Γιατί η 8άδα της Euroleague θα είναι πολύ δύσκολη για τις ελληνικές ομάδες

Όπως αναμενόταν η Μπαρτσελόνα ανακοίνωσε την απόκτηση του Νίκολα Μίροτιτς. Μπορεί το ποσό τελικά να μην είναι 70 εκατομμύρια (μεικτά) για έξι χρόνια, αλλά 27 για τρία (με οψιόν ενός ακόμη χρόνου) και ... πάλι πολλά είναι, αν αναλογιστούμε ότι οι Καταλανοί θα πληρώνουν ετησίως (συμπεριλαμβανομένης και εφορίας) 9 εκατομμύρια ευρώ, για να έχουν τον Μίροτιτς με τα μπλαουγκράνα.

Το αν ο Μίροτιτς αξίζει ή όχι να παίρνει τόσα χρήματα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ ή καλύτερα αν το ευρωπαϊκό μπάσκετ αντέχει τέτοια συμβόλαια το αναλύσαμε πρόσφατα. Η ουσία είναι ότι η Μπαρτσελόνα είτε γιατί ο Μπαρτομέου

θέλει να ξαναβγεί πρόεδρος με τα μπούνια, είτε επειδή πέντε χρόνια στο περιθώριο της Ευρωλίγκας και της ACB είναι στο περιθώριο, επιστρέφει δριμύτερη.

Δεν ήταν, άλλωστε, μόνο ο Μίροτιτς. Ξεκίνησε με τον Κόρεϊ Χίγκινς που αποχώρησε από την ΤΣΣΚΑ και συνέχισε με Μπράντον Ντέιβις από την Ζαλγκίρις και δεν σταματάει. Ο Άλεξ Αμπρίνες λέγεται ότι έχει συμφωνήσει και αυτός να υπογράψει τριετές συμβόλαιο με την Μπάρτσα, επιστρέφοντας στα πάτρια εδάφη μετά από την όχι και τόσο επιτυχημένη του θητεία στο ΝΒΑ, που όπως φάνηκε και στο πρόσφατο βίντεο το οποίο ο διεθνής Ισπανός κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες, του στοίχισε πάρα πολύ στην ψυχολογία του.

Ο Αμπρίνες σχεδόν έπαθε κατάθλιψη, δείχνοντας άρνηση να παίξει μπάσκετ. αλλά τώρα επιστρέφει στην Βαρκελώνη για ένα νέο ξεκίνημα, δίνοντας στην ομάδα του Πέσιτς ξεχωριστή ποιότητα. Το μεγαλόπνοο σχέδιο της Μπάρτσα έχει σαν γκραν φινάλε, αν αληθεύουν τα σενάρια των τελευταίων ημερών, και τον επαναπατρισμό του Πάου Γκασόλ! Ο 39χρονος εμβληματικός σέντερ της Ισπανίας είναι ελεύθερος, ακόμη δεν έχει βρει ομάδα και στο τέλος ενδεχομένως να σκεφτεί τη λύση να επιστρέψει και να κλείσει την καριέρα του στην πατρίδα του.

Έτσι κι αλλιώς η Μπαρτσελόνα δεν θα έχει σχέση με την ομάδα των περασμένων ετών. Τουλάχιστον σε επίπεδο παικτών, η ενίσχυσή της είναι δεδομένη, ανεξάρτητα αν στην Ευρώπη το μπάσκετ και η επιτυχία δεν συσχετίζονται μόνο με την εικόνα του ρόστερ και των αστεριών που έχει κάθε ομάδα. Κανείς όμως δεν διαφωνεί ότι η Μπαρτσελόνα θα είναι του χρόνου μια εν δυνάμει διεκδικήτρια να παίξει στο φάιναλ-φορ του 2020. Παρεμπιπτόντως, η Ευρωλίγκα δεν έχει ανακοινώσει ακόμη την πόλη, η οποία θα φιλοξενήσει το επόμενο κορυφαίο ραντεβού.

Η Φενέρ που δεν διαλύθηκε

Κι ενώ η Μπαρτσελόνα συνεχίζει το χτίσιμο της νέας (υπερ)ομάδας, η Φενέρ που ήταν έτοιμη να... διαλυθεί από τα οικονομικά προβλήματά του κλαμπ, όχι μόνο στέκεται στα πόδια της, αλλά είναι έτοιμη να φτιάξει εκ νέου ένα πανίσχυρο σύνολο, που πέρσι σάρωσε στην κανονική περίοδο αλλά τα θαλάσσωσε (και λόγω των προβλημάτων τραυματισμού) στο Final-4. Ο Νάντο Ντε Κολό δεν θα επιστρέψει τελικά στην Ισπανία, όπως ήθελε η σύζυγός του, αλλά θα γίνει κάτοικος Κωνσταντινούπολης.

