνάει.

Γιατί, λοιπόν, το Cold War είναι πρώτο στη λίστα με τα campaign modes; Γιατί πήρε την κλασική συνταγή των Call of Duty, με τις ευθύγραμμες αποστολές και τα κινηματογραφικά επίπεδα, κοίταξε στο παρελθόν του ποια βήματα έχουν γίνει που άρεσαν στο κοινό, πάτησε επάνω σε αυτά, τα εξέλιξε και έβγαλε από τη μέση όλο το ανούσιο περιεχόμενο και τις αποστολές που ανάγκαζαν τον παίκτη να τρέχει πίσω από έναν NPC όλη την ώρα, να κάνει defend μια περιοχή κ.α. Η ιστορία του Cold War, ως απευθείας συνέχεια του πρώτου Black Ops, σέβεται απόλυτα το σύμπαν και τους χαρακτήρες που έχουν συστηθεί στους παίκτες, και προσθέτει περισσότερους νέους χαρακτήρες, εξελίσσει την ιστορία αυτών και καταφέρνει να δέσει τον παίκτη μαζί τους χωρίς να κανιβαλίζει ονόματα και να εκτελεί συνεχώς fan service.

Καθ’ όλη τη διάρκεια του campaign ο παίκτης νιώθει κομμάτι της ομάδας, συνεισφέρει στην αποστολή με τον τρόπο που επιλέγει ο ίδιος και δεν καταλήγει απλά στο waypoint, έχοντας αφήσει εκατοντάδες πτώματα πίσω του. Αυτό γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτό στη νέα δυσκολία του παιχνιδιού, που ονομάζεται “Realism”, ενώ δεν οφείλεται στο γεγονός ότι τα missions είναι stealth, αλλά στο ότι η επιλογή είναι στο χέρι του παίκτη για το πώς και ποιες φορές θα εμπλακεί σε ανοιχτή μάχη, έχοντας ζυγίσει όλες τις επιλογές και κατανοώντας τις συνέπειες των πράξεών του πριν προβεί σε κάποια από αυτές, αφού διακινδυνεύει να ξεκινήσει από την αρχή, ή ακόμα και να χάσει πληροφορίες και intel που θα τον βοηθούσαν παρακάτω.

Σημαντική βοήθεια αποτελεί και το σύστημα δημιουργίας του χαρακτήρα κατά την αρχή του campaign, όπου ο παίκτης επιλέγει μέσα από μια λίστα από διαφορετικά perks για τον χαρακτήρα του. Όχι, το intel δεν είναι ανούσιο και συνοδευτικό, είναι αναγκαίο για το ξεκλείδωμα των side missions, που είναι μεν πολύ απλούστερα στον σχεδιασμό τους, σημαντικά δε για τον τερματισμό που θέλει να δει ο παίκτης. Υπάρχουν πολλαπλά side missions και διαφορετικά endings, όπως στο Infinite Warfare και στο Black Ops 2 αντίστοιχα, φτιαγμένα όμως με περισσότερο μεράκι και προσοχή ώστε να ανταμείβεται ο χρόνος του παίκτη μέσα στο βασικό mission.

Αυτό το δέσιμο είναι που κάνει καλό το campaign στο Cold War, αυτή η συνεχόμενη άνοδος, που ξεκινάει από το πρώτο mission και τελειώνει με (τα) το τελευταίο. Κάθε μια από τις αποστολές είναι διαφορετική, κάθε μια καλύτερη από την προηγούμενη, με αποτέλεσμα να καθηλώνουν τον παίκτη με την αδιάσπαστη ροή της ιστορίας που εξελίσσεται και την καταιγιστική (όπου αυτό απαιτείται) δράση, μέχρις ότου φτάσει το τέλος.

Μην ξεγελαστείτε, δεν μιλάμε για το επόμενο Deus Ex σε map design (αν και δανείζεται 1-2 αεραγωγούς), ούτε το επόμενο Mass Effect σε γραφή (αν και δανείζεται 1-2 συστήματα με τα οποία επηρεάζει ο παίκτης το τέλος της ιστορίας). Μιλάμε για ένα Call Of Duty, που έκανε πάνω από δύο βήματα μπροστά στον τρόπο που αφηγείται την ιστορία του, στον τρόπο που σχεδιάζει τους χάρτες του, στον τρόπο που δίνει ελευθερία στους παίκτες.

