Το γόνατο του Ουαγκέ θυμίζει το τέλος καριέρας του Μπρέσεβιτς

Ο Ιβάν Μπρέσεβιτς, υπήρξε μία από τις πλέον συμπαθητικές φιγούρες της πιο cult περιόδου στην ιστορία της ΑΕΚ. Για την ακρίβεια τη σημάδεψε, ενώ δεν είναι και τόσο μακριά εκείνες οι 'σκοτεινές' ημέρες του μαύρου τούνελ, όταν αγωνιζόταν στα γήπεδα της Γ' Εθνικής. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως εμβληματικός για τους πλημμυρισμένους από πάθος πανηγυρισμούς του στα νικητήρια buzzer beater

γκολ που είχε σημειώσει απέναντι στο Αιγάλεω και στον Αχαρναϊκό. Ήταν ίσως ο ήρωας των πιο αιρετικών νικητήριων στιγμιοτύπων από τότε που αυτή η ομάδα υπάρχει.

Δυστυχώς για εκείνον, ένας τραυματισμός στον γόνατο έμελλε να εξωθήσει την καριέρα του σε πρόωρο τέλος. Ο Μπρέσεβιτς διαγνώστηκε με πρόβλημα στον χόνδρο, το οποίο στην πορεία διογκώθηκε από ένα κακό πάτημα και τον οδήγησε στο χειρουργείο. Πάλεψε για να επιστρέψει, τα κατάφερε σε επίπεδο προπονήσεων, όμως γρήγορα αποδείχτηκε ότι η δουλειά που είχε γίνει δεν ήταν αρκετή προκειμένου να αγωνιστεί ξανά δίχως προβλήματα. Το συμπέρασμα πριν από το δεύτερο χειρουργείο, ήταν 'αποκαρδιωτικό': θα έπρεπε να υποβληθεί σε μεταμόσχευση χόνδρου και μηνίσκου, κοινώς να αλλάξει γόνατο. Όχι απαραίτητα για να ξαναπαίξει ποδόσφαιρο. Ο πρώτος στόχος ήταν να περπατήσει και πάλι χωρίς προβλήματα.

Ο αγαπημένος της εξέδρας στα δύσκολα χρόνια 'Μπρέλε', το κυνήγησε με το ίδιο πάθος που τον διέκρινε όταν αγωνιζόταν. Αρχικά περπάτησε με πατερίτσες, μετά τις πέταξε, άρχισε κόντρα στις προβλέψεις να τρέχει, επιχείρησε να επιστρέψει στις προπονήσεις και τα κατάφερε με στόχο να παίξει έστω σε ένα παιχνίδι. Μάταια όμως. Ενόσω η ΑΕΚ σκαρφάλωνε τις κατηγορίες, εκείνος μοχθούσε για τη δική του μεγάλη επιστροφή, όμως εν τέλει η προσπάθειά του δεν τελεσφόρησε. Τελικά έπαιξε ξανά ένα τελευταίο επίσημο ματς με τη φανέλα της άσημης ΝΚ Μπούιε. Όχι και τόσο ευχάριστο πάντως για φινάλε καριέρας εκείνο το 0-11 από τη Ριέκα για το Κύπελλο Κροατίας, στις 10 Ιανουαρίου 2019, τέσσερα χρόνια μετά από την αφετηρία της περιπέτειάς του.

Ο τραυματισμός του Μπρέσεβιτς ήταν διαφορετικής φύσεως από εκείνον του Μούσα Ουαγκέ, ο οποίος στο ντέρμπι πρωταθλήματος απέναντι στον Άρη, διέλυσε το γόνατό του στο δοκάρι της εστίας του αντιπάλου, προσπαθώντας να αποτρέψει ένα γκολ που δεν θα μετρούσε. Από τις εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκε, εξήχθη το συμπέρασμα της ολικής καταστροφής. Δεν υπήρχε πλέον εντός της τραυματισμένης περιοχής κάτι που να μην είχε κοπεί. Ήδη από το πρωί της Κυριακής (20/12), ο Ουαγκέ αναρρώνει από την πρώτη επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε στη Βαρκελώνη κι ενώ είναι δεδομένο ότι θα υπάρξει δεύτερη. Στο μεσοδιάστημα θα ακολουθήσει κύκλο θεραπειών, προτού μπει ξανά στο χειρουργείο για να γίνει η δεύτερη διόρθωση πάνω στην ήδη χειρουργημένη περιοχή.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, άπαντες επιχειρούν να δουν με αισιοδοξία το φως στην άκρη του τούνελ. Προς αυτή την κατεύθυνση έδειξε και η πρώτη επίσημη ενημέρωση από τη Μπαρτσελόνα, σύμφωνα με την οποία ο Ουαγκέ θα χρειαστεί τουλάχιστον 9 μήνες αποθεραπείας προτού αρχίσει να σκέφτεται ότι θα παίξει ξανά ποδόσφαιρο, εφόσον όλα έχουν κυλήσει ομαλώς. Διότι οι πρώτες εκτιμήσεις μετά τον τραυματισμό του, δεν έβλεπαν τόσο μακριά, θέτοντας ως πρώτο στόχο το να επιστρέψει το γόνατό του στην πλήρη κανονικότητα λειτουργιών που έχει ένας φυσιολογικός άνθρωπος και όχι ένας ποδοσφαιριστής σε υψηλό επαγγελματικό επίπεδο. Αυτό είναι το μετά με πολλά 'εφόσον'.

Μέσες άκρες, πέραν της διαφορετικότητας του τραυματισμού, για τον Ουαγκέ θα ισχύει ότι και για τον Μπρέσεβιτς. Θα πρέπει να μάθει στο 'καινούργιο' γόνατό του ποια είναι η ζωή ενός επαγγελματία ποδοσφαιριστή και μέσα από τη συνεργασία τους (επί της ουσίας μια προσπάθεια εξημέρωσης) να καταλάβει αν αυτό θα είναι υπάκουο, συνεργάσιμο και προπάντων ικανό να (υπο)στηρίξει τα βήματά του προς την επιστροφή στα γήπεδα. Οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος του, όμως όσες υπάρχουν θα γίνουν πραγματικές μόνον εφόσον ο ίδιος βρει τη δύναμη να τις ξυπνήσει από την μακρόχρονη νάρκη, όταν έρθει η ώρα της καθοριστικής μάχης.