23 Φλεβάρη: "Ημέρα Υπερασπιστών της Πατρίδας"!

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

«Οι αναμνήσεις είναι η δύναμή μας.
Ας μην αφήσουμε ποτέ να σβηστούν από τη μνήμη
οι...
ηρωικοί σταθμοί της Ιστορίας μας
κι όταν η νύχτα επιχειρεί να ξανάρθει,
εμείς ας βάλουμε φωτιά στις μεγάλες επετείους,
όπως θα ανάβαμε πυρσούς»
Βίκτωρ Ουγκώ, από γράμμα στον Λουί Μπλανκ (1877)
Ελπιδοφόρο μήνυμα πως υπάρχουν ακόμη λαοί που τιμούν την "Πατρίδα", την εποχή της νέας τάξης, της "παγκοσμιοποίησης" του υπερεθνικού κεφαλαίου.
Μεγάλη επέτειος η 23 Φλεβάρη, γιορτή σήμερα στη Ρωσία για την "Ημέρα Υπερασπιστών της Πατρίδας".
Στις 23 Φλεβάρη του 1918 ανακηρύχθηκε η «Ημέρα του Κόκκινου Στρατού». Ήταν η πρώτη ημέρα εθελοντικής στρατολόγησης -στην τότε πρωτεύουσα Πετρούπολη- στον «Κόκκινο Στρατό των Αγροτών και Εργαζομένων», με τον όρκο για την υπεράσπιση του Σοσιαλιστικού Κράτους.
Επίσημα θεσμοθετήθηκε στις 23 Φλεβάρη 1922, ως "Ημέρα Ίδρυσης του Κόκκινου Στρατού", με μια παρέλαση στην Κόκκινη Πλατεία και μέχρι το μέχρι το 1946 γιορταζόταν ως "Ημέρα του Κόκκινου Στρατού".

Από το 1946 ως το 1993 η επίσημη ονομασία αυτής της ιστορικής ημερομηνίας ήταν "Ημέρα του Σοβιετικού Στρατού και του Πολεμικού Ναυτικού".

Αργότερα, το 1995 η 23η Φλεβάρη ανακηρύχθηκε ως "Ημέρα των Υπερασπιστών της Πατρίδας" και από το 2002 είναι επίσημη αργία από κάθε άποψη.

Στην "πολιτισμένη" δύση, στη "μεγάλη δημοκρατική ευρωπαϊκή οικογένεια" -όπως αποκαλούν το 4ο Ράιχ- και στη σημερινή Ελλάδα, η έννοια, ακόμη κι η προφορά της λέξης "Πατρίδα" έχει "ποινικοποιηθεί", την έχουν ταυτίσει με τον "ρατσισμό", τον "εθνικισμό", την "ακροδεξιά", κρυμμένοι πίσω από ένα κατασκευασμένο "αντιφασισμό", που όμως πολλά χρόνια πριν αποκάλυψε ο "προφήτης ποιητής", ο μεγάλος κομμουνιστής διανοούμενος Πιερ Πάολο Παζολίνι, πως επέρχεται κι ήρθε [Βλέπε σε: Νέος φασισμός... μόνον υπό τον όρο να ονομάζεται αντιφασισμός!]. Γι' αυτό ακριβώς σήμερα η "αριστερά της νέας εποχής" αποφεύγει όπως "ο διάβολος το λιβάνι" τις παρακαταθήκες του "Poeta Vate" [Βλέπε σε: Στην "αριστερά" των τραπεζιτών μνημονεύουν τον κομμουνιστή "Poeta Vate"... αλλά ποτέ τις παρακαταθήκες του!].
Η παραδοσιακή δεξιά, σε πλήρη ταύτιση με την "αριστερά της νέας εποχής" συγκροτούν μαζί με τη δημοσιογραφική πορνεία τα όπλα των τραπεζιτών, του υπερεθνικού κεφαλαίου.
Σήμερα το "Bella Ciao" τραγουδούν πλέον οι "αριστεροί" και δεξιοί Επίτροποι του διευθυντηρίου της γερμανικής Ευρωπαϊκής Ένωσης του 4ου Ράιχ, αυτοί που παίρνουν τα μέτρα λιτότητας εναντίον των λαών κι εργαζομένων [Βλέπε σε: Από το σφυροδρέπανο στις σαρδέλες... για την «αριστερά της Εποχής μας»!]. Ακόμη κι η Γκρέτα στο Τορίνο τραγουδάει το "Bella Ciao"... για την υπερθέρμανση του πλανήτη!
Σήμερα διατρανώθηκε ο "ευρωπαϊκός πατριωτισμός" εναντίον των κρατών εθνών, αφού η Ευρώπη "εξασφάλισε την ειρηνική συμβίωση και τη συνεργασία των λαών της ηπείρου μας εδώ και 75 χρόνια" -δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα στη σύγχρονη ιστορία της Ευρώπης που προκάλεσε εκατομμύρια νεκρών, περισσότερους από το 2ο παγκόσμιο πόλεμο με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

