Παναγιώτης Στ. Σκορδάς: «Συναντήσεις: Συζητήσεις και συνεντεύξεις με σημαντικούς ανθρώπους»

Σε αυτό το βιβλίο ο Παναγιώτης Σκορδάς συγκεντρώνει συζητήσεις και συνεντεύξεις με σημαντικούς ανθρώπους, μέσα από τις οποίες ο αναγνώστης παίρνει σημαντικές πληροφορίες, αλλά και απολαμβάνει τον αυθεντικό λόγο δημιουργών τόσο για το έργο τους, όσο και για άλλα θέματα που αφορούν την κοινωνία και όλους τους ανθρώπους. Άλλωστε, όπως γράφει ο ίδιος στο εισαγωγικό του σημείωμα, πολλές συνομιλίες-συνεντεύξεις έχουν αξία διαχρονική, που αποκαλύφθηκε από την αξιοποίησή τους στο σχολείο στο μάθημα της λογοτεχνίας. Οι παρούσες συνεντεύξεις είναι το δεύτερο βιβλίο

του με τέτοιο θέμα και έγιναν την περίοδο 2014-2018. Το βιβλίο έχει προσεγμένη δομή, που συγκροτείται από τρία μέρη και συναφές φωτογραφικό υλικό. Ο Παναγιώτης Σκορδάς, όπως γράφει και η Ανθούλα Δανιήλ στο εισαγωγικό της σημείωμα, εδώ και χρόνια έχει υπεύθυνο και συνεχή ρόλο «στα πολιτιστικά πράγματα που συμβαίνουν στο όμορφο νησί της Λέσβου», παράλληλα με πολλές άλλες του δραστηριότητες –πέρα από το σημαντικό εκπαιδευτικό του έργο–, όπως επιμελητής κειμένων, κριτικός βιβλίων και γενικά ανήσυχος άνθρωπος.

{loadmodule mod_adsence-inarticle-makri} {loadposition adsence-inarticle-makri}

Στο Α’ Μέρος συνομιλεί με τον Λάκη Παπαστάθη με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του Ο δάσκαλος αγαπούσε το βωβό σινεμά, όπου ο προσκεκλημένος απαντάει στις πολύ προσεγμένες ερωτήσεις του Σκορδά σχετικά με θέματα λογοτεχνίας, τέχνης, παράδοσης και με σύγχρονα θέματα, όπως η οικονομική κρίση στη χώρα μας. Ακολουθεί η συνέντευξη με τον Νίκο Παναγιωτόπουλο, που προσδιορίζεται με το: «Είμαι κι εγώ Μυτιληνιός». Εδώ οι ερωτήσεις/απαντήσεις έχουν να κάνουν με τον καλλιτεχνικό χώρο του κινηματογράφου με τον οποίο ασχολείται ο καλλιτέχνης, τιμημένος με βραβεία για τις ταινίες του. Είναι ο σκηνοθέτης που εμπνέεται και αξιοποιεί στις ταινίες του τη λογοτεχνία, οπότε μαθαίνουμε πολλά για αυτή τη σχέση λογοτεχνίας και ταινιών. Με τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο συζητούν για το θέατρο και πόσο αυτό συμβάλλει στην αυτογνωσία μας, αλλά και στη σχέση μας με τα πράγματα. Εδώ οι ερωτήσεις στρέφονται γύρω από το θέατρο, τη σκηνοθεσία, το ερασιτεχνικό θέατρο και το τι θα μπορούσε να προσφέρει το θέατρο σε μια εποχή οικονομικής κρίσης. Οι απαντήσεις είναι εξαιρετικές και κυρίως εκείνη που λέει ότι το θέατρο λειτουργεί στο κοινό και μετά το κλείσιμο της αυλαίας. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι και η συνομιλία με τον Παντελή Βούλγαρη, σκηνοθέτη και σεναριογράφο με πολλές σημαντικές ταινίες, που μιλάει για τις πηγές έμπνευσής του, για τον Εμφύλιο και το τραύμα που έχει αφήσει, για την εμπορικότητα ή μη των ταινιών και κυρίως για την ελπίδα που έχει στους νέους, καθώς: «Μόνο αυτοί μπορούν να διατυπώσουν ένα διαφορετικό λόγο στην απάθεια και το φόβο που κυριαρχούν. Αργά ή γρήγορα αυτό θα συμβεί» (συν. 16-4-16). Η συνέντευξη με τον Φώτη Μακρή εκκινεί από το εμβληματικό έργο του Άρη Αλεξάνδρου Το κιβώτιο, που, όπως λέει ο Μακρής και ο τίτλος της συνέντευξης, είναι «τραγικά επίκαιρο». Η συζήτηση στρέφεται στις δυσκολίες που έχει να μεταφερθεί το έργο σε έναν θεατρικό μονόλογο, ένα έργο πολιτικό και απαιτητικό.

