Τα (μη) παράδοξα των δημοσκοπήσεων για το ΚΙΝΑΛ

Οι δημοσκοπήσεις, πάνω κάτω, δείχνουν τα ίδια: θετική ανταπόκριση στο έργο της κυβέρνησης και ιδιαίτερα στην αντιμετώπιση της πανδημίας, κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη έναντι του Αλέξη Τσίπρα και σταθερό προβάδισμα της ΝΔ απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο διάβολος, ωστόσο, κρύβεται στις λεπτομέρειες, εν προκειμένω στα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων, όπου ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία είναι η δημοφιλία του πρωθυπουργού σε συνδυασμό με την απήχηση της κυβέρνησης στους ψηφοφόρους του Κινήματος Αλλαγής.

του Ανδρέα Παπαδόπουλου

Αν δεν είσαι… Κεγκέρογλου, αντιλαμβάνεσαι εύκολα γιατί συμβαίνει αυτό. Κατ’ αρχάς, να συνεννοηθούμε πως δεν έχουν αλλάξει μυαλά οι ψηφοφόροι του κόμματος, ούτε έγιναν ξαφνικά δεξιοί και φιλοΜητσοτακικοί. Απλώς επικροτούν επιλογές της κυβέρνησης που έχουν έντονο το στοιχείο της κοινής λογικής:

ΔΕΝ είναι δεξιά πολιτική η φύλαξη των πανεπιστημίων, ακόμα και η αστυνόμευσή τους. Είναι αυτονόητη υποχρέωση μιας κυβέρνησης, είτε είναι αριστερή είτε είναι δεξιά.
ΔΕΝ είναι δεξιά πολιτική η απαγόρευση των συναθροίσεων και των συγκεντρώσεων λόγω της πανδημίας. Είναι αυτονόητη επιλογή μιας κυβέρνησης, είτε είναι αριστερή είτε είναι δεξιά.

Δεν είναι λανθασμένη πολιτική ούτε μαρτυρά έλλειψη σχεδίου το γεγονός ότι κάθε τόσο η κυβέρνηση αλλάζει άποψη σε σχέση με το άνοιγμα ή το κλείσιμο της αγοράς ή των σχολείων. Το «βλέποντας και κάνοντας» ισχύει για όλες τις κανονικές κυβερνήσεις του κόσμου. Ανάλογα, δηλαδή, με την εξέλιξη της πανδημίας λαμβάνονται και τα αντίστοιχα μέτρα. Οι κατηγορίες περί απουσίας σχεδίου και η έπαρση «εμείς έχουμε το σχέδιο» που λέει συχνά η, κατά τα άλλα προσεκτική και μετριοπαθής, Φώφη Γεννηματά, δεν είναι εύκολα πειστικές από έναν κόσμο που έχει χορτάσει από μεγάλα λόγια.

Ο πρωθυπουργός, εκτός των άλλων, έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα που περισσότερο από όλους φαίνεται να το αντιλαμβάνονται οι ψηφοφόροι του Κινήματος Αλλαγής. Η σύγκριση με τον Αλέξη Τσίπρα και τα πεπραγμένα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Φαντάζονται με τρόμο πώς θα ήταν η χώρα αν την ευθύνη της διαχείρισης της πανδημίας είχε μια κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου. Και μόνο με αυτό το κριτήριο, είναι λογικό να δείχνουν όλο αυτό το διάστημα την προτίμησή τους στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και τον επικροτούν γιατί πρωτίστως βλέπουν (και) τι γίνεται στον κόσμο.

Όχι στα Βαλκάνια, αλλά στις ΗΠΑ, την Αγγλία, την Ιταλία, την Γερμανία, την Πορτογαλία, την Ισπανία κ.λπ. Και τον επιδοκιμάζουν διότι βλέπουν ότι για την αντιμετώπιση της πανδημίας επέλεξε έναν κορυφαίο επιστήμονα, τον Σωτήρη Τσιόδρα, και σε διεθνές επίπεδο επιστράτευσε μια ξεχωριστή προσωπικότητα από τον χώρο της κεντροαριστεράς, τον Ηλία Μόσιαλο.

Οι κεντρώοι και κεντροαριστεροί πολίτες βλέπουν ότι επέλεξε για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα την Κατερίνα Σακελλαροπούλου και όχι τον… Προκόπη Παυλόπουλο. Βλέπουν ότι πρότεινε για τη θέση της γενικής γραμματέως του ΟΟΣΑ την Άννα Διαμαντοπούλου. Βλέπουν την άριστη σχέση και συνεργασία που έχει με τον εμβληματικό Γιάννη Στουρνάρα. Βλέπουν ότι επέλεξε το ιδανικότερο πρόσωπο στα θέματα της ασφάλειας, τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, για τη θέση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη. Βλέπουν ότι αξιοποίησε τον μεταρρυθμιστή (και παλαιό Ρηγά) Πάνο Τσακλόγλου για το μείζον θέμα του ασφαλιστικού. Βλέπουν ότι ανέθεσε την ευθύνη της αναγκαίας μεταρρύθμισης του ψηφιακού κράτους στον Κυριάκο Πιερρακάκη, ένα από τα καλύτερα μυαλά της νέας γενιάς, που θα μπορούσε να παίξει κομβικό ρόλο στα δρώμενα της κεντροαριστεράς. Βλέπουν ότι έχει στο στενό του περιβάλλον, τον Άκη Σκέρτσο, έναν σημαντικό τεχνοκράτη που θα τον ήθελε δίπλα του κάθε πρωθυπουργός, και τον εξαιρετικά πετυχημένο Θοδωρή Λιβάνιο.

Προφανώς οι κεντρώοι και κεντροαριστεροί ψηφοφόροι παρατηρούν και πολλά που δεν τους αρέσουν. Και παλαιοκομματικούς βλέπουν, και λαϊκιστές βλέπουν, και ακραίους βλέπουν, και Κυρανάκηδες βλέπουν κ.λπ. Άλλωστε, αν τους άρεσαν όλα, δεν θα ήταν κυβέρνηση της ΝΔ αλλά του Κώστα Σημίτη. Το σίγουρο όμως είναι ότι δεν βλέπουν στην κυβέρνηση τον θίασο που κυβέρνησε τη χώρα για 4,5χρόνια, ούτε βλέπουν έναν πρωθυπουργό που αναθέτει το ασφαλιστικό στον Παύλο Χαϊκάλη και αγκαλιάζεται με τον Πάνο Καμμένο. Οι κεντρώοι και κεντροαριστεροί πολίτες κάνουν και κάτι ακόμα εκτός από το να «βλέπουν». Περιμένουν. Περιμένουν από τον χώρο τους να τους εκφράσει και να ανταποκριθεί στις ανάγκες των καιρών. Και όσο αυτό δεν συμβαίνει τόσο θα επικροτούν τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του. Τόσο απλό.

Πηγή: athensvoice.gr

Το άρθρο Τα (μη) παράδοξα των δημοσκοπήσεων για το ΚΙΝΑΛ εμφανίστηκε πρώτα στο tomanifesto.gr.