Πιτίνο, η απόλυτη παραδοχή του λάθους του Βασιλακόπουλου

Αν κι ο ίδιος δεν έχει σπουδαία συμμετοχή, ο Γιώργος Βασιλακόπουλος θέλησε να δώσει πανηγυρικό τόνο στην ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Εθνικής Ελλάδας, από τον Ρικ Πιτίνο. Δεν μιλάμε για πρόσληψη, γιατί για να υπάρξει πρόσληψη πρέπει να υπάρξει κι ανταμοιβή, άρα μιλάμε για… φιλική συνεργασία. Κι εγώ στη θέση του το ίδιο θα έκανα, θα πανηγύριζα για τη μεγάλη επιτυχία. Αλλά, μισό λεπτό…

Τα φερέφωνα βγήκαν να συνδέσουν την ιστορία του Πιτίνο, με το υπό ψήφιση νομοσχέδιο Αυγενάκη, αλλά αυτό το προσπερνώ. Είναι λυπηρό να επιχειρείς να εκμεταλλευτείς τέτοια προσωπικότητα, όπως ο Αμερικανός προπονητής, για ιδιοτελείς σκοπούς. Κι επειδή θέλω να είμαι… καλόβουλος (σαν την ιστορία με την… κακόβουλη εξύβριση των Θείων, λες και υπάρχει και καλόβουλη), θα θεωρήσω ότι δεν υπήρξε κατεύθυνση από την πλευρά του προέδρου της ΕΟΚ, αλλά έδρασαν αυθαίρετα.

Αλήθεια, αυτοί (οι πρόθυμοι) δεν πήγαν να μας κολλήσουν στάμπα «ανθέλληνα», στην καλύτερη «εχθρού της Εθνικής» επειδή λέγαμε ότι δεν πάμε πουθενά με τον Θανάση Σκουρτόπουλο; Πότε έλεγαν αλήθεια, τότε ή τώρα; Κι επειδή ποσώς με απασχολούν τα παπαγαλάκια, πότε πρόσφερε υπηρεσίες ο Βασιλακόπουλος στην Εθνική, όταν επέμενε εμμονικά στον «Σκουρτό», ή τώρα που βρήκε προπονητή υψηλού επιπέδου;

Αλήθεια, πού είναι ο Γιάννης Μπουρούσης να μας θυμίσει ότι δεν συντρέχουν λόγοι να έχουμε προπονητή στην Εθνική, όταν δεν έχουμε αγωνιστική δράση; «Για διακοπές θα πήγαινε, ακόμα κι αν είχε συμφωνήσει» είχε πει, αλλά δεν έχω αντιληφθεί αν έχουμε μπροστά μας αγωνιστικές υποχρεώσεις στις οποίες θα μετέχει ο Πιτίνο; Τότε είχε δίκιο ο Γιάννης, ή τώρα έχουν δίκιο εκείνοι που έδωσαν τον χρόνο σε κανονικό προπονητή, να κάνει κανονικό σχεδιασμό;

Ο Ρικ είπε σε μια αποστροφή του λόγου του ότι… αν χρειαστεί θα δώσει και το εισιτήριο στο αεροπλάνο, για να έρθει ο Αντετοκούνμπο. Αλήθεια, μιλούσε κανείς για μυστικά σχέδια των Μπακς, για παιχνίδια των μανατζαρέων, ότι ο Γιάννης ήταν… πιόνι στα χέρια τους; Τελικά, ποια είναι η σωστή αντιμετώπιση, αυτή του Βασιλακόπουλου, ή αυτή του Πιτίνο;

Έχετε κάθε δικαίωμα να υποστηρίξετε ότι είμαι εμπαθής, κακόβουλος, αν φτάσετε και στο «Π», σημειώστε πως αν είχα μαλλιά θα είχα πιτυρίδα. Πείτε ό,τι θέλετε, αλλά μνήμη χρυσόψαρου δεν έχω. Ευτυχώς. Πείτε μου, λοιπόν, πότε ο Γιώργος Βασιλακόπουλος πρόσφερε υπηρεσίες στην υπόθεση Εθνική ομάδα, όταν βάφτιζε προπονητή όποιον ήθελε, ή τώρα; Όταν έβλεπε φαντάσματα, ή τώρα που –λόγω Πιτίνο- προσεγγίζεται σοβαρά κάθε παίκτης, πόσο μάλλον ο Αντετοκούνμπο;

Αλήθεια, στην Εθνική Ανδρών θα έχουμε τον Πιτίνο και στις υπόλοιπες Εθνικές (τις λεγόμενες «μικρές») θα έχουμε οικογενειακούς φίλους και παρεούλα, ή κανονικούς προπονητές; Αν η παρουσία του Πιτίνο δεν συνδυαστεί με συνολική αναβάθμιση, με διαφορετική αντίληψη περί προπονητικής στα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα, τσάμπα κόπος.

Αντί επιλόγου: Όταν είσαι η έβδομη δύναμη στον πλανήτη, δεν πανηγυρίζεις επειδή βρήκες προπονητή τσάμπα. Μοιάζεις με επαίτη, μοιάζεις με… φτωχό συγγενή. Και μπορεί το μέγεθος του Πιτίνο να είναι τεράστιο, αλλά εδώ το μπάσκετ έχει ιστορία, κομμάτι της οποίας είναι ο Βασιλακόπουλος. Έστω κι αν ξεχνά ότι τα στερνά τιμούν τα πρώτα…