Μιλάμε για το ίδιο Call of Duty που έχει διάρκεια πέντε ωρών, που οι πρωταγωνιστές του είναι Αμερικανοί στρατιώτες που σώζουν τον κόσμο, που γυρίζει σε διάφορες περιοχές από διαφορετικές χρονικές περιόδους μέσα από το gameplay του, που οι παίκτες του “γαζώνουν” με μαχαίρια, πιστόλια, πολυβόλα, καραμπίνες, ελικόπτερα και αεροπλάνα. Απλά, είναι πολύ καλύτερο. Όχι, δεν θα γράψουμε κουβέντα για την ιστορία, πέρα από το πόσο καλή ροή έχει, πόσο σέβεται τις ρίζες του και πόσο ανοδική τάση έχει. Αν τα προηγούμενα Call of Duty είχαν ένα campaign, αυτό έχει ΤΟ campaign.

H πρώτη θέση στη λίστα με τα καλύτερα campaign κατοχυρώθηκε λοιπόν. Επόμενη λίστα είναι αυτή των zombies. Το έχουμε πει και στο παρελθόν ότι τα zombies μπορεί να είναι το τρίτο σε “σημασία” mode, αλλά απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί συνοδευτικό και για πολλούς αποτελεί τον λόγο αγοράς του τίτλου κάθε χρόνο. Η κοινότητα και η αφοσίωσή της στην ιστορία και στα κρυμμένα μυστικά πίσω από κάθε map είναι αξιοθαύμαστη. Γι’ αυτό το λόγο κάθε χρόνο ο γράφων, όταν πρόκειται να σχολιάσει και να κρίνει αυτό το mode, ενημερώνει πως η σκοπιά από την οποία το βλέπει δεν αποτελεί εκείνη του hardcore fan που έχει βρει όλα τα easter eggs, έχει ακολουθήσει ολόκληρη την ιστορία και ξέρει από έξω όλα τα σύμπαντα στα οποία αυτή εξελίσσεται και στα οποία είναι ζωντανός ή όχι ο Richtofen (μετά το τέλος του Black Ops 4, σε κανένα).

Η σκοπιά που βλέπουμε και σχολιάζουμε το zombies mode είναι αυτή του casual παίκτη, που παίζει το mode κάθε τόσο για να κρατάει σε εγρήγορση τον εαυτό του απέναντι στα zombies, και από αυτή την πλευρά το mode έχει υποστεί τόσες αλλαγές και βελτιώσεις που είναι αδύνατον να βρούμε έστω και το παραμικρό ελάττωμα.

Όπως συμβαίνει με το Campaign έτσι και στα zombies, μηχανισμοί από το παρελθόν που ήταν γνωστοί στους παίκτες επιστρέφουν χωρίς αλλαγές. Το mystery box, το pack a punch τα όπλα στους τοίχους, το XP και άλλα, είναι εδώ. Οι προθήκες είναι που έχουν αλλάξει το mode προς το καλύτερο και το έχουν φέρει πιο κοντά στα μέτρα ενός casual παίκτη. Το Warzone έχει επηρεάσει εμφανώς τα zombies και τους μηχανισμούς του. Πλέον, ο χαρακτήρας μπορεί να φορέσει armor για να δεχτεί περισσότερα χτυπήματα ενώ τα όπλα έχουν rarity το οποίο επηρεάζει τα attachments και, πιο σημαντικά, το damage του όπλου.

