New Adventures In Hi-Fi vol.39

Ποιες δημοτικές, ποιες ευρωβουλευτικές εκλογές…τίποτα. Όλα αυτά είναι ένα μεγάλο μηδενικό μπροστά στο Γιο Του Πατριάρχη που μας ευλόγησε με την αισθητική του στο Φεστιβάλ Πολλής Μουσικής… (Προσοχή: αφού το δεις, τα μάτια σου θα αυτοκαταστραφούν σε 15 δευτερόλεπτα).

Άχρηστη Κυκλοφορία: Coldplay – Ghost Stories __________________________. Συμπλήρωσε το κενό όπως θες. Εγώ βαριέμαι.

The Body – I Shall

Είναι η κλειστοφοβική σκηνή στο DasBoot όπου όλοι μέσα στο υποβρύχιο το έχουν βουλώσει καθώς περνάει από πάνω τους ένα εχθρικό πλοίο και ρίχνει βόμβες. Εκεί που το ουρλιαχτό δεν ακούγεται, απλά υπονοείται (“To carry the seeds of death within me”). Ή σκηνή από το Έλα Να Δεις όπου ο πιτσιρικάς πυροβολεί επανειλημμένα και με μανία την εικόνα του Χίτλερ που βρίσκεται μέσα στη λάσπη και που με κάθε σφαίρα ο χρόνος τρέχει αντίστροφα για να αποτρέψει τον όλεθρο (“The night knows no dawn”). Διάλεξε όποιο σκηνικό θες, αλλά σίγουρα θα είναι από πολεμική ταινία όπου δεν υπάρχει νικητής και ηττημένος γιατί απλά όλα στο τέλος έχουν γαμηθεί.

Αυτό είναι το 4ο άλμπουμ του διδύμου από το Portland και η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε πλαίσιο metal, ακόμα κι αν αυτό καπελώνεται με την ταμπέλα doom. Η συμμετοχή του Bobby Krlic (που ως The Haxan Cloak έχει ήδη κάνει τον περίπατο του στα γλιτσερά μυαλά μας) είναι παραπάνω από καθοριστική. Το I Shall Die Here θα συνέβαινε αν ο Michael Gira είχε πάρει τους OM για να προβάρει το The Seer.

Tracks For Your Mixtape: “To carry the seeds of death within me”, “Alone all the way”, “Our souls were clean”
Video: “Hail to thee, everlasting pain”

Oiseaux-Tempete – Oiseaux-Tempete (Sub Rosa)

Ναι καλοκαιριάζει και θα βοηθούσαν τίποτα ρέγκες αλλά υπάρχει απόθεμα ακόμα από μουντίλα και κατάθλα. Κι άμα θες μην το ακούσεις, κράτα το γιατί ο χειμώνας θα ξανάρθει (…μπάσταρδε John Snow) και όταν θα βλέπεις και πάλι την κρίση να σου χτυπάει το κούτελο, καλό θα είναι να ξέρεις ότι μια γαλλική τριάδα σκεφτόταν την κατάσταση σου για να εμπνευστεί το ντεμπούτο της άλμπουμ. OK, δραματικό δε λέω. Αλλά του πάει.

Αυτό είδε και ο Harris Newman (που βρίσκεται μόνιμα πίσω, μπροστά, δεξιά, αριστερά από κάθε σχεδόν κυκλοφορία της Constellation) και ανέλαβε το mastering αυτού του τρίο. Αυτή θα μπορούσε να είναι η ιδανική επιστροφή των GodspeedYou! Black Emperor αντί του Allelujah!. Έχω γκρινιάξει αρκετές φορές για το post-rock αλλά όλο και βρίσκονται κάτι λεβέντες σαν αυτούς που του κάνουν ενέσεις αδρεναλίνης και το επαναφέρουν στη ζωή.

Άχρηστη Πληροφορία: Το concept πίσω από το δίσκο είναι του κινηματογραφιστή-φωτογράφου Stephane C. που αποφάσισε να καταγράψει αυτά που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα.

