Η Άννα Διαμαντοπούλου απαντά στις ερωτήσεις του iEidiseis με αποσπάσματα από το βιβλίο της «Από το Ντεσεβό στο drone»!

Ένα βιβλίο που προκαλεί ήδη πολλές συζητήσεις. Ποιοι άνθρωποι εύχεται να το διαβάσουν! «Την πολιτική θα την αποχαιρετήσω Βασίλη μου όταν θα αποχαιρετήσω την ζωή όπως και εσύ όπως και όλοι μας…», δηλώνει με αφορμή την νέα επαγγελματική της ενασχόληση στην Coca Cola.

Συναντηθήκαμε με την Άννα Διαμαντοπούλου για μια συνηθισμένη συνέντευξη με αφορμή το νέο της βιβλίο «Από το Ντεσεβό στο Drone», που κυκλοφορεί ήδη

«Η καλύτερη συνέντευξη για ένα βιβλίο είναι μάλλον αυτή που οι απαντήσεις είναι κομμάτια του βιβλίου», είπε σε κάποια στιγμή η συγγραφέας και …συμφώνησα. Οι ρωτήσεις δεν άλλαξαν, η ίδια επέλεξε τις απαντήσεις από το περιεχόμενο του βιβλίου, σε μια από τις πιο …παράξενες αλλά και πιο ολοκληρωμένες συνεντεύξεις μας!

Ήταν και κάτι, όμως, που δεν περιλαμβάνονταν στο βιβλίο. Με τη νέα της επαγγελματική απασχόληση στην Coca Cola εγκαταλείπει την πολιτική και το βιβλίο είναι η παρακαταθήκη της, η αποχαιρετιστήρια πράξη της;

«Την πολιτική θα την αποχαιρετήσω Βασίλη μου όταν θα αποχαιρετήσω την ζωή όπως και εσύ όπως και όλοι μας…», αναφέρει με συγκίνηση αλλά και αποφασιστικότητα, ενώ όταν της εύχομαι «καλές πωλήσεις», αναφέρει με νόημα: «Δύσκολη εποχή για πωλήσεις . Θα ήμουν πολύ χαρούμενη αν το βιβλίο διαβαστεί από ανθρώπους που εκτιμώ είτε συμφωνούμε απόλυτα, είτε διαφωνούμε ακραία»!

Η δημιουργία ενός νέου κόμματος που θα εκφράζει τους νεο-κεντρώους πολίτες του ψηφιακού 21ου αιώνα και θα απαντά στις νέες ανισότητες και τις νέες προκλήσεις, που θα συνδυάζει τη δικαιοσύνη της σοσιαλδημοκρατίας με τη δυναμική του φιλελευθερισμού, με νέο λόγο και δομές , και κυρίως με εμπέδωση της αξιοκρατίας, εξελίσσεται σταδιακά σε αναγκαιότητα...Ιδέες και αρχές χρειάζονται στέγη

-Το νέο σας βιβλίο, «Από το Ντεσεβό στο Drone», βρίσκεται ήδη στις προθήκες των βιβλιοπωλείων. Γιατί το γράψατε, τι μήνυμα θέλετε να στείλετε;

-«Αυτό που θα ήθελα είναι να μοιραστώ σκέψεις και εμπειρίες με όσους συμμερίζονται την πεποίθηση ή την αίσθηση πως όλα αλλάζουν γύρω μας με ρυθμούς απίστευτους – με όσους θέλουν ν´ αναστοχαστούν ό,τι βίωσε η χώρα και όλοι εμείς, οι άνθρωποί της, με όσους πιστεύουν ότι πρέπει να αλλάξουμε, ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί, γρήγορα, άμεσα, τώρα. Αποφάσισα να ξαναπάρω νοερά το Ντεσεβό και να ξανακάνω το ταξίδι από την αρχή: Θεσσαλονίκη, Κοζάνη, Καστοριά, Κοζάνη, Αθήνα, Βρυξέλλες, Αθήνα, οι μεγάλοι σταθμοί και οι στάσεις, παντού, σε όλες τις ηπείρους.