Ο λόγος που αυτές οι αλλαγές είναι θετικές είναι επειδή ωθούν τον παίκτη να παίξει παραπάνω και να ολοκληρώσει όσο το δυνατόν περισσότερα rounds. Το νέο exfil, που επιτρέπει στην ομάδα να ολοκληρώσει το παιχνίδι, χωρίς να χάσει, ανά πέντε rounds, σε συνδυασμό με τα ξεκάθαρα waypoints, τα οποία υποδεικνύουν ποια πρέπει να είναι η επόμενη κίνηση, ειδικότερα στα αρχικά rounds -όλα αυτά είναι αλλαγές που έχουν ως επίκεντρο την επιβίωση του παίκτη για όσο το δυνατόν περισσότερο.

Φυσικά αυτή η επιβίωση έρχεται με την ανάλογη επιβράβευση. Το νέο σύστημα αναβάθμισης όλων των perks που υπάρχουν στο map με τα materials που λαμβάνει ο παίκτης στο τέλος κάθε round, αλλά του δίνονται μόνο όταν έχει τελειώσει το παιχνίδι και χρησιμοποιούνται για το “μαξάρισμα” όλων των perks, weapon classes, field upgrades και ammo modes, είναι ο νέος σκοπός του mode. Επιπλέον, υπάρχει και end game activity για όσους τελειώσουν με τα upgrades τους, αφού τα zombies και το multiplayer έχουν ενιαίο σύστημα leveling και κάθε level στα zombies μετράει και στο multiplayer -και ανάποδα- με μοναδικά camos για τα όπλα σε κάθε mode τα οποία ανοίγουν ολοκληρώνοντας objectives.

Τέλος, φαίνεται να έχει γίνει μια στροφή στον τρόπο που εξιστορείται η ιστορία πίσω από το mode, αφού πλέον δεν είναι κρυμμένη σε κάποιο easter egg. Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το απλουστευμένο map, που σε κάποιο βαθμό αποτελεί γνώριμο έδαφος για όσους έπαιξαν τη Nacht Der Untoten,του CoD: World at War, συνθέτουν μια φιλική -για τους casual παίκτες zombies- εμπειρία αλλά πιο σημαντικά συνθέτουν μια εμπειρία που δεν είναι ατέρμονη και ατελείωτη.

Η νέα μορφή των zombies έχει σκοπό και ενδιαφέρον, δίνει έναυσμα και επιλογές στον παίκτη για το πως θα συνεχίσει το κάθε του round. Ένα mode του οποίου οι αλλαγές πολλές φορές περνούν απαρατήρητες από τους multiplayer παίκτες, κατάφερε να τραβήξει την προσοχή πολλών εξ αυτών, και αν αυτή η πρόοδος δεν χρήζει χειροκροτήματος και επιβράβευσης, τότε δεν ξέρουμε τι άλλο θα μπορούσε να κάνει αυτό το mode για να θολώσει τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των ατόμων της ίδιας κοινότητας. Η κορυφή της λίστας με την καλύτερη εμπειρία στα zombies ανήκει και αυτή στο Cold War.

Για το τέλος έχουμε αφήσει το multiplayer mode και τον “καβγά” που είχε με τον δεύτερο στη λίστα. Η αλήθεια είναι ότι είτε ο δεύτερος είναι το BO II είτε το COD 4, το Cold War δεν μπορεί να νικήσει αυτή τη μάχη. Δεν θα υπάρξει ποτέ παιχνίδι της σειράς που να είναι τόσο απλό, τόσο competitive και τόσο balanced όσο το COD 4. Οι εποχές έχουν αλλάξει, ο κόσμος ζητάει περισσότερα από τα παιχνίδια της σειράς, και όσο περισσότερα προτίθενται σε έναν τίτλο, τόσο πιο περίπλοκο και πιο δύσκολο στο balance θα γίνεται -είτε αυτά είναι όπλα είτε abilities, perks, maps, killstreaks, grenades κ.λπ. Το COD 4 βρίσκεται στην κορυφή γιατί τα έκανε όλα τέλεια και ευνοήθηκε από την αγορά και την περίοδο που κυκλοφόρησε.