Άχρηστη Πληροφορία: Ο drummer Ben McConnell έχει παίξει με τους BeachHouse, τον Phosphorescent και τη MarissaNadler.

Tracks For Your Mixtape: “Buy gold (beat song)”, “Kyrie eleison”, “Nuage noir”
Video: “Buy gold (beat song)”

Avey Tare’s Slasher Flicks – Enter The Slasher House (Domino)

Ας μη γελιόμαστε. Από τα τρία άτομα που απαρτίζουν αυτό το ανισόρροποπ πράγμα, ο ένας είναι ο Avey Tare των Animal Collective και η άλλη είναι η Angel Deradoorian των DirtyProjectors (βλ. πχ Bitte Orca).

Συνεπώς μπορείς άνετα να φανταστείς το Pet Sounds να το έχεις κάνει χίλια κομμάτια και να το έχεις χώσει μέσα σε lavalamp ενώ παράλληλα να έχεις κατεβάσει Viagra με RedBull. Αλλά μην τρομάζεις. Δεν είναι ούτε όσο τρομακτικό το περιγράφω, ούτε όσο θα μαρτυρούσε ενδεχομένως ο τίτλος Slasher House (σε καμία περίπτωση όσο κακόγουστο και B είναι αυτό), αν και άνετα θα μπορούσε να είναι το ιδανικό soundtrackτου Rick And Morty.

Συμπέρασμα για την αξία του δίσκου μην περιμένεις. Στο μισό τουλάχιστον νιώθεις σα να προσπαθείς να καθαρίσεις φακές κάνοντας pogostick.

Tracks For Your Mixtape: “Blind bady”, “Little fang”
Video: “Strange colores”

Archie Bronson Outfit – Wild Crush (Domino)

Καλό θα ήταν να μην ειπωθεί καμιά σαχλαμάρα του τύπου αντιγράφουν τους πρόσφατους Arctic Monkeys ή τους Black Keys. Γιατί παρότι είναι μόλις το 4ο άλμπουμ τους, παίζουν τα blues όπως ξέρουν, από το 2003 (κάποιοι τυχεροί τους είχαμε δει στο showcase που είχε κάνει η DominoRecords στο Gagarin το χειμώνα του ’05, μαζί με τους Sons And Daughters και τον James Yorkston & The Athletes).

Ο ήχος χωρίς δραματικές αλλαγές από δίσκο σε δίσκο, έχει περάσει από την punkαισθητική των Sonic Youth, τη μετρονομική λογική των γερμανικών 70’s, τη δυναμική των ντουέτων κιθάρα-drums (όπως White Stripes, The Kills),αλλά και από τη funkyχορευτική φόρμα των Rapture στο περασμένο Coconut.

Στο Wild Crush ο ιδρυτής Dorian Hobday αποχώρησε (ίσως αποφάσισε να κάνει καριέρα ως σωσίας του Simon Pegg) και η μπάντα επέστρεψε στον αρχικό της χαρακτήρα. Η αλήθεια είναι πως δεν πήρα χαμπάρι ότι κάτι έλειπε, μόνο κατάλαβα ότι μπήκε ένα σαξόφωνο εδώ κι εκεί.

Ωραίες μελωδίες και πιασάρικα riff με μερικές δυνατές στιγμές, που όμως δεν θα τους οδηγήσουν σε μεγαλύτερα πράγματα από όσα έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα.

Άχρηστη Πληροφορία: Ο σαξοφωνίστας Duke Garwood έχει παίξει στο περσινό Black Pudding με τον Mark Lanegan αλλά και στο ντεμπούτο των Savages.