«Μια από τις οδηγίες της ιδεολογικής "εκστρατείας" που συνοδεύει τα σχέδια της υποδούλωσης της Ευρώπης είναι η επίθεση εναντίον της Αρχής της Εθνικής Κυριαρχίας, η έκκληση να εγκαταλείψουμε τα κυριαρχικά δικαιώματα των λαών και η κατεύθυνση προς αυτούς της ιδέας για μια "παγκόσμια κυβέρνηση".»Αντρέι Ζντάνοβ

Αυτό το νέο εφεύρημα του 4ου Ράιχ, δηλαδή ο "ευρωπαϊκός πατριωτισμός", η λατρεία της "ευρωπαϊκής ιδέας" και του ευρώ, έχει τις προτιμήσεις και τις επιλεκτικές δράσεις.
Η Κύπρος μας είναι πλήρες μέλος της Ε.Ε. και συμπεριλαμβάνεται σ' αυτό που μας επιβάλουν ως "ευρωπαϊκό πατριωτισμό". Ο βιαστή της Κύπρου, η Τουρκία δεν είναι μέλος της Ε.Ε... όμως στην περίπτωση της κατοχής της Κύπρου από το 1974 ως σήμερα, η Ευρώπη στηρίζει την Τουρκία και καλεί σε "συνομιλίες, ειλικρινή διάλογο για την ειρήνη", διάβαζε παραχωρήσεις, συμβιβασμούς, αλύτρωτες πατρίδες.
Μόλις χθες ο "ευρωπαϊκός πατριωτισμός", μαζί κι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας στήριξαν τον βιαστή. Την Τουρκία που απαιτεί την κλοπή Συριακής πατρίδας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αναλαμβάνουν δράση για τη Αιγαίο, τη Μεσόγειο (Σύμφωνο Τουρκίας με τη μαριονέτα-προτεκτοράτο Λιβύη), τη Θράκη, όμως μας καλούν "συνομιλίες, ειλικρινή διάλογο για την ειρήνη", διάβαζε παραχωρήσεις, συμβιβασμούς, αλύτρωτες πατρίδες.
Όλες οι ελληνόφωνες "κυβερνήσεις" των Αθηνών, συναινούν, υπερψηφίζουν με περηφάνια "ευρωπαϊκού πατριωτισμού" (sic!) τη στήριξη του κράτους-τρομοκράτη (Τουρκία), που δεν ανήκει στην Ε.Ε., για να βιάσει-διαμελίσει την Αραβική Δημοκρατία της Συρίας... χωρίς ίχνος ντροπής [Βλέπε σε: Πολιτική Νίκη Ερντογάν! Οι 27 "ηγέτες" της Ε.Ε. στηρίζουν την Τουρκία στην κατοχή Συριακών εδαφών!].
Σήμερα η δημοκρατική-λαϊκή-ταξική πρόταση είναι σαφής, χωρίς παρερμηνείες κι απαντάει στο ερώτημα: Πατρίδα ή χώρα;

«(...) γιατί όποιος την πατρίδα του ξεχάσει
μήτε στα θεία δεν ομιλεί με σέβας.»
Ούγκο Φώσκολο, "Ύμνος στη Ζάκυνθο", 1802[Βλέπε σε: Εγώ κλαίω την πατρίδα μου, που μου την έκλεψαν και ο τρόπος της κλοπής ακόμα με πονάει]
Λαοί χωρίς μνήμη... δεν έχουν μέλλον!
Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμη λαοί με μνήμη... και μας δίνουν ελπίδα