10 +1 πράγματα που έκαναν οι γονείς μας και σήμερα θα ξεσήκωναν cancel στην parenting community

Ας είμαστε ειλικρινείς. Οι γονείς μας μάς μεγάλωσαν με αγάπη, κανείς δεν αμφιβάλλει για αυτό, αλλά και με πρακτικές που σήμερα αν τις τολμούσες… στην καλύτερη θα σου έκλειναν το προφίλ στο TikTok και θα σε κυνηγούσε η digital μαμά-αστυνομία. Πάμε να δούμε μερικές από τις πιο "cancelable" στιγμές της ελληνικής ανατροφής των 80s και 90s. Από τις οποίες φυσικά επιβιώσαμε αλλά κάποιοι όχι "αναίμακτα".

"Άσε το παιδί να κλάψει, θα κοιμηθεί μόνο του"

Το κακομαθαίνεις. Δεν θα μάθει ποτέ να κοιμάται μόνο του, θα είναι κρεμασμένο στα...φουστάνια σου. Αν ήταν κι αγόρι...δεν θα γίνει ποτέ άντρας. Σήμερα λέγεται "emotional neglect". Τότε λεγόταν "εκπαίδευση ύπνου". Και κάπου εκεί ξεκίνησαν τα issues μας.

Η φάπα… η εκπαιδευτική

Όχι, δεν λέμε για κακοποίηση. Ούτε για ακραίες φυσικά συμπεριφορές. Λέμε για εκείνο το "μια στο ποπό να μάθει". Που δεν το είχαν οι περισσότεροι σε τίποτα. Σήμερα θα έπρεπε να γράψεις απολογία στο πρώην Twitter/ νυν Χ και να ζητήσεις ταπεινά δημόσια συγγνώμη με hashtag #StopSpanking.

Το κάπνισμα… μέσα στο σπίτι

Έλα που δεν το έχεις ζήσει; Μα μιλάμε για ένα κλασικό σκηνικό: μαμά ή μπαμπάς με τσιγάρο, παιδί με φαρυγγίτιδα. Και κανείς δεν καταλάβαινε γιατί βήχαμε μέχρι να πάμε πανεπιστήμιο.

"Ναι πιες λίγο κρασί/μπυρα, δεν κάνει κακό"

Spoiler alert: κάνει. Αλλά τότε ήταν χαριτωμένο. Σήμερα λέγεται “παραμέληση ανηλίκου”.

Μας φωτογράφιζαν γυμνά στην παραλία/στο κρεβατάκι/στο μπάνιο

Μην μας πείτε ότι δεν έχετε τέτοιου είδους φωτογραφίες στα παιδικά άλμπουμ -που ήταν και τυπωμένα. Οι περισσότερες/οι έχουμε πάνω από μία πάντως.

Τότε: "Κοίτα τι γλυκός είναι με το μπανάκι του!" (και ακολουθούσε και περηφάνια για την ανατομία τις περισσότερες φορές.
Σήμερα: Δεν υπάρχει περίπτωση να μοιραστεί κανείς φωτογραφίες του παιδιού του χωρίς ρούχα. Ποτέ. Πουθενά. Για κανέναν λόγο. (Και πολύ σωστά)

Δεν έχεις τίποτα, θα σου περάσει...

38 πυρετό; "Ε, λίγο ζεστός είσαι, βάλε μια ζακέτα και πήγαινε. Όλα τότε -τα ελαφριά- περνούσαν από μόνα τους. Ένα κρεμμύδι στο στραμπούληγμα, ένα ασημένιο τάληρο με μαντήλι στο καρούμπαλο και ένα... θα περάσει... Σήμερα θα έπαιρναν τηλέφωνο τον ΕΟΔΥ, την UNESCO, ίσως και τη NASA.

Θα σε δώσω στον γύφτο/παλιατζή

Αν δεν είσαι καλό παιδί θα.... Απόλυτος τρόμος. Ναι, γιατί κάποιοι, κάποτε μπορεί και να το πίστεψαν πως όντως αν δεν ήταν καλά παιδιά θα τα έπαιρνε ο παλιατζής ή ο γύφτος... ας αφήσουμε στην άκρη το μη political correct της αναφοράς κι ας πάμε στην ουσία... Ατέλειωτη ανασφάλεια και πρόβλημα αποδοχής alert στο μέλλον μας.

Πιπέρι στο στόμα...

Γιατί είπες κακιά λέξη. Και η απάντηση ήταν κυριολεκτικά… πιπέρι. Σήμερα και η σκέψη μόνο όχι η εκστόμιση της φράσης είναι abuse, τότε ήταν παιδαγωγική τεχνική.

Προσωπικός χώρος; Τι είναι αυτό;

Το παιδί κλειδώνεται στο δωμάτιο; Ψάχνουν με σύρμα να ανοίξουν την πόρτα. Ιδιωτικότητα; Ποια ιδιωτικότητα; Άγνωστες λέξεις... Πολλές πόρτες ξηλώθηκαν -ίσως και να ξηλώνονται ακόμα- από τους μεντεσέδες τους. Κι αν κάποτε μας έψαχναν τα συρτάρια για τα ημερολόγια, σήμερα αναζητούνται λύσεις παρακολούθησης των κινητών.

Δώρα με εκβιασμό

Δεν είναι πολύ μακριά με το θα σε πάρει ο.... Γιατί έχει την ίδια βάση... "Αν δεν είσαι καλό παιδί, δεν θα σου πάρει τίποτα ο Άγιος Βασίλης." Ψυχολογικός πόλεμος με μούσι και κόκκινη στολή. Χώρια που όταν πέρναμε πράγματα που δεν μας άρεσαν (δηλαδή χρήσιμα τύπου κάλτσες, πυτζάμες) πάντα υπέβοσκε η ενοχή οτι δεν ήταν δώρα αλλά τιμωρία από τον μνησίκακο τύπο γιατί τελικά ΔΕΝ ήμασταν καλά παιδιά.

Bonus Cancel behavior: Καθισματάκι αυτοκινήτου και ζώνη; Παρακαλώ;

Πίσω, άδετοι, ξαπλωμένοι όπου λάχει ή απλώς μπροστά, στο κάθισμα του συνοδηγού. Με τσιχλόφουσκα και Walkman. Χωρίς ζώνη. Χωρίς έννοιες. Χωρίς KTEO.

Μην μας παρεξηγείτε... Ό,τι κι αν έκαναν, οι γονείς μας το έκαναν όπως ήξεραν και όπως έκανε όλος ο κόσμος τότε. Δεν υπήρχε ούτε Google, ούτε Montessori TikTok, ούτε internet. Το θέμα είναι ότι σήμερα, έχουμε την ευκαιρία να επιλέξουμε αλλιώς. Ή τουλάχιστον… να προσπαθούμε, χωρίς να πατάμε εντελώς cancel στους δικούς μας. Αν λοιπόν το κείμενο αυτό σου θύμισε ίσως τη μαμά σου… Στείλ’ της ένα φιλί και πες της ότι βγήκες μια χαρά (περίπου)