Να φορτώσω τις βαλίτσες μου απ’ όλα τα ταξίδια, από τα παλιότερα μέχρι τα πιο πρόσφατα: στην Κορέα, τη Σινγκαπούρη, το Πεκίνο, Ουάσιγκτον, Βερολίνο ,Γιοχάνεσμπουργκ… Ταξίδια με λίγες προσωπικές στιγμές (κάπως μετανιώνω γι’ αυτό) αλλά με πολλές επίμονες διαδρομές, σε πολιτικά, οικονομικά και εκπαιδευτικά συστήματα, στην ιστορία και στους ανθρώπους που τη φτιάχνουν και την υφίστανται. Στόχος μου δεν ήταν να καταθέσω αναμνήσεις, αλλά μέσα από αυτές τις σκέψεις και εμπειρίες, από την καθεμία χωριστά και όλες μαζί, να εξηγήσω και να εκτιμήσω αυτό που έρχεται για τη Χώρα, για τα παιδιά μας.»

-Πώς εκτιμάτε πως πορεύεται η χώρα σήμερα; Με Ντεσεβό ή με Drone;

«Σήμερα, στο πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα, τα φαντάσματα που στοιχειώνουν την χώρα στοιχειώνουν και το μέλλον της. Η ιστορία μάς δίνει τις εξηγήσεις για τις αποτυχίες του ελληνικού κράτους, και τις υλικές και τις πνευματικές. Οι επιλογές μας υπέρ του ατομικού και κομματικού συμφέροντος, και εναντίον της χώρας, ξεπέρασαν τις οικονομικές αντοχές μας. Είμαστε σε χαμηλή θέση στην παραγωγή και την αναδιανομή πλούτου. αλλά και στη λειτουργία της δημοκρατίας μας. Το αισιόδοξο στοιχείο είναι ότι μέσα και λόγω της κρίσης σημαντικό μέρος των πολιτών αλλά και αρκετοί πολιτικοί κυρίως στο κέντρο , φαίνεται να ωρίμασαν και να επιδιώκουν αλλαγή μοντέλου.»

«Η Ελλάδα στους ψηφιακούς δείκτες DESI είναι 27η στους 28.

Είναι λοιπόν σαφές ότι, για να μιλήσουμε για την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση, δηλαδή την εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, του διαδικτύου, της χρήσης του blockchain και της σχέσης ρομπότ και ανθρώπων στην παραγωγή και στη διοίκηση, θα πρέπει παράλληλα να ολοκληρώσουμε την ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Είναι άλλο πράγμα να υποβάλλει ο πολίτης τη δήλωση του ηλεκτρονικά (3η ΒΕ) και άλλο πράγμα το κράτος να διαθέτει ατομικό σύμβουλο φορολογίας (ρομπότ), που δίνει ανά πάσα στιγμή πληροφορίες και συμβουλεύει κάθε πολίτη (4η ΒΕ). Είναι άλλο πράγμα το Υπουργείο Οικονομικών να διαχειρίζεται τα οικονομικά στοιχεία ηλεκτρονικά και γρήγορα (3η ΒΕ) και άλλο πράγμα η χρήση και ο συνδυασμός των δεδομένων των φορολογουμένων από μεγάλες και ξένες εταιρείες (Big Data), που καθορίζουν τις επιλογές των πολιτών (4η ΒΕ).»

Θεσμικά, οικονομικά και τεχνολογικά φοβάμαι πως είμαστε στο μέσον της διαδρομής.

-Μέρος του βιβλίου σας αναφέρεται στην Ευρώπη. Τι εμποδίζει τους ηγέτες να προχωρήσουν;

«Το βέβαιο είναι ότι η ΕΕ των 28 (27) δεν μπορεί να συνεχίσει με τη σημερινή, εξαιρετικά αργή ταχύτητά της. Το ευρωπαϊκό όχημα σταματά κάθε λίγο και λιγάκι, όχι πάντοτε εξαιτίας των διαφορετικών δυνατοτήτων των μελών του, αλλά συχνότερα εξαιτίας της ερμηνείας του εθνικού συμφέροντος από ηγέτες με αντιευρωπαϊκή αντίληψη και στενούς ορίζοντες – από ηγέτες-στρείδια, που θέλουν να κλείσουν σύνορα και ιδέες. Στην πραγματικότητα, υπάρχει ανάγκη συντονισμού της ταχύτητας και του βηματισμού των μελών, ανάγκη δηλαδή μεγαλύτερης ενοποίησης της ΕΕ, στους τομείς της συμβατικής και ψηφιακής οικονομίας, της κλιματικής αλλαγής, της εξωτερικής πολιτικής και άμυνας και της μεταναστευτικής πολιτικής και όπως απεκάλυψε η ζωή προσφάτως στις πολιτικές δημόσια υγείας.»

