Τον Μακέντα τον αφήνεις να φύγει, τον Χατζηγιοβάνη όχι

Στις 22 Αυγούστου ο Φεντερίκο Μακέντα θα δει 28 αναμμένα κεριά στη γενέθλια τούρτα του - όσα τα χρόνια από εκείνη την Πέμπτη που είδε το φως του ήλιου στη Ρώμη. Στις 3 Σεπτεμβρίου θα σβήσει το πρώτο κερί του ως ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού. Αν το σβήσει.

Την ίδια εποχή που ο Νίκος Νταμπίζας, ενεργοποιώντας το σχέδιο ενίσχυσης του ρόστερ του 'τριφυλλιού' κλείνει τη μία μετά την άλλη τις (αργοπορημένες)

συμφωνίες, με πιο πρόσφατες εξ αυτών του Νορβηγού Ζαχίντ (με δανεισμό από τον ΑΠΟΕΛ) και του Γάλλου Μολό (για 2 χρόνια), ο Ιταλός επιθετικός περιστρέφεται γύρω από έναν άξονα πληροφοριών που τον θέλουν εκτός Ελλάδας με το κατάλληλο αντίτιμο και δεν είναι βέβαιο πως θα προλάβει να συμπληρώσει ένα χρόνο στην Ελλάδα. Έχοντας κατορθώσει σε διάστημα μικρότερο των 11 μηνών να μονιμοποιηθεί στην κορυφή της επίθεσης των 'πρασίνων' και εξαργυρώνοντας -τουλάχιστον σε φήμη- τα 11 γκολ από τα τέλη του Σεπτέμβρη ως τις αρχές Μαΐου (1 στο κύπελλο και 10 στο πρωτάθλημα), εμφανίζεται σαν να τον άγγιξε το ραβδί ενός 'χόπους-κόπους' μάγου. Ένα ραβδί που τέτοιες ιδιότητες που τον μεταμόρφωσε από ένα 'τελειωμένο' φορ της Β' Ιταλίας σ' ένα δελεαστικό πρότζεκτ για ομάδες που αναζητούν έναν αξιόπιστο γκολτζή, χωρίς ν' αναγκαστούν να ξοδέψουν πολλά. Πόσο μάλλον όταν τον βλέπουν να σκοράρει με την ίδια συνέπεια στα φιλικά της προετοιμασίας απέναντι σε ομάδες όπως η Φέγενορντ ή ο Άγιαξ. Εξέλιξη που ανεβάζει επιπλέον την αξία του.

Ήδη οι 'πράσινοι' έχουν ενοχληθεί από κλαμπ που ενδιαφέρονται για τον Μακέντα, δελεάζοντας ταυτόχρονα τον ίδιον μ' ένα πολύ καλό συμβόλαιο. Τέτοιο που δεν πρόκειται να βρει τα επόμενα χρόνια. Ο τεχνικός διευθυντής του 'τριφυλλιού' είναι -για την ώρα- άκαμπτος, περιμένοντας μια (επίσημη) προσφορά που να καλύπτει στο όλον της τις οικονομικές απαιτήσεις του Παναθηναϊκού, κοντά στα 2 εκατομμύρια ευρώ. Τόσο κοστολογείται πάνω-κάτω η 'φανέλα με το 9' του Παναθηναϊκού, ο φορ γύρω από τον οποίο κινούνται οι υπόλοιποι. Αλήθεια είναι πως έχουν ανεβάσει τον πήχη, πιστεύοντας ότι αξίζει να ρισκάρουν για τον παίκτη που κουβαλά το μεγαλύτερο βάρος στην επίθεση. Αυτή είναι η πεποίθησή τους και ουδείς τούς κατηγορεί.

Στην κουβέντα, βέβαια, μπαίνει το 'αλλά'. Ήταν ένα από τα τέσσερα θέματα που απασχόλησε το Pod-όσφαιρο 27 του Contra.gr.

Στο σαββατιάτικο φιλικό με τη Φένλο ο Μακέντα δεν αγωνίστηκε. Το ρόλο του μοιράστηκαν ο Νίκος Βέργος στο πρώτο μισό της αναμέτρησης και ο Αργύρης Καμπετσής στο δεύτερο. Ο πρώτος παραμένει ένας από τους 5 ποδοσφαιριστές που έχουν ν' αποδείξουν πολλά στη διάρκεια της νέας σεζόν, ενώ ο δεύτερος ήταν εκείνος που κινήθηκε στην πλάτη του τελευταίου αντίπαλου αμυντικούς, πήρε την μπαλιά, βρήκε την μπάλα με το αριστερό και μ' υπέροχο, εναέριο πλασέ χάρισε τη νίκη στο 'τριφύλλι', απόρροια και των επεμβάσεων του Διούδη στο πρώτο 45λεπτο. Μια νίκη που κατά τον Γιώργο Δώνη δεν είχε τόση σημασία από τη στιγμή που "το παιχνίδι έγινε σε πλαστικό γήπεδο και δεν μπορούμε να βγάλουμε αυτά που κάνουμε στην προπόνηση". Τουναντίον απέφερε τον τραυματισμό του Μπουζούκη.