Άχρηστο Σχόλιο: το νέο μέλος όπως φαίνεται στο παρακάτω videoείναι ένας εντελώς παράταιρος χίπης.
Tracks For Your Mixtape: “Two doves on a lake”, “Country miles”, “We are floating”
Video: “We are floating”

Craig Leon – Early Recordings: Nommos/Visiting (1981-’82 Reissue, Aparté)

Αυτή η επανακυκλοφορία είναι ιστορική. Στην αρχή κι εγώ δεν μπορούσα να το διακρίνω ξεκάθαρα αυτό. Ο Craig Leon είναι ο μπετατζής που έχτισε τα πρώτα άλμπουμ των Blondie, των Ramones και των Suicide. Τα δύο αυτά πρώτα και μοναδικά προσωπικά άλμπουμ του Leon είναι το άγιο δισκοπότηρο που ενώνει την ηλεκτρονική μουσική των 70’s με αυτή που δημιουργήθηκε στα 90’s και που συνεχίζει να εξελίσσεται μέχρι σήμερα.

Ωμός μινιμαλισμός και επανάληψη που θα τρέλαινε όλους αυτούς που δεν μπορούν να σε ακούν να χτυπάς μονότονα για ώρα το στυλό σου στην άκρη του γραφείου. Πλήρης απουσία κάθε αναλογικού μέσου (εκτός από το “Visiting”, αν δεν κάνω λάθος) και μεγαλειώδης αναπαράσταση της κλασσικής ροκ φόρμας με ηλεκτρονικές αυταπάτες. Σε πολλές περιπτώσεις θα μπορούσε να είναι μία στιγμή των Talking Heads τραβηγμένη (και αναποδογυρισμένη) σε ολόκληρο κομμάτι. Μια και μόνο ακρόαση αρκεί! Κάθε επόμενη είναι σύμπτωμα εθισμού.

Άχρηστη Πληροφορία: Η Superior Viaduct πολύ βλακωδώς επανακυκλοφόρησε πέρυσι το πρώτο του άλμπουμ, Nommos, παίρνοντας τα δικαιώματα από την Concord Music Group η οποία έχει αγοράσει την Takoma Label στην οποία είχε πρωτοηχογραφηθεί ( η Takoma ήταν τότε το label του John Fahey). Ο ήχος του ανύπαρκτου remaster είναι τόσο κακός που ακούγοντας το καινούργιο αυτό remaster (ουσιαστικά πρόκειται για ολόφρεσκια επανεκτέλεση που έγινε βάση των παλιών του σημειώσεων) νομίζεις ότι ακούς σχεδόν άλλο δίσκο.

Άχρηστη Πληροφορία: Το Nommos έχει σαν κεντρική ιδέα τη φυλή Dogon από το Mali και ο Leonπήρε την ιδέα όταν είδε ένα άγαλμα τη φυλής σε έκθεση στο Brooklyn.

Tracks For Your Mixtape: “Nommo”, “Region of fleeing civilians”, “Visiting”

Video: “One hundred steps”

Bill Wilson – Ever Changing Minstrel (Tompkins Square)

Ετοιμάστε το λάσο σας αγαπητά μου παιδιά προς τέρψιν αυτού του κυρίου με τη ΝιλΓιανγκίζουσα συμπεριφορά (σ.Σ: κάπου εκεί έβοσκε κι ο AlejandroEscovedo, αφού είχε μασουλίσει όλα τα Τζετζεκεϊλόδεντρα). Η πυξίδα μας θα δείχνει αενάως προς τη Δύση, τα ινδιάνικα πρόσωπα θα κοκκινίζουν με το νερό της φωτιάς, τα δόντια θα κιτρινίζουν απ’το μασημένο ταμπάκο…

Αχανής έρημος, ξερά φαράγγια, σκόνη που κατακάθεται, κεφαλές επικηρυγμένων, ο John Ford τα κουτσοπίνει με τον Sam Peckinpah απολαμβάνοντας τη μεσημβρινή σιέστα τους με την πλέον ενδεδειγμένη μουσική υπόκρουση για τ’αυτιά τους…

Κάντρι φολκ-ροκ υψηλών προδιαγραφών.

Video: “Rainy day revolution”