«Εάν δεν επιτύχουμε γρήγορα όλοι οι λαοί τις θεσμικές αλλαγές που απαιτούνται, εκτιμώ ότι η ΕΕ θα πρέπει να προχωρήσει «με αυτούς που θέλουν και μπορούν», παρέχοντας απλώς βοήθεια «σ’ αυτούς που θέλουν αλλά δεν μπορούν».

-Υπάρχει τίτλος κεφαλαίου στο βιβλίο σας : «Και αριστερά και δεξιά. Από το «ή» στο και». Είναι μία ενδιαφέρουσα προσέγγιση από το «αριστερά – δεξιά», «πρόοδος – συντήρηση», στο «ανοικτό – κλειστό»

-«Έτσι, από το δίλημμα «αριστερά ή δεξιά» περάσαμε στην πολιτική πραγματικότητα: «ΚΑΙ Αριστερά ΚΑΙ Δεξιά». Περάσαμε δηλαδή στην ανάγκη να χρησιμοποιηθούν στοιχεία και από τα δύο μεγάλα ιδεολογικά ρεύματα, σε συνδυασμό με νέες ιδέες και νέες πολιτικές, και μάλιστα αφού ληφθούν υπόψη και ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή, το περιβάλλον, η ψηφιακή οικονομία, και διαμορφώνουν νέες ατζέντες. Παρόλο που στην πολιτική το διαζευκτικό Ή είναι πιο εύκολο (δημιουργεί διλήμματα, βάζει διαχωριστικές γραμμές, έχει εχθρούς και απόλυτες αλήθειες), το ΚΑΙ είναι ο σωστός δρόμος, καθώς προϋποθέτει συμβιβασμούς, αποδοχή του άλλου, συνεργασίες και σύγκρουση με ακροατήρια εθισμένα στη λογική του άσπρου και του μαύρου, του εμείς ή αυτοί.»
«…Σε εθνικό επίπεδο απαιτείται ένα αφήγημα που θα συνδέει την ιστορική διαδρομή της χώρας με έναν στόχο για τη νέα θέση στον νέο παγκόσμιο και ευρωπαϊκό καταμερισμό ισχύος, καθώς και με ένα σχέδιο για το πώς θα φτάσουμε εκεί.

Από το δίλημμα «αριστερά ή δεξιά» περάσαμε στην πολιτική πραγματικότητα: «ΚΑΙ Αριστερά ΚΑΙ Δεξιά».

-Αναφέρεστε ιδιαίτερα στην Κίνα. Πιστεύετε ότι η Κίνα θα είναι η υπερδύναμη του νέου αιώνα; Η Κίνα είναι σήμερα η μεγαλύτερη δύναμη του κόσμου μετά τις ΗΠΑ.

«Αξίζει βέβαια να σημειώσουμε ότι η τόσο πλούσια Κίνα, παρά τη δημιουργία μιας τεράστιας σε απόλυτους αριθμούς εύπορης αστικής τάξης, αντιμετωπίζει μεγάλες ανισότητες, καθώς και προκλήσεις, κοινωνικές και αναπτυξιακές. Μια τελική παρατήρηση είναι ότι η Κίνα δεν θα μπορέσει να παίξει τον ρόλο της υπερδύναμης, όπως οι ΗΠΑ, για τρείς λόγους.
Κατ’ αρχάς λόγω του γλωσσικού χάσματος που υπάρχει με τους υπόλοιπους πληθυσμούς του πλανήτη, πράγμα πολύ κρίσιμο. Κυρίως όμως, λόγω των πολύ διαφορετικών αξιών και συμβόλων που έχει ως κοινωνία, και τα οποία την εμποδίζουν να δημιουργήσει παραδείγματα ζηλευτά ή αποδεκτά από τον υπόλοιπο πλανήτη. Όλες οι πραγματικές υπερδυνάμεις στην Ιστορία έχουν πάνω απ’ όλα δημιουργήσει παραδείγματα τρόπου ζωής και κουλτούρας τα οποία στην ουσία ενσωμάτωσαν τους υπόλοιπους λαούς.