Το Black Ops II, από την άλλη, είναι η ευθυγράμμιση των άστρων που γίνεται μια φορά στα χίλια χρόνια. Το ΒΟ ΙΙ ήταν πολύπλοκο, αλλά κατάφερε να τα κάνει όλα σωστά. Όλα τα maps, όλα τα modes, όλα τα όπλα (ναι υπήρχε το Μ8Α1 αλλά και το MSMC για counter balance) ήταν όπως έπρεπε. Το πρώτο παιχνίδι της σειράς με League Play, το πρώτο που ενσωμάτωσε την competitive σκηνή μέσα στο παιχνίδι με MLG TV κ.α. Το στίγμα που άφησε το Black Ops ΙΙ στη σειρά Call of Duty είναι τόσο έντονο και ο πήχης που έθεσε, τόσο ψηλά, που το μόνο που μπορεί να το κοντράρει είναι η απόλυτη απλουστευμένη εκδοχή του, το COD 4.

Όμως, 3η θέση στη λίστα δεν είναι μικρό κατόρθωμα. Το Cold War έχει πολύ λίγα προβλήματα, με τα περισσότερα από αυτά όμως να βρίσκονται στο multiplayer. Επειδή ακριβώς τα προβλήματα του τίτλου είναι λίγα, ας τα βγάλουμε από τη μέση πριν προχωρήσουμε στα θετικά. Το μικρότερο από τα προβλήματα είναι το balance. Μάλιστα, φέτος το παιχνίδι είναι σχεδόν άρτια ισορροπημένο. Με μοναδική εξαίρεση τα burst rifles που είναι overpowered, όλα τα υπόλοιπα όπλα, specials, grenades κ.λπ.. συνυπάρχουν αρμονικά μεταξύ τους στον χάρτη και μπορούν όλα να χρησιμοποιηθούν ανταγωνιστικά, ανεξάρτητου κλάσης. Μιλώντας για χάρτες, ένα ακόμα “αγκάθι” είναι ο μικρός αριθμός multiplayer χαρτών, που όμως αν η εταιρία κρατήσει το μοντέλο στήριξης που χρησιμοποίησε στο Modern Warfare, το παιχνίδι θα αποκτήσει πολύ σύντομα μεγάλη ποικιλία.

Το τελευταίο πρόβλημα είναι το skill based matchmaking. Δεν μπορούμε να αναλύσουμε πόσο καλό ή κακό κάνει το SBMM σε ένα παιχνίδι, είναι ένα πολύπλευρο θέμα με διάφορες απόψεις, που διχάζει τον κόσμο. Εμείς κρίνουμε το SBMM στον βαθμό που αυτό ενεργεί μέσα στο παιχνίδι, και έχοντας εμπειρία από πολλά ακόμα παιχνίδια που χρησιμοποιούν αυτό το σύστημα εδώ και χρόνια, μπορούμε να πούμε ότι η Treyarch έχει ρυθμίσει αυτή τη λειτουργία πιο ψηλά από ό,τι θα έπρεπε.

Τα ομαδικά παιχνίδια ατόμων που παίζουν εδώ και καιρό τίτλους της σειράς -και επομένως γνωρίζουν πώς να κινηθούν μέσα στην εκάστοτε πίστα- καθίστανται αδίστακτα και βάναυσα. Τα matches που οι παίκτες παίζουν solo είναι απόλυτα balanced και διασκεδαστικά για όσο αυτοί παίζουν με το 100% των δυνατοτήτων τους. Τη στιγμή που θα προσπαθήσουν να “χαλαρώσουν”, να δοκιμάσουν νέες τακτικές, νέα όπλα από αυτά που έχουν συνηθίσει, είναι καταδικασμένοι να χάσουν.

Στον αντίποδα των παραπάνω, το Cold War είναι από τους λίγους τίτλους που καταφέρνουν να κυκλοφορήσουν με σχεδόν όλα τα maps να είναι εξαιρετικά καλοφτιαγμένα. Όλα τα maps χρησιμοποιούν το three-lane design πρότυπο, όλα διαθέτουν σημεία που ευνοούν όλες τις κλάσεις των όπλων -από SMGs μέχρι Snipers- όλα φέρουν διαδρομές για flank στην αντίπαλη ομάδα και όλα τα σημεία οδηγούν τον παίκτη στο να εμπλακεί στη μάχη αντί να κρυφτεί σε κάποια γωνία. Στο παραπάνω βοηθάει και το μέγεθός τους, σε συνδυασμό με το movement του τίτλου, το οποίο χαρακτηρίζεται σχετικά αργό, αλλά και το time to kill, που έχει επιστρέψει σε φυσιολογικά επίπεδα (μετά από το υπερβολικά μεγάλο TTK του Black Ops 4 και το υπερβολικά μικρό TTK του MW 2019).

