Αγαλματάκια ακούνητα, αλλά το πρόβλημα δεν λύνεται με πρώην

Η ήττα της ΑΕΚ από τον Παναθηναϊκό εντός έδρας στο ΟΑΚΑ, 2-1, για την 11η αγωνιστική της Super League Interwetten, έδωσε την αισθητικά άρτια εικόνα μιας ακίνητης άμυνας και αυτομάτως έφερε το θέμα στη μεγάλη καψούρα-μολότοφ.

Μετά το γκολ του Φεντερίκο

Μακέντα, ο Βασίλης Ζαγαρίτης, που έγινε κάτοχος της μπάλας, έκανε προώθηση κουβαλώντας την και ο Ιταλός προσπάθησε να το ξανακάνει, τρέχοντας ανάμεσα στους αμυντικούς της ΑΕΚ. Η μπαλιά ήταν ψηλή και πήγαινε προς τον επιθετικό του Παναθηναϊκού, ο οποίος με χαρακτηριστική άνεση την έφερε μπροστά του σταματώντας την με το στέρνο του. Αυτή η φάση αναδεικνύει, ακόμα περισσότερο από το γκολ, το πραγματικό αμυντικό πρόβλημα της ΑΕΚ, το οποίο, βεβαίως, δεν θα εξέλιπε ακόμα και δίχως αυτήν, ωστόσο είναι οι διαστάσεις του που απασχολούν.

Τα πράγματα έγιναν χειρότερα με το γκολ του Κουρμπέλη στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου. Οι αμυντικοί της ομάδας του Μάσιμο Καρέρα, λες και περίμεναν κόρνερ, βρέθηκαν να μαρκάρουν τα... δοκάρια, κοιτάζοντας τον Ζαγαρίτη, ο οποίος πέρασε περπατητά τον Γιώργο Βασιλαντωνόπουλο με τη μόνη κίνηση που γινόταν να κάνει, και την μπάλα. Όλοι οι αμυνόμενοι έμειναν ακίνητοι, λες και ήταν ένα στοπ καρέ της ταινίας ‘Μαριχουάνα στοπ’, πριν εκινήσει να χορεύει η Μαρία Ιωαννίδου. Στο πλασέ του Κουρμπέλη η μπάλα κύλησε βασανιστικά, λες και ήθελε να προσδώσει νέο νόημα στην αδυναμία.

Έχοντας ήδη περάσει τη γραμμή, ο Εμανουέλ Ινσούα προσπάθησε να σώσει ό,τι γινόταν, κλωτσώντας την πάνω στον Παναγιώτη Τσιντώτα και στέλνοντάς την, για να μην υπάρχει οποιαδήποτε αμφιβολία, στο βάθος της εστίας. Το ‘γκολ σχολικού πρωταθλήματος’ προσβάλλει τα σχολικά πρωταθλήματα. Σε αυτά, όλο και κάποιος, δίκην καμικάζι, μπορεί να γινόταν ανάχωμα. Και μπορεί ο Στράτος Σβάρνας και ο Ιονούτς Νεντελτσιάρου να μην έκοβαν ούτε με βαλέ, ωστόσο η απομόνωση της άμυνας σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα διαψεύδεται από το ενσταντανέ, το οποίο έχει τη δυναμική της ζωγραφιάς.

Για πρώτη φορά φέτος, η ΑΕΚ δεν έβγαλε δυναμική αντίδραση σε παιχνίδι ύστερα από ευρωπαϊκή ψυχρολουσία. Κάπως έτσι προσδιορίζεται και η κρίση. Όταν κάτι συμβεί για πρώτη φορά και δεν γίνεται να καλύψει την ούτως ή άλλως πανθομολογούμενη αδυναμία, τότε δημιουργείται πρακτικό σοκ που είναι αναγκαίο να λυθεί. Αυτό σημαίνει ότι, με τον Τσιγκρίνσκι να παραμένει στο κλαμπ αλλά ο οργανισμός να γνωρίζει ότι είναι ευάλωτος ως παίκτης (αλλά όχι ως συνολική παρουσία, γι’ αυτό, κιόλας, παραμένει), χρειάζεται κεντρικός αμυντικός... χθες. Όμως, η κατάσταση γίνεται πιο περίπλοκη όταν το ζήτημα αρχίσει να αφορά Τον Κεντρικό Αμυντικό.