Τέλος, η Κίνα με την πολιτική της δεν θέλει να αλλάξει ή να κυβερνήσει τον κόσμο. Δεν επιχειρεί να εγκαθιδρύσει το κινέζικο μοντέλο σε άλλες χώρες και ηπείρους ούτε να επιβληθεί γεωπολιτικά με στρατιωτική ισχύ.

Επιχειρεί να πετύχει τα μεγαλύτερα οικονομικά οφέλη εφαρμόζοντας πολλές φορές δικούς της κανόνες εκτός του Διεθνούς πλαισίου.»

Μία από τις (7) ενότητες του βιβλίου αφορά τις νέες μορφές απειλών από το Διαδίκτυο μέχρι τον κυβερνοπόλεμο. Είμαστε πιο ανυπεράσπιστοι από το παρελθόν;
Είμαστε μπροστά σε νέες μορφές κινδύνων ατομικών και συλλογικών που αναπτύσσονται λεπτομερώς. Θα χρησιμοποιούσα την εξής παράγραφο από το βιβλίο: «Προϋπόθεση, εξάλλου, οποιασδήποτε ρύθμισης, είναι η ύπαρξη κράτους οργανωμένου, δημοκρατικού και ισχυρού, ικανού να επιβάλλει τους νόμους του. Και αυτονόητη προϋπόθεση είναι να συμφωνήσουμε ως κοινωνίες ότι η με ελευθερία χωρίς ασφάλεια είναι θνησιγενής, η δε ασφάλεια χωρίς ελευθερία είναι δικτατορία.

Μέσα από το πρόβλημα του διαδικτύου, πάντως, διαφαίνεται πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη δημιουργίας νέων διεθνών θεσμών, ικανών να συμβαδίσουν με τις εξελίξεις του 21ου αιώνα.»

-Στο βιβλίο σας έχετε αφιερώσει ειδικό κεφάλαιο στη σοσιαλδημοκρατία. Πού οδεύει; Μπορεί σήμερα να υπάρξει σοσιαλδημοκρατία;

-«Η σοσιαλδημοκρατία υπήρξε ένα μεγάλο ποτάμι στο οποίο για δεκαετίες κατέληγαν πολλά τέτοια ρυάκια, αποτελώντας έτσι τον ένα πόλο στο δίπολο «αριστερά-δεξιά» που κυριάρχησε μεταπολεμικά στην Ευρώπη. Η σοσιαλδημοκρατία δεν ήταν η αριστερά των κομμουνιστών ή των Σοσιαλιστικών Διεθνών. Εξελίχθηκε σε ένα αυτόνομο ρεύμα πολιτικής σκέψης και πράξης, διακήρυξε πολιτικές και ηθικές αξίες όπως η ισότητα, η αλληλεγγύη, η φιλελεύθερη κοινοβουλευτική δημοκρατία, οι οποίες παραμένουν ισχυρές μέχρι σήμερα.»
…«Η σημερινή σοσιαλδημοκρατία κρατά τις αξίες της χωρίς όμως να εκσυγχρονίσει τον λόγο της και να προτείνει λύσεις σε εντελώς νέα προβλήματα ιδιαίτερα στην Δύση που χάνει συνεχώς πλούτο, ανθρώπινα μυαλά, καινοτομία και ισχύ».

-Την προοδευτική παράταξη ποιος εκφράζει σήμερα; Ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΚΙΝΑΛ;

«Ο ΣΥΡΙΖΑ πορεύτηκε ως κυβέρνηση υλοποιώντας πολιτικές τις οποίες στιγμάτιζε ως νεοφιλελεύθερες στην οικονομία. Ταυτίστηκε με τις ιδέες του φιλελευθερισμού σε θέματα κοινωνικών μειονοτήτων.
Ταυτίστηκε με τα λαϊκιστικά κόμματα της Λατινικής Αμερικής στην χρησιμοποίηση των θεσμών, στην άρνηση των πολιτικών αντιπάλων, στην ανοχή στην βία, στην ισοπεδωτική πολιτική στην Παιδεία, τα επιδόματα φτώχειας αντί των πολιτικών εργασίας, τον έλεγχο των ΜΜΕ, στην ρητορική του διχασμού. Επανέλαβε τις χειρότερες διαχρονικές παθογένειες του ελληνικού πολιτικού συστήματος δηλαδή το πελατειακό – παρασιτικό σύστημα μέσα από την πλήρη «ιδιοποίηση» του κράτους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώξει προφανώς μια ριζική αλλαγή προς το κέντρο. Το ΚΙΝΑΛ θα μπορούσε να επιδιώξει να εκφράσει αυθεντικά το φιλελεύθερο και με οικολογικά χαρακτηριστικά νέο κέντρο του 21ου αιώνα, θέτοντας και την εθνική διάσταση στη νέα εποχή.