Παρέα με τον Κώστα Σλούκα που πολιορκήθηκε σχεδόν απ' όλες τις ομάδες της Euroleague, αλλά ανανέωσε το συμβόλαιό του με τη Φενέρ, ο Γάλλος αστέρας (18.6π - 3,9 ασίστ στην πενταετή παρουσία του στην ΤΣΣΚΑ) φιλοδοξεί να δημιουργήσει ένα αξεπέραστο δίδυμο στην περιφέρεια το οποίο θα κάνει και τη ζωή του Ομπράντοβιτς στον πάγκο πολύ πιο εύκολη. Η Φενέρ κράτησε και τον Ντατόμε, όχι όμως και τους Μέλι-Γκούντουριτς οι οποίοι αποφάσισαν να μετακομίσουν στο ΝΒΑ. Ειδικά το κενό του Ιταλού δεν καλύπτεται εύκολα, ακόμη κι αν καρποφορήσουν οι επαφές με τον Κρις Σινγκλετον που φεύγει από την Μπαρτσελόνα. Η Φενέρ πάντως δείχνει αποφασισμένη να κρατηθεί στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο, ξεπερνώντας τον ύφαλο των χρεών που πνίγουν τον σύλλογο.

Η ισχύς Ρεάλ και Εφές

Την ίδια ώρα η Ρεάλ Μαδρίτης και η Εφές είχαν σαν πρώτο μέλημα να κρατήσουν ακέραιο το ρόστερ της χρονιάς που πέρασε, με μικρές προσθαφαιρέσεις. Η Εφές, πρωταθλήτρια Τουρκίας και φιναλίστ στη Μπασκόνια, ανανέωσε τους πάντες πλην του Μπροκ Μότουμ, ο οποίος θα συνεχίσει την καριέρα του στη Βαλένθια. Ο Αταμάν τους ήθελε όλους και τους κράτησε, ενώ στη θέση του Μότουμ, τη φανέλα της Εφές θα φορέσει ο Αλεκς Πίτερς που πέρασε μια σεζόν στην ΤΣΣΚΑ χωρίς πάντως να εντυπωσιάσει. Είναι ωστόσο ένας ψηλός πάουερ-φόργουορντ που σουτάρει καλά από μακριά, όπως ακριβώς και ο Μότουμ.

Το μεγάλο ερωτηματικό για την Εφές είναι η παραμονή ή όχι του Σέιν Λάρκιν, που έδωσε ρεσιτάλ φέτος αλλά η προτεραιότητά του, όπως έχει δηλώσει είναι η επιστροφή του στο ΝΒΑ. Σημειώστε αυτή την εκκρεμότητα γιατί η κάλυψη του κενού Λάρκιν (αν φύγει τελικά) ενδεχομένως να δημιουργήσει απανωτές καραμπόλες.

Στην Μαδρίτη η Ρεάλ έδωσε 15 εκατομμύρια ευρώ για τα επόμενα πέντε χρόνια ώστε να κρατήσει τον Ταβάρες, πλήρωσε 200.000 ευρώ στην Μπανταλόνα εξαγοράζοντας το συμβόλαιο του Λαπροβίτολα (σπουδαία χρονιά φέτος στην ΑCB) και προορίζει τον Τζόρνταν Μίκι (της Χίμκι) σαν αντικαταστάτη του Αγιόν, που αποχωρεί από τη βασίλισσα. Ο Λάσο δεν κάνει πολλές αλλαγές, αλλά εμπλουτίζει την ομάδα του με παίκτες που ταιριάζουν στη φιλοσοφία του και κάνουν την ήδη εξαιρετική ομάδα που διαθέτει ακόμη καλύτερη.

Η αναμονή της ΤΣΣΚΑ Μόσχας

Σε αυτό το πολύ θερμό μεταγραφικό καλοκαίρι, ακόμη δεν έχει μιλήσει η ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ή μάλλον έχει κάνει τις πρώτες κινήσεις της, χωρίς ακόμη να δείξει ολότελα τις τελικές της προθέσεις. Ήδη έχασε Ντε Κολό και Χίγγινς, μάλλον θα αποχωρήσει και ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ (για τη Βαλένθια;). Η πρωταθλήτρια Ευρώπης ανανέωσε το συμβόλαιο του Δημήτρη Ιτούδη που θα συνεχίσει να κάθεται στον πάγκο της ρωσικής ομάδας, κράτησε τον Χάινς και έκανε δυο κινήσεις με επίκεντρο την Μπασκόνια. Πήρε δηλαδή τον Γιοχάνες Βόιγκtμαν (για πρώτη φορά Γερμανός θα φορέσει τη φανέλα της ομάδας του κόκκινου στρατού) και τον Αμερικανό Χίλιαρντ που ήταν σπουδαίος στα πλέι-οφ για την πρόκριση στο Final-4. Η αντικατάσταση των αστεριών του, ωστόσο, είναι το βασικό ζητούμενο για το ρωσικό κλαμπ που περιμένει την εξέλιξη της υπόθεσης Ροντρίγκεθ για να κάνει τις τελικές κινήσεις της.