Η έμφαση των κεφαλαίων καθιστά απευθείας κατανοητή την αναφορά. Ο Όγκνιεν Βράνιες εδώ και καιρό έχει αρχίσει να... ξαναφτιάχνει γέφυρες για να συνδεθεί με την ΑΕΚ. Ευτυχώς, προς το παρόν, για την ‘Ένωση’, η Άντερλεχτ δεν το συζητά για δανεισμό και είναι απόλυτη σε ό,τι αφορά την πώληση. Τα οικονομικά στάνταρ των Βέλγων είναι πιο ψηλά από εκείνα που η ΑΕΚ προτίθεται (ή μπορεί) να καλύψει. Κι αυτό σε βάθος χρόνου είναι καλό, διότι ο Μάσιμο Καρέρα δεν θα διακινδυνεύσει να μείνει χωρίς κεντρικό αμυντικό στα play off, φερ’ ειπείν. Τούτο το συμπέρασμα δεν εκπορεύεται αυθαίρετα, αλλά έχει μείνει. Η κοντή μνήμη στο οπαδικό κίνημα καταστρατηγείται, όμως, μόνο αν κάποιος έχει πάει σε εχθρική ομάδα.

Ο Καρέρα ούτως ή άλλως δεν πρέπει να παρέμβει στο δίδυμο των κεντρικών αμυντικών για να κάνει διορθώσεις, αλλά περισσότερο να διορθώσει τις αποστάσεις στις γραμμές της ζώνης, εκείνες, δηλαδή, που στη συνέχιση της προσπάθειας του Ζαγαρίτη έγιναν αισθητές με ένα κενό που ξεκινούσε από τη γραμμή της μεγάλης περιοχής και έφτανε σε εκείνη της μικρής. Ο κεντρικός αμυντικός είναι ένα είδος ποδοσφαιριστή που τα προσόντα του σίγουρα ταιριάζουν σε κάποια ομάδα, αρκεί ο παρτενέρ του να τον εμπνέει και να υπάρχει ένα υποτυπώδες πεδίο συνεννόησης και επικοινωνίας, στοιχεία που δεν είναι εύκολα στις ανθρώπινες σχέσεις, πόσω μάλλον σε ένα από τα πιο πειστικά πλαίσιά τους, δηλαδή το ποδόσφαιρο.

Αυτό το δίδυμο δημιουργεί τις προϋποθέσεις ώστε η μπροστινή ζώνη κάλυψης να βρίσκεται σε... απευθείας μετάδοση μαζί του. Αν δεν υπάρχει επικοινωνία, τότε οι μέσοι δεν μπορούν να γνωρίζουν ποιες θέσεις να πάρουν και, όταν τα αντανακλαστικά είναι κουρασμένα, το ένστικτο είναι κουρασμένο. Ο Βράνιες αποτελεί έναν αμυντικό που γίνεται να εμπνεύσει, αλλά πρέπει να ζεις με το πώς θα ξυπνήσει αύριο. Είναι σαν μία ερωμένη που την προσέβαλε βάναυσα, παράτησε για κάποια άλλη, θέλει να γυρίσει πίσω και το κορίτσι ‘ψήνεται’. Κυρίως επειδή έχει εξιδανικεύσει τις όμορφες στιγμές και έχει αποβάλει τις παλιές στη μνήμη του.

Κάπου πρέπει να υπάρχει ένας καλός, φθηνός, κεντρικός αμυντικός χωρίς τάσεις φυγής και με την ικανότητα να κάνει τους συμπαίκτες του καλύτερους. Χρειάζεται, μόνο, η απαραίτητη δουλειά για να βρεθεί.