20 Χρόνια “Selected Ambient Works 85-92”

Στο κομβικό σημείο όπου η γόνιμη εκκεντρικότητα σμίγει με μια πολυσχιδή ευφυΐα, στήθηκε ο δημιουργικός οίστρος του Aphex Twin.

Όταν το εισιτήριο βγήκε δίχως επιστροφή πίσω στο 1991, θαρρείς πως ο Richard David James γνώριζε το μέγεθος του αντίκτυπου που θα πυροδοτούσε ο εκφραστικός του αναβρασμός. Απ’ τα δεκατέσσερά του χρόνια καλλιεργούσε μια αχαλίνωτη δημιουργικότητα, η οποία έμελλε να αποτυπωθεί στο σπουδαιότερο έως σήμερα

τεχνούργημά του. Υπό την καλλιτεχνική προέκτασή του, Aphex Twin, καταθέτει  ένα άλμπουμ που ξεσκονίζει δυο δεκαετίες ηλεκτρονικών πειραματισμών, μεταπλάθοντας τα ερεθίσματα και τα πρότυπά του σε πρωτόγνωρες ηχητικές ενδοσκοπήσεις. Ως φυσικό επακόλουθο, θα επηρεάσει αξιοθαύμαστο σε ευρύτητα φάσμα μουσικών, με αποτέλεσμα να έρθουν εν συνεχεία στο φως ηχογραφήματα με εξαιρετικά ενδιαφέρον περιεχόμενο. Βλέπετε, η electronica του με το εκκεντρικό περιβάλλον δύναται να σε στείλει σε ποίκιλλα σημεία του ορίζοντα.

Η καθοριστική και οριακή, το δίχως άλλο, συμβολή του Selected Ambient Works 85-92  αντανακλάται στην αέναη κίνηση που τίθενται το πνεύμα και το σώμα. Σαν να τραβάς μια νοητή γραμμή απ’ τη στιγμή που εκκινεί η ακρόασή του και από κάτω να σημειώνεις διαδοχικά τις αντιδράσεις σου. Ανασύρεις, λοιπόν, απ’ το θυμικό την πρώτη φορά που άκουσες το “By This River” του Brian Eno πλάι στις αχανείς πεδιάδες πραότητας των Tangerine Dream και τη συνδέεις άρρηκτα με τις ιδροκοπημένες αναμνήσεις των νυχτερινών σου εξορμήσεων. Εξ ου κι οι περιγραφές του κλίματος που έκαναν λόγο για ambient techno και εν γένει για ένα νευραλγικό κρίκο της ευφυούς χορευτικής μουσικής (IDM).

Όσοι από εμάς δε “βιώσαμε” εγκαίρως τις οργασμικές ηχητικές συνευρέσεις στο Detroit λίγο πριν και ύστερα απ’ την αυγή των 90s,  θα κοπιάζουμε ξανά και ξανά στις γωνίες του δίσκου. Παράλληλα, θα διασταυρωνόμαστε με το άγρυπνο γερμανικό βλέμμα και την αυστηρή τευτονική μετρονομία των Kraftwerk που θα κλιθούν ώστε να εμποτίσουν ξανά και ξανά τα παρόντα synth pop σχήματα.

Η μουσική του Aphex Twin διακατέχεται από μια σπάνια θαλπωρή για τη μηχανιστική της φιλοσοφία. Φροντίζει να αγκαλιάσει με θέρμη τον αποδέκτη, ακόμα κι αν μετέρχεται κατεξοχήν άψυχα μέσα. Κι εκεί εδράζεται η ουσιαστική αξιοποίηση των όσων έχει στα χέρια του ο δημιουργός. Το άψυχο λαμβάνει άμεσα ψυχή, το ψυχρό μετατρέπεται μονομιάς σε θερμό, το κάδρο δεν είναι πια περιορισμένο, έχει μια απέραντη επιφάνεια να καλύψει. Και θα την συμπληρώσει με επιβλητική καλαισθησία.

O Aphex Twin έχει εμπεδώσει τη λεπτεπίλεπτη μελωδικότητα και την παρεμβάλει μεταξύ των υποβλητικών κι αλλοπαρμένων ρυθμικών του συλλήψεων. Αδράξτε την στο συναρπαστικό εναρκτήριο “Xtal”, με τα αφαιρετικά γυναικεία house φωνητικά να δείχνουν το δρόμο ακόμα και στο chillwave κίνημα των ημερών μας. Χορέψτε την ανάμεσα στα βαθειά synths και τη γκρούβα του “Ageispolis”. Χαθείτε στο εσωτερικό της χάρις στο breakbeat του “Heliosphan” και το αινιγματικά κυκλικό “Hedphelym”. Θυμηθείτε πως το lounge, ως ηχητική έννοι