Σε όλους τους συνεντευξιαζόμενους ο Σκορδάς δίνει ένα σύντομο βιογραφικό και την αφορμή της παρουσίας τους στη Μυτιλήνη, έτσι και με τον Σάκη Σερέφα, μετά τα εργοβιογραφικά αρχίζουν οι προσεγμένες και καλά δομημένες ερωτήσεις, που φέρνουν και τις καλύτερες απαντήσεις. Η συνέντευξη με τον Δήμο Αβδελιώδη στρέφεται στη σκηνοθεσία της Ελένης του Γ. Ρίτσου, μια πορεία αναζήτησης ταυτότητας, αυτογνωσίας και πολλών άλλων που προκύπτουν από αυτό το ξεχωριστό έργο του Ρίτσου.

{jb_quote} Μέσα από όλους αυτούς τους δημιουργούς και με τις κατάλληλες ερωτήσεις ο Παναγιώτης Σκορδάς αλιεύει αλήθειες, πάθη, παθήματα, μαθήματα και μας τα επικοινωνεί με έναν άμεσο τρόπο και λόγο. {/jb_quote}

Ακολουθεί το Β’ Μέρος, με πολλές συνεντεύξεις πολύ γνωστών μας λογοτεχνών: Η Φωτεινή Φραγκούλη ρωτάται και μιλά για την εντοπιότητα στο έργο της, που ως όμορφο γνωμικό ακούγεται ότι «Ο τόπος μου είναι η γλώσσα της καρδιάς». Το έργο της έχουν αγκαλιάσει παιδιά και έφηβοι, διότι γράφει και ακουμπά τα όνειρα και τις καρδιές τους. Ο Αλέξης Πανσέληνος –πέρα από άλλες επισημάνσεις στο έργο του– εστιάζει και στην προσωπική μας ευθύνη για ό,τι περνάμε σήμερα, εννοεί την εποχή της κρίσης, και συμπληρώνει ότι από τη γέννηση του κράτους μας δανειζόμαστε από τους ξένους και γι’ αυτό φταίμε οι ίδιοι, τα μικροκομματικά που προτάσσονται των εθνικών συμφερόντων. Ο Φίλιππος Μανδηλαράς μιλάει για τα βιβλία του και τη σχέση του με παιδιά και εφήβους. Η Μαίρη Κόντζογλου εστιάζει στο βιβλίο, που μπορεί να αλλάξει τον τρόπο σκέψης μας για τον κόσμο γύρω μας. Σημαντικές είναι και οι καταθέσεις του Γιάννη Καλπούζου, που μέσα από τη λογοτεχνία μιλάει για ιστορικά και άλλα κοινωνικά θέματα. Στο επίκεντρο όλων έχει θέσει ο δημιουργός την ανθρωπιά, αυτή θεωρεί ως τη μεγαλύτερη επανάσταση του κόσμου. Ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης προτιμάει να γράφει όχι στο καταστάλαγμα της ιστορίας, αλλά όταν αυτή είναι ένα καζάνι που βράζει, όπως στο προσφυγικό-μεταναστευτικό, στην υπεράσπιση της ταυτότητας και στις ποικίλες αντιδράσεις των λαών. Ακολουθεί ο Αντώνης Παπαθεοδούλου, που μιλάει για τη μεγάλη σημασία της ανάγνωσης για έναν συγγραφέα, καθώς ενισχύει τη φαντασία του και συμβάλλει και στη συγγραφή. Η Φιλομήλα Λαπατά μιλάει για το ελάττωμα του Έλληνα να βρίσκει παντού συνωμοσίες ή να πλάθει σενάρια συνωμοσίας. Ο Παναγιώτης Σκορδάς συνομιλεί επίσης με τον Ισίδωρο Ζουργό, παρουσιάζει τα πολλά ενδιαφέροντά του και τα πολυδιαβασμένα βιβλία του, καθώς συνομιλεί με τον Όμηρο και τον σύγχρονο κόσμο, εστιάζει στην ανάγνωση βιβλίων και την προσφορά της στον αναγνώστη.