Το πώς θα εξελιχθεί στην αναγκαία περίοδο αναδιάρθρωσης του σε κόμμα εξουσίας εξαρτάται σε σχεδόν αποκλειστικό βαθμό από τον ηγέτη του, μιας και είναι ένα πλέον ένα προσωποκεντρικό κόμμα. Το πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον που ανέδειξε σε κυρίαρχα τα χαρακτηριστικά του Αλέξη Τσίπρα δεν υπάρχει σήμερα. Μπορεί ο ίδιος να μεταλλαχθεί και να μεταλλάξει το κόμμα του χωρίς να καταστραφεί; Θα φανεί.»

«Αντίστοιχα ελπίδα για την αλλαγής πορείας του πολιτικού συστήματος θα μπορούσε να είναι το ΚΙΝΑΛ, αν ανέτρεπε τα δεδομένα θέτοντας τη νέα ατζέντα του 21ου αιώνα χωρίς συμβιβασμούς, ιδεολογικές και ρητορικές εμμονές. Μια αλλαγή που θα μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα του δημιουργούμενου νέου δικομματισμού.»

-Επιμένετε στο Κέντρο. Έχοντας κεφάλαιο «Το κέντρο στο κέντρο των εξελίξεων»

«Ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώξει προφανώς μια ριζική αλλαγή προς το κέντρο. Το ΚΙΝΑΛ θα μπορούσε να επιδιώξει να εκφράσει αυθεντικά το φιλελεύθερο και με οικολογικά χαρακτηριστικά νέο κέντρο του 21ου αιώνα, θέτοντας και την εθνική διάσταση στη νέα εποχή.

Η ΝΔ πέτυχε το 2019, λόγω του κεντρώου προφίλ του αρχηγού της, να κερδίσει σε πρώτη φάση ένα σημαντικό μέρος αυτών των πολιτών.

Η δημιουργία ενός νέου κόμματος που θα εκφράζει τους νεο-κεντρώους πολίτες του ψηφιακού 21ου αιώνα και θα απαντά στις νέες ανισότητες και τις νέες προκλήσεις, που θα συνδυάζει τη δικαιοσύνη της σοσιαλδημοκρατίας με τη δυναμική του φιλελευθερισμού, με νέο λόγο και δομές , και κυρίως με εμπέδωση της αξιοκρατίας, εξελίσσεται σταδιακά σε αναγκαιότητα...Ιδέες και αρχές χρειάζονται στέγη.»

Η σημερινή σοσιαλδημοκρατία κρατά τις αξίες της χωρίς όμως να εκσυγχρονίσει τον λόγο της και να προτείνει λύσεις σε εντελώς νέα προβλήματα ιδιαίτερα στην Δύση που χάνει συνεχώς πλούτο, ανθρώπινα μυαλά, καινοτομία και ισχύ

- Και η λύση στη χώρα;

-Απαντώ με το κεφάλαιο «Χρειάζονται πάντα οι Μεγάλες Ιδέες»

-Με δεδομένη και τη νέα επαγγελματική σας ενασχόληση, να θεωρήσω το βιβλίο σας ως ένα «αποχαιρετιστήριο» στην πολιτική;

Την πολιτική θα την αποχαιρετήσω Βασίλη μου όταν θα αποχαιρετήσω την ζωή όπως και εσύ όπως και όλοι μας…

- Καλή επιτυχία κυρία Διαμαντοπούλου, καλές πωλήσεις…

-Δύσκολη εποχή για πωλήσεις . Θα ήμουν πολύ χαρούμενη αν το βιβλίο διαβαστεί από ανθρώπους που εκτιμώ είτε συμφωνούμε απόλυτα, είτε διαφωνούμε ακραία.

( Η Άννα Διαμαντοπούλου είναι Πρόεδρος του Δικτύου για την Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη Πρώην Επίτροπος της ΕΕ – πρώην Υπουργός)