Το multiplayer διαθέτει επίσης σωστό progression system στα όπλα, αφού για να ξεκλειδώσει ο παίκτης τα attachments και να τα φέρει στα μέτρα του πρέπει να αφιερώσει αρκετές ώρες. Τα perks είναι φέτος -για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια- κατανεμημένα σωστά στα τρία διαφορετικά tiers, και οι επιλογές του παίκτη μπορούν να βοηθήσουν έμπρακτα το class του, ενώ τα lethals (grenades, semtex κ.λπ.) είναι ισορροπημένα ως προς τον αριθμό, το damage και το range τους. Τα field upgrades βοηθούν την ομάδα και τον παίκτη χωρίς να προκαλούν προβλήματα στη ροή της μάχης αφήνοντας τη μάχη να εξελιχθεί μόνο με βάση το skill.

Τέλος, τα killstreaks -με το νέο τους σύστημα, που επιτρέπουν στον παίκτη να συνεχίσει να μαζεύει πόντους για αυτά ακόμα και μετά τον θάνατό του- φαίνεται πως έχουν έρθει σε μια ισορροπία, αφού όσοι δεν κατάφεραν καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού να πάρουν πολλαπλά kills χωρίς να πεθάνουν, δεν επιβραβεύονται με killstreaks μεγαλύτερα από το UAV.

Εν κατακλείδι, φέτος είναι μια ιστορική χρονιά για το Call of Duty. Είναι μια χρονιά που όταν φύγει και κυκλοφορήσει το επόμενο παιχνίδι, πολλοί οπαδοί της σειράς θα τη νοσταλγούν. Το Multiplayer mode του είναι απόλυτα balanced (με την εξαίρεση μιας κλάσης όπλων), τα maps είναι από τα καλύτερα που έχουν δημιουργηθεί ποτέ σε Call of Duty και θα είναι αυτά που σε μερικά χρόνια θα επιστρέφουν σαν αγαπημένα των παικτών μέσα από updates/ dlcs/ packs, ενώ η υπόσχεση της εταιρείας να συνεχίσει το μοτίβο με τα δωρεάν updates που έχτισε στο Modern Warfare του 2019 και να προφέρει όλο το έξτρα περιεχόμενο δωρεάν, θα εξαλείψει και το πρόβλημα με τον μικρό αριθμό χαρτών.

Φέτος, με την ανάπτυξη των διαφορετικών modes να έχει κατανεμηθεί σωστά στα studio (Raven: Campaign – Sledgehammer & Treyarch: Zombies & Multiplayer) φαίνεται πως το franchise Call of Duty έχει επιστρέψει στις ρίζες και τις παλιές του δόξες. Ο εμπλουτισμός του Cold War με το Warzone (ή το ανάποδο, αν θέλετε) και ο ερχομός του Ranked Play στο multiplayer, έχουν σφραγίσει ήδη τη θέση του Cold War στη λίστα γενικής κατάταξης των παιχνιδιών Call of Duty και η θέση του είναι η 3η. Αν ακολουθήσατε έστω και για μια στιγμή αυτή τη σειρά για το campaign, για το multiplayer ή για το zombies mode, φέτος είναι χρονιά-σταθμός.

To Call of Duty: Black Ops – Cold War κυκλοφορεί από τις 13/11/20 για PS4, PC, Xbox One και Xbox Series. Στις 19/11/20 κυκλοφορεί για το PS5. To review βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS4 με review code που λάβαμε από την AVE.

The post Call of Duty Black Ops: Cold War – Review appeared first on GameOver.