Από αυτόν τον κατάλογο των δημιουργών δεν θα μπορούσε να λείπει η Λίλη Λαμπρέλλη με τα λαϊκά της παραμύθια και τις προβολές τους στην πραγματικότητα. Ακολουθεί η Ελένη Πριοβόλου, που μιλάει για τη γραφή της ως εσωτερική ανάγκη, ότι τα παιδιά δεν θέλουν συμβουλές αλλά παραδείγματα και ότι το ιστορικό μυθιστόρημα κρύβει πίσω του έρευνα και οφείλει «να εμβαθύνει, να “χειρουργεί” το παρελθόν ανιχνεύοντας δομές και συνέπειες των γεγονότων στις ζωές των ανθρώπων». Εξαιρετική είναι και η θέση της Ξένιας Καλογεροπούλου ότι «η ζωή απαιτεί από μας να της δίνουμε για να μας δίνει» και ο κάθε άνθρωπος να μαθαίνει πολλά, να ψάχνεται μέσα του και έξω του και να μην παίρνει εύκολα την απόφαση να ασχοληθεί με το θέατρο. Και η Μαίρη Τσόγκα γράφει για παιδιά και συμπεραίνει ότι το καλό βιβλίο αναδιατάσσει το είναι μας, κάτι που όλοι νιώθουμε έπειτα από μια ελκυστική ανάγνωση. Ο Γιάννης Μακριδάκης καταθέτει ότι οφείλει τα πάντα στην αγάπη του για τη Χίο, αυτή του δίνει έμπνευση, αυτή ως τόπος τον ενδυναμώνει και εύχεται πολλοί νέοι να δουν και αυτή την οπτική.

Τέλος ακολουθεί το Γ’ Μέρος με συνεντεύξεις των εικαστικών Δημήτρη Γέρου και Γιώργου Ξένου. Ο πρώτος, γνωστός ζωγράφος και φωτογράφος, μιλάει για την πραγματικότητα στην Ελλάδα και σχολιάζει τη μεγάλη ζημιά που κάνουν στον τόπο μας ανίκανοι πολιτικοί και «χαβαλετζήδες ψηφοφόροι». Ο Γιώργος Ξένος εμπνέεται από τη Λέσβο ως πέραμα της σύγχρονης τραγωδίας, με τις ροές μεταναστών και προσφύγων, θαυμάζει το νησί με τον πολιτισμό του και καταλήγει: «Η παρούσα τραγωδία ξεπερνά κάθε φαντασία».

Μέσα από όλους αυτούς τους δημιουργούς και με τις κατάλληλες ερωτήσεις ο Παναγιώτης Σκορδάς αλιεύει αλήθειες, πάθη, παθήματα, μαθήματα και μας τα επικοινωνεί με έναν άμεσο τρόπο και λόγο. Είναι σαν να ζούμε πολλές φωνές και γραφές μέσα από αυτό το πολυφωνικό και πολυθεματικό βιβλίο, σε μορφή συνεντεύξεων και συζητήσεων. Παράλληλα, οι χρονολογίες και το φωτογραφικό υλικό μάς μεταφέρουν στον χώρο και τον χρόνο των συνεντεύξεων.

[Η Χριστίνα Αργυροπούλου είναι επίτιμη σύμβουλος του Π.Ι., συγγραφέας.]

Συναντήσεις: Συζητήσεις και συνεντεύξεις με σημαντικούς ανθρώπους
Παναγιώτης Στ. Σκορδάς
Μύθος
σελ. 192
ISBN 978-618-84473-7-0
Τιμή €12,00

Keywords
Τυχαία Θέματα