Σκοτεινός και λατρεμένος

2 χρόνια χωρίς τον  Νίκο Σεργιανόπουλο

Κατηφόριζα  προ ημερών προς την  πλατεία Μαβίλη  και ήρθες στο  νου μου ξανά… Πλησιάζει η επέτειος, σκέφτηκα. Πέρασαν δύο χρόνια κιόλας.  Ξημέρωνε και το τηλέφωνό μου  που ήταν στο αθόρυβο, είχε πάρει φωτιά. Κλήσεις, μηνύματα. Αμέτρητα μηνύματα. Μου είχε κοπεί η ανάσα.Κάτι κακό θα’χει συμβεί. Και πράγματι…  

Βρήκαν το Νίκο δολοφονημένο -ούτε να το γράψω δεν μπορώ το δολοφονημένος, μουδιάζουν τα δάκτυλά μου. Μ’επιασαν κλάματα. Με αναφιλητά έπαιρνα τηλέφωνα να μάθω. Άνοιξε την τηλεόραση, μου έλεγαν. Το…σόου είχε αρχίσει.  

Keywords