Τόσο όμως ο Βέργος όσο και ο Καμπετσής έχουν φανερώσει τα πρόσόντα τους: ότι και καλά κινούνται στο χώρο και το τελείωμα το διαθέτουν. Στερήθηκαν μονάχα τη ρέντα. Ρέντα που έχει συνοδεύσει τον Μακέντα καθ' όλη τη θητεία του στον Παναθηναϊκό, κυρίως δε στο ξεκίνημά της, όταν κέρδισε κιλά αυτοπεποίθησης, με αποτέλεσμα να βρεθεί μπροστά από τους άλλους δύο στην ιεραρχία των σέντερ φορ. Κυρίως τον Καμπετσή 'έβλαψε' αυτό. Έναν ποδοσφαιριστή που ο Παναθηναϊκός είχε κυνηγήσει πολύ το περασμένο καλοκαίρι για να τον φέρει από την Ντόρτμουντ, επέμεινε και υπέμεινε, κατάφερε να τον κάνει δικό του και στο ξεκίνημα της σεζόν ήταν 11αδάτος βοηθώντας στην ανάπτυξη των αντεπιθέσεων.

Η ανάγκη παραμονής του Χατζηγιοβάνη

Κοινώς φορ υπάρχουν και γι' αυτό το βασικό ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό δεν είναι αν (και πόσο) θα πωληθεί ο Μακέντα. Αυτός που δεν αναπληρώνεται με την ίδια άνεση, τουλάχιστον εσωτερικά, είναι ο Τάσος Χατζηγιοβάνης. Τέτοιος άλλος παίκτης, με τα ανεπτυγμένα χαρακτηριστικά που διαθέτει, δεν υφίσταται, τούτη τη στιγμή, στο ρόστερ των 'πράσινων' και η συζήτηση για την ανανέωση του συμβολαίου του (με όποιο κόστος) θα έπρεπε ν' αποτελεί μείζον ζήτημα. Οι ταχύτατες επελάσεις του από τ' άκρα, η σπάνια επαφή του με την μπάλα, οι κάθετες μπαλιές του, όπως αυτή με λόμπα που παρείχε στον Καμπετσή για να να σκοράρει, η ντρίμπλα στο πέναλτι που έπρεπε να είχε κερδίσει, η γενικότερη χημεία του με το υπάρχον σύνολο δεν είναι στοιχεία που βρίσκονται ταυτόχρονα σ' έναν 22χρονο ποδοσφαιριστή. Πόσο μάλλον σε μια προσιτή τιμή.

Ο Χατζηγιοβάνης έκανε πέρυσι 27 παιχνίδια στο πρωτάθλημα με 4 γκολ (30 συνολικά) και ήταν ο μοναδικός των 'πρασίνων' με τριψήφιο αριθμό γεμισμάτων, ασχέτως ποσοστού επιτυχίας (28/111), και ο δεύτερος σε κερδισμένα φάουλ (52 μετά τα 61 του Μπουζούκη). Αλίμονο αν ήταν ολοκληρωμένος, άρτιος στο παιχνίδι του και συνεπής μονίμως στα καθήκοντά του. Υποπίπτει σε λάθη, χάνει πότε-πότε τη θέση του, παρασύρεται ενίοτε από το ένστικτο του. Παραμένει παρόλα αυτά ο ένας και μόνος παίκτης γραμμής, έχοντας την ευχέρεια ν' ανταποκριθεί σε διαφορετικούς ρόλους. Να τρέξει (με) την μπάλα, να φτιάξει παιχνίδι από τ' άκρα ή τον άξονα, να πατήσει περιοχή, να τελειώσει φάσεις, να σκοράρει.

Ο Γιοάν Μολό, που αποκτήθηκε προφανέστατα ως δικλείδα ασφαλείας σε περίπτωση που ο κατά 8 χρόνια νεότερος Έλληνας εξτρέμ παραχωρηθεί προτού φύγει ως ελεύθερος, είναι ένα στοίχημα γιατί ο χαρακτήρας που κουβαλά στα 30 του δεν αλλάζει εύκολα. Ο Χατζηγιοβάνης είναι, αντιθέτως, ένας value for money ποδοσφαιριστής που ο Παναθηναϊκός οφείλει να ποντάρει πάνω του, ξοδεύοντας ακόμη και παραπάνω απ' όσα υπολόγιζε.