Μεταμφίεση: Κριτική θέατρου από τον Ιάσονα Τριανταφυλλίδη

Μεταμφίεση, ένας χαριτωμένος και έξυπνος μονόλογος με τη Χαρούλα Αλεξίου, μια από τις σημαντικότερες μορφές του ελληνικού τραγουδιού, στο Μικρό Παλλάς. Μια κριτική θεάτρου από τον Ιάσονα Τριανταφυλλίδη.

Παρόλο που πολλοί τραγουδιστές έχουν περάσει και στην ηθοποιία με επιτυχία και πολλοί ηθοποιοί έχουν εξελιχθεί και σε τραγουδιστές εν τούτοις αυτό δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο. Ποτέ δεν είναι εύκολο παρόλο το ταλέντο που μπορεί να έχει κάποιο να συνηθίσει μια τόσο πολύ διαφορετική καλλιτεχνική έκφραση μια και ο τραγουδιστής ερμηνεύει ανφάς στο κοινό ενώ

ο ηθοποιός κυρίως προφίλ. Μη γελάτε, δεν είναι καθόλου εύκολο αυτό. Και το ταλέντο είναι πάντα ένα ταλέντο.

Η Χάρις Αλεξίου, μια από τις σημαντικότερες μορφές που έβγαλε το ελληνικό τραγούδι στην ιστορία του πριν λίγο καιρό ανακοίνωσε ότι σταματάει να τραγουδά και εδώ και 3 χρόνια περίπου έχει αρχίσει να κάνει κάποια βήματα προς το θέατρο. Σεμνά, προσεγμένα, με αξιοπρέπεια και έξυπνα πάνω από όλα. Φέτος δοκιμάζεται σε ότι πιο δύσκολο υπάρχει στο θέατρο. Στο μονόλογο. Μη κοιτάτε που τα τελευταία χρόνια κάθε πικραμένος παίζει και ένα μονόλογο. Είναι ότι πιο δύσκολο και θέλει και προσωπικότητα και ταλέντο και πολλά άλλα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Χορν μια φορά έπαιξε μονόλογο, η Βάσω Μανωλίδου επίσης μια φορά, η Λαμπέτη 2 φορές και μάλιστα από 5 μονολόγους μαζί την κάθε φορά ενώ ηθοποιοί σα την Παξινού, το Μινωτή δε το σκεφτήκανε καν.

Μεταμφίεση – Ένας μονόλογος με τη Χαρούλα Αλεξίου στο Μικρό Παλλάς

Η Χάρις Αλεξίου λοιπόν φέτος στο Μικρό Παλλάς ερμηνεύει ένα μονόλογο που έγραψε ο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης και σκηνοθέτησε ο Σταύρος Ράγιας.

Ο μονόλογος είναι έξυπνος και χαριτωμένος χωρίς όμως να είναι κάτι σπουδαίο. Μάλλον ο συγγραφέας είχε κάτι πιο μεγαλόπνοο στο μυαλό του αλλά δεν του βγήκε τόσο όσο ενδεχομένως θα ήθελε. Μια γυναίκα μονολογεί και διηγείται την παράξενη ιστορία της ζωής της που είναι συνέχεια περίεργες ανατροπές. Έχει ένα υποδόριο χιούμορ και λίγο χάνει τη μπάλα όταν αποφασίζει να γίνει πιο δραματικός γιατί βγαίνει λίγο σε μεγαλοστομία. Βέβαια έχει αρκετές ανατροπές αλλά το φινάλε λίγο δείχνει μια μικρή αδυναμία. Αυτό βέβαια είναι το έργο που έγραψε ο συγγραφέας, όχι την παράσταση. Ο σκηνοθέτης υπήρξε διακριτικός και εύστοχος σε ότι έχει κάνει πάνω στη σκηνή και κακά τα ψέματα φαίνεται η δουλειά που έχει κάνει. Χωρίς να έχει κάνει τίποτα για να τραβήξει την προσοχή επάνω τού όπως άλλοι μοντερνοφανείς σκηνοθέτες.

Έτσι και αλλιώς το θέατρο είναι μια μάχη μεταξύ ηθοποιού και του κοινού με όπλο το ρόλο. Αυτός κάθε βράδυ βάζει την υπογραφή του. Ε, στους μονολόγους είναι ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα.