H δυνατή Ευρωλίγκα, η σκληρή μάχη της οκτάδας

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πρώτα ότι θα δούμε μια εξόχως ανταγωνιστική Ευρωλίγκα για του χρόνου. Στις τέσσερις ομάδες του φάιναλ-φορ της Μπασκόνια, που θα παρουσιαστούν και του χρόνου πολύ ισχυρές, πρέπει να προσθέσουμε την Μπαρτσελόνα. Σημειώστε ότι η Αρμάνι Μιλάου, με τον Έτορε Μεσίνα στον πάγκο, θα είναι τουλάχιστον δυο επίπεδα πιο σοβαρή και δεν θα αρκείται σε 5-6 μεγάλες νίκες μέσα στη χρονιά, ενώ πιο δυνατή περιμένουμε και την Μακάμπι, με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο να έχει πάρει τα ηνία για τα καλά και να σχεδιάζει τη νέα χρονιά μεθοδικά και προοπτική τη δημιουργία μιας σπουδαίας ομάδας.

Σύνολο 7 ομάδες. Υπολογίστε ακόμη τη δυναμική που εκπέμπει τα τελευταία χρόνια η Ζαλγκίρις, ότι η Βαλένθια δεν θα είναι σαν την Γκραν Κανάρια (ήδη ασχολήθηκε με παίκτες όπως ο Ντε Κολό και ο Ροντρίγκεθ) ούτε ο Ερυθρός Αστέρας της Stark Arena (των 22.000 θεατών) σαν την Μπούτουτσνοστ. Ακόμη και η πρωτοεμφανιζόμενη Ζενίτ που πήρε την wild card ετοιμάζεται να ρίξει χρήμα, με μπάτζετ 14 εκατομμυρίων δολαρίων! Συμπέρασμα πρώτο και βασικό: Η αρχική μάχη όλων θα είναι η πρόκριση στην 8αδα, που αντικειμενικά θα' ναι δύσκολη και με την αύξηση των ομάδων από 12 σε 18.

Νομίζουμε ότι αυτός πρέπει να είναι και ο αντικειμενικός στόχος των δυο ελληνικών ομάδων, οι οποίες βρίσκονται εν μέσω των μεταγραφικών κινήσεών τους. Εντάξει δεν πρόκειται να πάρουν τον Μίροτιτς, ή το Ντε Κολό, το ξέρουμε ότι 'ψωνίζουν' από το πάνω ράφι του... Champions League (Ράις, Πάντερ), ωστόσο, θα πρέπει να είμαστε, πλέον, πολύ ρεαλιστές. Με τα χρήματα που βάζουν οι 'αιώνιοι' εκεί μπορούν να κινηθούν, εκεί κινούνται.

Θα χρειαστεί να περιμένουμε την ολοκλήρωση των ρόστερ τους για να εκφράσουμε μια πιο ολοκληρωμένη άποψη. Θυμηθείτε, ωστόσο, ότι ναι μεν τα χρήματα παίζουν ρόλο, δεν είναι όμως το παν για την καταξίωση στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Και πολλές φορές οι κινήσεις ουσίας είναι πολύ καλύτερες από εκείνες του εντυπωσιασμού.

Αυτό που πρέπει να αποβάλλουν τόσο ο Ολυμπιακός όσο και ο Παναθηναϊκός είναι ο μεγαλοϊδεατισμός. Η εντύπωση, δηλαδή, ότι το φάιναλ-φορ είναι εύκολο. Ήδη οι 'ερυθρόλευκοι' συμπλήρωσαν μια διετία που βλέπουν το ραντεβού των τεσσάρων με το κιάλι (φέτος δεν ήταν καν στους '8' με το τραγικό φινάλε της κανονικής περιόδου), οι δε 'πράσινοι' αγνοούν την ατμόσφαιρα του Final4 από το 2012.

Η προσγείωση την πραγματικότητα, η επίγνωση αυτής δεν είναι μοιρολατρία, αλλά μια ρεαλιστική αντιμετώπιση η οποία μπορεί να αποφέρει, κάποιες φορές, και μικρά αθλητικά θαύματα. Το να πιστεύεις κάτι άλλο, για αυτό που είσαι, είναι το χειρότερο. Ειδικά στον πρωταθλητισμό αυτού του επιπέδου.