Χάρις Αλεξίου – ένας σύγχρονος καλλιτεχνικός μύθος

Η παράσταση είναι η Χάρις Αλεξίου και όχι μόνο γιατί είναι ένας σύγχρονος καλλιτεχνικός μύθος αν και μετράει και αυτό. Μια προσωπικότητα πάνω είναι πάντα κάτι σημαντικό. Το σημαντικό είναι ότι η Χάρις Αλεξίου κατάφερε όχι απλώς να ενσαρκώσει το ρόλο αλλά να του δώσει τέτοια υπόσταση και τέτοια αξία, τέτοια αλήθεια και τέτοιες προεκτάσεις που πραγματικά τη θαύμασα. Με τον πιο απλό αλλά όχι απλοϊκό τρόπο ερμηνείας καταφέρνει να δώσει κύρος στην παράσταση. Δίνει χιούμορ εκεί που πρέπει να δώσει χιούμορ με το σωστό τρόπο, δίνει ανθρωπιά πάνω από όλα εκεί που το έργο πάει να το γυρίσει στο δράμα και πείθεται η ίδια με τις ανατροπές που υποτίθεται πως έχουν συμβεί στη ζωή αυτής που ερμηνεύει. Μιλάει απλά και σε κάνει να αισθανθείς ότι δεν είσαι στο θέατρο αλλά είσαι μαζί της κάπου πίνετε καφέ και σου διηγείται όλα αυτά που θέλει να σου διηγηθεί.

Βεβαίως όσοι έχουμε την τύχη να την ξέρουμε από κοντά, η Χάρις Αλεξίου είναι μια γυναικά με πολύ χιούμορ και πολύ καλή στη συζήτηση με τους φίλους της, αλλά για να μπορέσεις αυτό να το μεταφέρεις στο θέατρο αλίμονο σου αν πας να μιμηθείς της ζωή σου πάνω στη σκηνή. Πρέπει να κάνει ακόμα και τον εαυτό σου ρόλο και να τον παίξεις από την αρχή.

Χάρις Αλεξίου – η προσωπικότητα που κυριαρχεί και στο θέατρο

Εννοείται βέβαια πως η μοναδική της προσωπικότητα τα κατάφερε να κυριαρχεί και στη σκηνή του θεάτρου. Και είναι ακόμα και μικρές ανεπαίσθητες κινήσεις, μικρές ανεπαίσθητες εκφράσεις του προσώπου που δείχνει πόσο βαθιά το έχει δουλέψει.

Μεταμφίεση – μονόλογος με τη Χαρούλα Αλεξίου στο Μικρό Παλλάς

Η παράσταση διαθέτει ένα πολύ έξυπνο σκηνικό του Ανδρέα Γεωργιάδη και μια πολύ ωραία μουσική που συνοδεύει διακριτικά χωρίς να αποσπά την προσοχή.

Η παράσταση είναι η Χάρις Αλεξίου και γιαυτό το λόγο πρέπει να τη δείτε. Και όχι γιατί η Αλεξίου βγήκε στο θέατρο, αλλά γιατί η Χάρις Αλεξίου δίνει μια σπουδαία ερμηνεία. Πραγματικά καλωσορίζουμε μια καινούργια εξαιρετική ηθοποιό και πρωταγωνίστρια βεβαίως γιατί έχει τα κότσια για αυτό, στο ελληνικό θέατρο…

Και εδώ βεβαίως πρέπει να σταθώ και να πω κάτι για τη Χαρούλα Αλεξίου. Μια μεγάλη φωνή, σπουδαία ρεπερτόρια, μοναδικές ερμηνείες και μοναδικά live. Αυτό είναι όμως τελικά η Χάρις Αλεξίου; Όχι. Η Χάρις Αλεξίου είναι μια τραγουδίστρια, μια ερμηνεύτρια μάλλον, που σε κάθε τραγούδι τόσα χρόνια από το πιο απλό έως το πιο σημαντικό θαρρείς είτε σε δίσκους είτε σε live είτε οπουδήποτε κάθε φορά από την αρχή κόβει ένα κομμάτι από την ψυχή, από τα σπλάχνα της, από τον εαυτό της και προικίζει αυτό το οποίο ερμηνεύει με αυτό. Η Χάρις Αλεξίου αισθάνεσαι πως όταν τραγουδά ξεσκίζει ένα κομμάτι από την ύπαρξή της και μας το χαρίζει. Και αυτό είναι που κατάφερε να μεταφέρει και στο θέατρο. Και ειδικά σε αυτή την παράσταση γιατί δεν είναι ότι παίζει, ότι ερμηνεύει, ότι ενσαρκώνει ένα ρόλο. Πριν και πάνω όλα του καταθέτει τέτοια ψυχικά προικιά που τον κάνει για μια ώρα υπαρκτό πρόσωπο.

Διαβάστε περισσότερα για την Χαρούλα Αλεξίου και την παράσταση Μεταμφίεση.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.

The post Μεταμφίεση: Κριτική θέατρου από τον Ιάσονα Τριανταφυλλίδη appeared first on Youfly.